'Ο σύγχρονος κόσμος είναι τό αποτέλεσμα της μακράς
εξελικτικής
διαδικασίας ενός πολιτισμού: του Ευρωπαϊκού. Αποτελεί την φυσική προέκτασι τής
δημιουργικής προσπάθειας των Λαών τής Ευρώπης, στή χιλιετηρίδα πού μεσολαβεί
από τόν 9ον μέχρι τόν 20ον αιώνα μ.χ. Ό τεράστιος αυτός κύκλος υπάρξεως μιας
ολόκληρης εποχής βρίσκει την τελική του κατάληξι στό κοσμοϊστορικό φαινόμενο
τής ίδιας τής καταρεύσεώς του. Πρόκειται γιά τίς σπάνιες εκείνες στιγμές τής
ιστορικής εξελίξεως πού σημαδεύουν τίς μεγάλες καμπές τής ανθρώπινης μοίρας,
καί κάνουν την ιστορία νά παρουσιάζεται σάν ενα γιγαντιαίο φαινόμενο πού
ξεπερνά την περιορισμένη ζωή ενός άτόμου ή μιας γενεάς. Στέκεται αδύνατη ή
κατανόησι ενός παρομοίου γεγονότος χωρίς την μελέτη τών μεγάλων εκείνων μαζικών
ρευμάτων σκέψεως πού ονομάζονται ιδεολογίες καί πού χαρακτηρίζουν τήν ποιότητα
κάθε εποχής. Διότι ή ζωή καί ή κίνησι τών Φυλών συντελείται μέσα άπό τίς
συγκρούσεις τών Λαών τους, τών κοινωνιών τους, τών ομάδων τους, ενσαρκωμένες
πάντα σέ κάποια Ιδεολογία.
Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος υπήρξε ό γρανίτινος βράχος
τής Ιστορίας, πού πάνω του συνετρίβησαν, σέ μιά μεγαλειώδη σύγκρουσι, όλα τα αναιμικά
Ιδεολογικά κατασκευάσματα του Ευρωπαϊκού κόσμου. "Ολες οί θεωρίες, πού
μέχρι τότε καλούσαν τούς λαούς κάτω άπό τήν προστατευτική σκιά ενός μακρινού
σκοπού, είτε επρόκειτο γιά τήν οικονομική ευδαιμονία τών
μονοπωλίων τού καπιταλισμού
είτε επρόκειτο γιά την αταξική κοινωνία τού κομμουνισμού, τελείωσαν.
"Ολοι αυτοί οί σκοποί έτάφησαν κάτω άπό τά Ιδεολογικά ερείπια μιας
καταστροφής πού είχε προκαλέσει ή βοή τού αιώνα. Είχαν άποδειχθή αυταπάτες ενός
κόσμου, πού αναζητούσε στήν άναγώνια κατάρρευσί του ένα στήριγμα έξω, μακριά
καί πέρα άπό τόν απελπισμένο εαυτό του.
Μετά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δέν υπάρχουν πλέον
Ιδανικά. Εκείνοι πού θά ισχυριζόντουσαν ότι ή οίκονομική ευδαιμονία τών
μονοπωλιακών συστημάτων ή ή αταξική κοινωνία εξακολουθούν νά υπάρχουν σάν
προοπτικές καί σήμερα, δέν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται γιά κενές λέξεις χωρίς
περιεχόμενο, ψυχολογικά απομεινάρια στό ρεύμα καινούργιων δυνάμεων καί αντιλήψεων.
Ή εποχή πού ήλθε δέν έχει σκοπούς.
