Η τεχνητή αισιοδοξία και η ουσία του ελληνικού προβλήματος

του Εμμανουήλ Κώνστα 

γενικού γραμματέα του Εθνικού Μετώπου

Η εκταμίευση της δόσης ελάχιστα έχει συνεισφέρει στην ανακούφιση της πραγματικής οικονομίας. Δεν μετέβαλε επί της ουσίας την πραγματικότητα, ούτε στην ρευστότητα, ούτε στις προϋποθέσεις ανάπτυξης. Δεν βελτίωσε κανέναν δείκτη, ενώ η ανεργία εξακολουθεί να βαδίζει στον ίδιο εφιαλτικό δρόμο. Η σχεδιασμένη όμως επίθεση των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης και οι κινήσεις των τριών κομμάτων για την δημιουργία κλίματος αναστροφής και αισιοδοξίας είχε κάποια αποτελέσματα. Η κουρασμένη και αμήχανη ελληνική κοινωνία είχε ορισμένα τμήματα πρόθυμα να πιστέψουν ότι κάτι σημαντικό έχει επιτευχθεί. Η προπαγάνδα λειτούργησε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει - και είναι πολλά - προκειμένου να δοθεί χρόνος και ελπίδα.

Είναι γνωστό ότι η οικονομία είναι πρωτίστως ψυχολογία. Με αυτή την έννοια κάποιος θα έλεγε ότι η εξέλιξη αυτή μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις. Εάν όμως εξετάσουμε ψύχραιμα την πραγματικότητα θα προχωρήσουμε σε άλλες διαπιστώσεις. Η ουσία του ελληνικού προβλήματος δεν ήταν η διατήρηση των δανεικών που κυρίως εξυπηρετούν τα προηγούμενα δανεικά, αλλά ποιος θα είναι ο προσανατολισμός της χώρας. Τα αίτια που οδήγησαν στο δανεισμό, την εξάρτηση, την χρεοκοπία και τελικά στην απώλεια της κυριαρχίας παραμένουν ίδια και άθικτα, άρα και οι συνέπειες τους θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν.

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εξαγορά από τους Τούρκους ευαίσθητων και παραγωγικών τμημάτων της ελληνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός κατά τις συνήθειες της εγχώριας πολιτικής τάξης ταξιδεύει προκειμένου να βρει επενδυτές. Οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν εγκαταλειφθεί άλλες πάλι έχουν ήδη εξοντωθεί, οι τράπεζες αρνούνται να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε προσπάθεια, παρά την ανακεφαλαίωση, και δηλώνουν ότι θα το κάνουν όταν γυρίσουν οι καταθέσεις... Επίσης παρά τα ποσά που πήραν συνεχίζουν να κυνηγούν τους δανεισμένους. Το ανθρώπινο δυναμικό, ο μεγάλος ελληνικός πλούτος, κατευθύνεται στο εξωτερικό, ενώ η φτώχεια αγγίζει πλέον τα μισά ελληνικά νοικοκυριά.

Κανένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης δεν έχει εκπονηθεί. Γιατί κανένα σχέδιο με πεδίο την εθνική κοινότητα δεν επιθυμούν ούτε οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ούτε οι διεθνείς οίκοι δανεισμού, ούτε τα ενεργειακά συμφέροντα, ούτε οι κάθε λογής γκάγκστερ του διεθνούς καπιταλισμού. Αυτά τα συμφέροντα υπηρετεί το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Είτε γιατί δεν διαθέτει την τόλμη να αφηγηθεί διαφορετικά την τύχη του τόπου, είτε γιατί αρκείται στην εκτέλεση εντολών και στην καλύτερη των περιπτώσεων απευθύνει εκκλήσεις του τύπου «μην μας ξεχνάτε και εμάς, στείλτε μας κάποιο πρόγραμμα ανθρωπιστικής βοήθειας, ω φίλοι Ευρωπαίοι, Αμερικανοί».
Καμία σοβαρή προσέγγιση για το μέλλον δεν έχει γίνει. Έχω ξαναγράψει, αλλά νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί και πάλι. Εντός της λογικής της πλανητικής οικονομίας που με τόσο ζήλο υπερασπίζονται υπάρχουν μεγάλες διεθνείς ευκαιρίες, όπως το λάδι, ή άλλα αγαθά που αποκτούν ζήτηση με την άνοδο μεσαίων στρωμάτων στις χώρες που ευνοεί η παγκοσμιοποίηση.

Είδατε έστω και την ελάχιστη προσπάθεια από μέρους των «ελληνικών» κυβερνήσεων σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι μόνο διεθνιστές, είναι και ανεπαρκείς. Έχουν την ψυχοσύνθεση και την συμπεριφορά του εντολοδόχου.
Δυστυχώς το κλίμα αισιοδοξίας που θέλησε να δημιουργήσει το εγχώριο κατεστημένο και τα ξένα κέντρα θα έχει μικρό δρόμο, όπως όλα τα ψέματα. Σήμερα οι Έλληνες καλούνται να αναλογιστούν την αξία της πολιτικής και πάλι. Να την φέρουν στο προσκήνιο με πραγματικούς πολιτικούς και όχι με το πρόσωπο των άνευρων που παριστάνουν τους φρόνιμους, των προσκυνημένων που παριστάνουν τους συνετούς και των ξενόδουλων που παριστάνουν τους πολίτες του κόσμου, τρομάρα τους...
Η ώρα του Ελληνικού Εθνικισμού ως της ουσιαστικής διεξόδου στην κρίση έχει φτάσει. Ας την κάνουμε πράξη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 1ης Φεβρουαρίου 2013 της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος».