Τα κατακτητικά σχέδια της Τουρκίας για Ελλάδα – Κύπρο

Όταν τα ίδια τα γράφουμε εμείς κάποιοι αναγνώστες λένε: Εθνικιστές είναι, έτσι τα βλέπουν..λίγο ακραία. Όταν όμως τα γράφει η πρόεδρος του του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ) και με μερικές σελίδες βιογραφικού και τιμητικούς τίτλους τότε και ο εθνικισμός και οι εθνικιστές επιβεβαιώνονται.... Κ.Π

Ο σκληρός Ερντογάν και ο “μειλίχιος” δαπραγματευτής Νταβούτογλου

Της ΑΛΙΚΗΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ ομ. καθηγήτριας και τέως πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου, προέδρου του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ)

Στις 31 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη βίαιη καταστολή από την κυβέρνηση Ερντογάν των αυθόρμητων, μαζικών, ειρηνικών διαδηλώσεων στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, που ξέσπασαν με αφορμή την ανοικοδόμηση πολυκαταστήματος -mall- στη θέση του Πάρκου Γκεζί, αλλά με πραγματική αιτία τις τραγικές συνέπειες στον τουρκικό λαό της εγκληματικής πολιτικής των Ερντογάν-Νταβούτογλου. Η εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ εξελίχθηκε γρήγορα σε επανάσταση καθώς επεκτάθηκε σε πάνω από 70 τουρκικές πόλεις.

Στην επανάσταση αυτή -η οποία δεν κατεστάλη παρά το γεγονός ότι το τουρκικό καθεστώς την έπνιξε στο αίμα- έχει πρόσφατα προστεθεί αποδοκιμασία από τις ίδιες τις ανώτατες τουρκικές αρχές, όπως ο Τούρκος πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Συνταγματικό Δικαστήριο, ο γενικός εισαγγελέας, η Τουρκική Ένωση Δικηγορικών Συλλόγων κ.ά. Έτσι, με απόφασή του στις 28 Μαΐου 2014, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας ήρε την απαγόρευση πρόσβασης στο YouTube, επειδή παραβιάζει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης.

Οι, δε, διαπλεκόμενες σχέσεις της διεφθαρμένης κυβέρνησης Ερντογάν με μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα συνιστούν την κύρια αιτία του πρωτοφανούς τραγικού περιστατικού στο ανθρακωρυχείο της πόλης Σόμα της δυτικής Τουρκίας, όπου έχασαν τη ζωή τους, στις 13 Μαΐου, 301 άνθρωποι. Η βαρύτατη αμέλεια της τουρκικής κυβέρνησης πρέπει να θεωρείται δεδομένη, εάν λάβουμε υπόψη ότι αν και το τουρκικό επιμελητήριο αρχιτεκτόνων και μηχανικών και ορισμένοι βουλευτές είχαν αναδείξει τα τεράστια κενά ασφαλείας στα ορυχεία της γείτονος, οι αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες είχαν αποφανθεί το αντίθετο μερικές μόνο μέρες πριν από το περιστατικό. Και σαν να μην έφθαναν οι εκατοντάδες νεκροί, προστέθηκαν δυο επιπλέον θύματα από ενέργειες, αυτή τη φορά, της αστυνομίας κατά των διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για την εγκληματική αμέλεια της κυβέρνησης.

Εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί ότι όσο αυξάνουν οι εγκληματικές ενοχές τόσο υψηλότερα αξιώματα διεκδικεί ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ερντογάν. Τώρα έφθασε να στοχεύει ακόμη και στην Προεδρία της Δημοκρατίας, «αλωνίζοντας» μάλιστα ελεύθερα τη δυτική Ευρώπη για να κερδίσει την ψήφο των Τούρκων μεταναστών αλλά και την ευνοϊκή στάση των Ευρωπαίων! Ας μην είμαστε όμως αφελείς: αφανώς πραγματικός ιθύνων νους της τουρκικής πολιτικής είναι ο υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου, ο οποίος δημοσίως εμφανίζεται ως «μειλίχιος» διαπραγματευτής.

Καταβολή 90 εκατ.

Σε αυτό το κλίμα έντονης, εκ των έσω, αποδοκιμασίας της τουρκικής ηγεσίας, δημοσιεύθηκε στις 12 Μαΐου 2014 από το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) η ιστορική απόφαση Κύπρος κατά Τουρκίας, με την οποία η Τουρκία καταδικάστηκε με 15 ψήφους υπέρ και μόνο δύο κατά -της εναγόμενης και της Ανδόρας (!)- να καταβάλει στην Κύπρο το πρωτοφανές στα χρονικά του Δικαστηρίου αυτού ποσό των 90 εκατ. ευρώ μόνο και μόνο για την ηθική βλάβη που υπέστησαν οι οικογένειες των εξοντωθέντων, δήθεν αγνοουμένων, και οι εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι της Καρπασίας.