Ποιος καπιταλιστής πιστεύει σήμερα ότι μέσω τού διεθνούς
μονοπωλιακού πλέγματος οί άνθρωποι θά γνωρίσουν τήν ευτυχία τής παγκοσμίου
χρηματιστηριακής ειρήνης; "Η ποιος κομμουνιστής εξακολουθεί νά πιστεύη
στήν νοτελειακή δημιουργία κάποιας αταξικής κοινωνίας; Ένα ισχνό καί αναιμικό
κατασκεύασμα πού στέκεται τρομαγμένο τώρα, μπροστά στά γιγαντιαία προβλήματα
τών καιρών καί πού ανέβαλε τήν αύτοπραγματοποίησί του γιά ένα μακρυνό Ποτέ;
"Ολες οί αμφισβητήσεις τής εποχής μας, όλες οί αναθεωρήσεις, όλες οί
μανιασμένες διαφοροποιήσεις καί τά σχίσματα, μέσα, έξω καί ανάμεσα στίς
παρατάξεις δέν εκφράζουν παρά τήν συνειδητοποίησι αυτής τής τραγικής αλήθειας:
τής καταρρεύσεως τών προοπτικών. "Ολες οί διανοουμενίστικες προσπάθειες,
όλη ή θάλασσα τών συλλογισμών όλη αυτή ή ατελείωτη λογοδιάρροια δέν είναι παρά
ή απελπισμένη προσπάθεια τών διανοουμένων νά ξαναδώσουν αίμα, νά
νεκραναστήσουν θεωρίες πού έχουν πεθάνει γιά πάντα. Είναι ό φόβος μπροστά στό
άγνωστο πού δίνει τήν δύναμι γιά νά γραφτή κάποια «μεγάλη καμπή τού
σοσιαλισμού», πού προσπαθεί νά αναζωογόνηση τό όνειρο τής αταξικής κοινωνίας, ντυμένο τώρα μέ τά παρδαλά ρούχα τών τεχνολογικών
εξελίξεων. Μά τά όνειρα πέρασαν γιατί οί άνθρωποι ξύπνησαν.
"Οχι, ό κόσμος πού ζούμε είναι καθαρά καί απόλυτα ό
κόσμος τού Ίμπεριαλισμού καί τώρα μία ιδεολογία κυριαρχεί παντού: ή δική του.
Ό Ιμπεριαλισμός είναι ή ιδεολογία πού δέν έχει σκοπούς,
είναι ή ανυπαρξία μιας κεντρικής κατευθύνσεως σέ κάθε συλλογική ανθρώπινη
προσπάθεια. Είναι ή άπογοήτευσις μπροστά σ' όλους τούς σκοπούς, πού στή θέσι
τους τώρα υπάρχει τό κενό. Είναι τό απογυμνωμένο φαινόμενο τής τυφλής συσσωρεύσεως,
τής κάθε συσσωρεύσεως: τής οικονομικής, τής πληθυσμιακής, τής τεχνολογικής, τής
επιστημονικής, τής ιδεολογικής. Μία συσσώρευσις πού δημιουργείται έτσι χωρίς
προοπτική καί χωρίς έρμα.
Θάταν ανόητο νά ίσχυρισθή κανείς ότι τούτη ή Ιδεολογία
είναι παγκόσμια, υπάρχει μέσα σέ κάθε λαό, κυριαρχεί στήν νοοτροπία τού κάθε
άνθρώπου. Τά μεγάλα κράτη αποτελούν τόν ανώτερο τρόπο υπάρξεως αυτού τού
φαινομένου, πραγματοποιούν στήν πιό καθαρή του μορφή τό γεγονός τής τυφλής
συσσωρεύσεως και μέσα άπό μία ακατανίκητη τάσι ωθούνται σέ μία όμοια τυφλή έπέκτασι
καί κυριαρχία. Ή έπέκτασι καί ή κυριαρχία, δέν αποτελούν τό περιεχόμενο τού
Ιμπεριαλισμού, είναι μονάχα ή φυσική προέκτασις, ή συνέπεια του. Ή έπέκτασι γιά
έπέκτασι είναι τό μέσον τής πραγματοποιήσεως τού Ιμπεριαλισμού, είναι ό τρόπος
μέ τόν όποιον οί μεγάλες δυνάμεις γίνονται οί σημαιοφόροι του. "Οσοι όμως
θέλησαν νά περιορήσουν μονάχα σ' αυτές τό πνευματικό κύμα τής εποχής, απλώς δέν
έχουν καταλάβει περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Γιατί ό Ιμπεριαλισμός βρίσκεται
παντού.
