Γίνεται πια όλο και πιο φανερό, ότι τα ρήγματα μέσα στην ελληνική
κοινωνία συνεχώς βαθαίνουν. Για να ακριβολογούμε, μάλιστα, θα πρέπει να
επισημάνουμε ότι αυτή πια ουσιαστικά δεν είναι ούτε ελληνική ούτε κοινωνία.
Και δεν είναι ελληνική, διότι αφενός η σύνθεσή της αποτελείται πια
σε μεγάλο βαθμό από αλλοεθνείς και αφετέρου ο τρόπος ζωής της, η συμπεριφορά
της και η κοσμοαντίληψή της όλο και απομακρύνονται από τα ελληνικά πρότυπα,
όπως αυτά αποτυπώθηκαν στην ιστορική της πορεία.
Αλλά δεν είναι πλέον καν κοινωνία, αφού τα μέλη της δεν κοινωνούν
πλέον ούτε τις αξίες και τα ιδανικά που για αιώνες την εξέθρεψαν ούτε τα
πρότυπα που τους συνείχαν και τους βοηθούσαν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις
της κάθε εποχής. Ο ατομισμός, ο εγωκεντρισμός, η φιλαυτία και η έλλειψη
κοινωνικής συνειδήσεως επικρατούν πλέον σε βάρος της επιβεβλημένης κοινής
πορείας προς τα άνω και προς τα εμπρός.
Το αποτέλεσμα είναι να διαμορφώνονται στη χώρα μας κοινωνικές
ομαδώσεις που χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια, απολυτότητα ιδεών και
αντιλήψεων, συγκρουσιακή νοοτροπία με την εξουσία αλλά και μεταξύ τους και
στείρο ή και ανύπαρκτο πολιτικό λόγο.
Η επιστροφή σε μία ομαλή κοινωνική κατάσταση, με την διατύπωση
παραγωγικού πολιτικού λόγου, με την πρόταξη ιδεών προόδου και κοινού
οραματισμού, με συγκρούσεις γενεσιουργές ευημερίας και προοπτικής, δεν
διαφαίνεται πλέον να συντελείται με θεσμικά μέσα. Οι θεσμοί του συστήματος
χαρακτηρίζονται πια από βαθειά παθογένεια και αναξιοπιστία, επομένως δεν μπορούν
να τους εμπιστευθούν οι πολίτες. Ήρθε η ώρα για το σύστημα διακυβερνήσεως, να
θερίσει τις θύελλες των ανέμων που έσπειρε όλα τα χρόνια της νοσηρής παρουσίας
του στην πατρίδα μας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της προϊούσας παρακμής και ηθικής κατρακύλας,
οι Έλληνες εθνικιστές έχουν το δύσκολο έργο της διαφυλάξεως της ιδιοπροσωπίας
και της ταυτότητάς τους, όπως τους τα κληροδότησαν οι πρωτοπόροι της
εθνικιστικής σκέψεως στην πατρίδα μας. Ο Π. Γιαννόπουλος,
ο Ι. Συκουτρής, ο Ι. Δραγούμης, ο Δ. Βεζανής και άλλοι μίλησαν για
έναν εθνικισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, μίλησαν για ένα πρότυπο πολίτη που
διακρίνεται για την ανιδιοτέλειά του (και ανιδιοτέλεια δεν είναι ο αρριβισμός
και οι συμβιβασμοί), για το ήθος του (και ήθος δεν είναι η ψευτομαγκιά και η
ασέβεια) και για τον ηρωισμό του (και ηρωισμός δεν είναι η επίδειξη και το
«καμποϊλίκι»). Το πρότυπο αυτό πόρρω απέχει τόσο από αυτό που οδήγησε κάποιους
σε υπογραφές προδοτικών δανειακών συμβάσεων όσο και από αυτό που οδήγησε
κάποιους άλλους να κατουρήσουν στην πόρτα του αντιπάλου!
Η χυδαιότητα και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια, διότι και οι δύο
πρακτικές οδήγησαν στην απαξίωση του προτύπου του Έλληνα εθνικιστή, είτε με την
εθελόδουλη υποταγή του ενώπιον των ιστορικών προκλήσεων της εποχής είτε με την
πρόταξη ενός περιθωριακού προτύπου ανάξιου να εκπροσωπήσει τις υψηλές αξίες του
ελληνικού εθνικισμού.
Σίγουρα τα θεσμικά εγκλήματα, που συντελούνται εδώ και χρόνια από
τους εκπροσώπους του σάπιου κατεστημένου της Μεταπολιτεύσεως, δεν μπορούν να
αντιμετωπιστούν με χάδια και αβρότητες. Οι Έλληνες εθνικιστές έχουν να
ισορροπήσουν ανάμεσα στην υποταγή και στην έπαρση, ανάμεσα στον καθωσπρεπισμό
και τη χυδαιότητα. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα στην εποχή μας.
Εκεί ακριβώς, όμως, βρίσκεται και η ομορφιά του αγώνα...
Ο Γιάννης Χ. Κουριαννίδης είναι Μέλος του Πολιτικού Γραφείου και περιφερειακός Διοικητής Μακεδονίας Θράκης του Εθνικού Μετώπου και το άρθρο του δημοσιεύται στον "ΕΚ" του μηνός Απριλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π