Η απόφαση είναι ιστορική, διότι συνιστά διπλή πρωτιά: πρώτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί, για πρώτη φορά, το ΕΔΔΑ επιδικάζει αποζημίωση στο πλαίσιο διακρατικής προσφυγής, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, γιατί είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που στο πλαίσιο διακρατικής προσφυγής με αντικείμενο παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δικαιούχοι της αποζημίωσης είναι τα θύματα, πράγμα το οποίο ασφαλώς θα αποτελέσει προηγούμενο σε σχέση προς άλλες εκκρεμείς ή μελλοντικές τέτοιες προσφυγές.

Η απόφαση αυτή αποτελεί κόλαφο όχι μόνο κατά της Τουρκίας, αλλά και για όλους όσοι έχουν, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους, καταστήσει τους εαυτούς τους όργανα προώθησης της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας, κυρίως με δραστηριότητες που αναπτύσσουν σε τουρκικά πανεπιστήμια της ίδιας της Κωνσταντινούπολης. Οταν ολόκληρη η Ευρώπη αποδοκιμάζει βαρύτατα την τουρκική πολιτική με τέτοιες αποφάσεις, οι Ελληνες υποστηρικτές της νομίζουν ότι θα τη γλιτώσουν; Οταν μάλιστα η Τουρκία αφενός αρνείται συστηματικά να αναγνωρίσει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως νομίμου κράτους και αφετέρου προσπαθεί πάση θυσία να διαλύσει την τελευταία και να κυριαρχήσει κατακτητικά τόσο στη Μεγαλόνησο όσο και στη δική μας χώρα, όπως ρητά και ωμά έχει εκθέσει ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος - Η διεθνής θέση της Τουρκίας» (Αθήνα, Εκδόσεις Ποιότητα, 11η έκδοση, 2010, passim και ιδίως σελ. 821-841); Και όταν η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Θράκη είναι επικινδυνότερη από ποτέ, ιδίως σε μια εποχή που στην Ευρώπη αναζωπυρώνονται βίαια οι αυτονομιστικές τάσεις;

Τα φερέφωνα της Τουρκίας

Θυμίζουμε ότι στις πρόσφατες εκλογές της 25ης Μαΐου 2014, το -ουσιαστικά- τουρκικό κόμμα, φερέφωνο της πολιτικής της Τουρκίας στην περιοχή, επικράτησε, με κάθε ανεπίτρεπτο μέσο συμπεριλαμβανομένης της βίας, με ποσοστά 41,68% στην Ξάνθη και 25,89% στη Ροδόπη. Η ηγεσία του μάλιστα συναντήθηκε στις 17 Ιουνίου 2014 με τον πρόξενο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη... Και εμείς θα συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε και να μη συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται ομολογουμένως για πρωτοφανή μέθοδο πραγματοποίησης των κατακτητικών σχεδίων των Νταβούτογλου-Ερντογάν;

Οι ευθύνες για αυτή την επικίνδυνη εξέλιξη στη Θράκη βαραίνουν όλους μας, κυρίως όμως το σύνολο του πολιτικού συστήματος για μια σειρά από λόγους. Γιατί Ελληνες υποψήφιοι βουλευτές, ευρωβουλευτές αλλά και σε αυτοδιοικητικά αξιώματα συναγωνίζονται εδώ και πολλά χρόνια σε απαράδεκτους χειρισμούς, ζημιώνοντας το εθνικό συμφέρον, με στόχο τη συγκέντρωση των ψήφων της μειονότητας. Γιατί οι κυβερνώντες επέτρεψαν να υποβαθμιστούν σοβαρά οι Σχολές Αστυνομίας στην περιοχή, γιατί επέτρεψαν σε διάφορους γνωστούς φιλοτουρκικούς κύκλους να προωθήσουν -ξοδεύοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ- τη διδασκαλία μόνο της τουρκικής γλώσσας σε τουρκόφωνους και μη (Ελληνες, Ρομά, Πομάκους κ.ά.), γιατί δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα να αποτρέψουν τη μαζική μεταδημότευση και μετανάστευση Ελλήνων της Θράκης, τη στιγμή που τουρκικά ακραία στοιχεία επεκτείνουν την κυριαρχία τους επικίνδυνα. Στην ενίσχυση της τουρκικής επιρροής έχει δε συμβάλει και η μείωση κατά 54% το 2013 έναντι του 2009 του λειτουργικού προϋπολογισμού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων... (βλ. Φραγκούλης Φράγκος, «Η ελληνική Θράκη εκπέμπει σήμα κινδύνου», Επίκαιρα, τεύχος 244, 19/06-25/06/2014, σελ. 8-15).

Είναι πραγματικά ασυγχώρητο έγκλημα να υπάρχουν Ελληνες που να προβάλλουν κατόπιν όλων αυτών παντοιοτρόπως τη δήθεν ελληνοτουρκική φιλία. Ας μην ξεχνάμε ότι το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας αναθέτει την προστασία της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας μας στον πατριωτισμό των Ελλήνων, ο οποίος δεν έχει εξαλειφθεί και θα κάνει το καθήκον του έναντι τόσο των Τούρκων όσο και των συνεργατών και υποστηρικτών τους στην εγκληματική εναντίον μας δραστηριότητα. Ας είναι βέβαιοι ότι κανείς δεν θα τους σώσει γι' αυτήν την εγκληματική συνεργασία. 

πηγή