Έκεί πού πραγματοποιείται οποιαδήποτε συσσώρευσις χωρίς
σκοπό, μονάχα γιά τόν ίδιο τόν εαυτό τους, έκεί πού πραγματοποιείται
οποιοδήποτε άνοιγμα καί οποιαδήποτε έστω καί ένας αστός έτοιμος νά ξεπουλήση τά
πάντα στό βωμό τής γελοίας ευδαιμονίας του. Έκεί πού υπάρχει έστω καί ένας
κομμουνιστής έτοιμος νά φυλακίση καί νά πνίξη κάθε μορφή τής ζωής καί κάθε
φυλετική ζωντάνια στό όνομα μιας ιδέας πού έχει πάψει άπό καιρό νά τήν θεωρή
σοβαρή. Έκεί πού υπάρχει έστω καί ένας σοσιαλιστής διανοούμενος έτοιμος νά
ξεχύση τούς λυρικούς συλλογισμούς του, πού δέν σημαίνουν τίποτε γιατί τούς
λείπει ό στόχος. Έκεί πού υπάρχουν οί κάθε λογής κριτικοί της κοινωνικής
πραγματικότητος, πού κάτω άπό τό κουρελόπανο τής κοινωνιολογίας λιβανίζουν τίς «υψηλές θεωρίες τού Μαρξ καί
τού Έγκελς» κλαθμηρίζοντας σάν ψωρόγριες γιά τήν κατάντια τού σοσιαλισμού.
Έκεί
πού υπάρχουν κάθε λογής πνευματικοί κηφήνες, πού είναι αδύνατον νά σκεφθούν
πραγματικά καί σοβαρά καί θυμώνουν όταν συναντούν ανθρώπους που έχουν τήν ίκανότητα
γιά κάτι τέτοιο. Έκεί βρίσκεται ό Ιμπεριαλισμός, ή θεωρία του, τό πνεύμα του,
ή αφετηρία του. Γιά όλα αυτά μας μιλάει τό δράμα Ευρωπαίων ανθρώπων τού ύψους
τού Κάρλ Γιούγκ, τού "Οσβαλτ Σπένγκλερ, τού "Εζρα Παουντ στήν
άντρίκια σιωπή τους πού συνδιάζει τήν πιό υψηλή αλήθεια τής ζωής, τήν αλήθεια
τής ίστορίας καί τήν αλήθεια τής τέχνης.
Σήμερα δέν υπάρχει πιά πολιτισμός μέ τήν έννοια ενός πειθαρχημένου
συστήματος Ιδεών καί ενεργειών, άλλά μία παρακμιακή καί κούφια πνευματικά
αναρχία. Εκείνοι πού θέλησαν νά δώσουν στόν Ιμπεριαλισμό ένα περιεχόμενο
οίκονομικό έχουν χάσει τήν επαφή τους μέ τήν ίστορική πραγματικότητα. Γιατί ή
οίκονομία αποτελεί μονάχα μία συνέπεια, μία μορφή τού Ιμπεριαλισμού, καί
εκείνοι πού κατηγόρησαν τίς συνέπειες αυτού τού πνεύματος, οί μαρξισταί,
στάθηκαν οί πρωτομάρτυρες τής ίδιας τής δημιουργίας του. Ό Ιμπεριαλισμός δέν
είναι ούτε οίκονομικός, ούτε πολιτικός, ούτε πολιτιστικός, ούτε Ιδεολογικός.
Αυτές είναι απλώς οί μορφές. Ό ίδιος παραμένει απλώς ένα γιγαντιαίο
κοσμοϊστορικό φαινόμενο. Πρόκειται γιά ένα μεσοδιάστημα εποχών πού εμφανίσθηκε
σάν μιά πρότασι συλλογισμού τών μελλοντικών γεγονότων πού θά ξεσπάσουν μέ μιά
τρομερή φρενίτιδα.
'Από τήν στιγμή πού ένας Λαός υψώνει τόν ίδιο τόν εαυτό του στήν θέσι τού πιό μεγάλου σκοπού, ό Εθνικισμός ανατέλλει στήν Ιστορία.
Το επόμενο ιδεολογικό μας άρθρο θα έχει τίτλο: Η Κρίσις της Εποχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π