ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ (του Θεόδωρου Καραμπέτσου)

γράφει ο Θεόδωρος Καραμπέτσος

Καθετί πού έχει σχήμα έχει καί μιά αόρατη ύπόστασι. Ό Μιχαήλ "Αγγελος τό ζητούσε αυ­τό σ' ολόκληρη τήν ζωή του, στό μάρμαρο, στήν ποίησι, στήν αγάπη, στήν αρχιτεκτονική, στό έγκλημα... "Αν ό καλλιτέχνης ή άν θέλετε ό επίδοξος αρθρογράφος αναζητά τήν πραγ­ματική δημιουργία, ή προσοχή του ξεφεύγει άπ' τό αντικείμενο τοϋ οράματος του, πού πι­θανόν έτσι θυσιάζεται καί υποτάσσεται στίς ανάγκες τής όποιας έπινοήσεως, πού απαιτεί ή επικαιρότητα. Τί θέλω νά πώ; Ασχολούμαστε έν πολλοίς μέ τόν Μητσοτά­κη, τόν Παπανδρέου, τόν Μπούς, τόν Γκορμπατσώφ, τόν Μπέηκερ, ένώ παραμελούμε τόν βα­σικό μας στόχο: τήν ιδεολογία. Θάπρεπε, ίσως, χάριν τής ιδεολογίας κάθε μας στήλη, κάθε μας χειρόγραφο νά ξεχειλίζη εθνι­κιστική φιλοσοφία; Πιστεύω πώς είναι εύκολο γιά όποιον έχει διαβάσει

«κάποια» βιβλία καί «κάποιους» συγγραφείς, νά γεμίση δεκάδες εκατοντάδες σελίδες ακαταλαβίστικες εκφρά­σεις, αποστηθισμένες, αντιγραμμένες ή ζυμω­μένες έννοιες καί νά καθιερωθή στό ρηχό κοι­νό σάν εμπνευσμένος συγγραφέας... Αυτό εί­ναι τό ζητούμενο γιά τόν αγωνιστή Εθνικιστή; Νά βρεθή δηλαδή κάποιος γλωσσομαθής πού διάβασε τούς στοχασμούς ενός συγγραφέα καί νά τίς «προσάρμοση» στά μέτρα του γιά νά τίς παρουσίαση έν συνεχεία στόν εθνικιστή αναγνώστη σαν δικές του;

Θυμάστε εκείνον τον νεοδημοκράτη νεαρό υπουργό, πού ξεσκέ­πασε ό αείμνηστος Σ. Κωνσταντόπουλος στήν δεκαετία τού εβδομήντα; Καί τί μ' αυτό, θά μού πήτε. Εκείνος «πέρασε» στό ευρύ αναγνωστι­κό κοινό σάν επιφανής οικονομολόγος καί σή­μερα διαθέτει καί κύρος καί αξιοπιστία. Συμ­φωνώ, όταν πρόκειται γιά τίς φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές μάζες. "Ομως, όταν 

α­πευθυνόμαστε στους «λίγους» Ιεραπόστολους τοϋ Εθνικισμού πού μέ τήν σειρά τους θά επι­χειρήσουν νά προσηλυτίσουν καινούργιους μαθητές, ή αμπελοφιλοσοφία τής Εθνικιστι­κής διανοήσεως θά σταθή εμπόδιο στήν μάχη τους. Εθνικιστική διανόησι σημαίνει ξεκάθα­ρες θέσεις, έν πρώτοις, καί έν συνεχεία απέ­ραντο πεδίο πολιτικής όρατότητος, ώστε νά διαφαίνεται κάθε κίνησι ή πρόβλεψι. Ψηλαφί­ζουμε τόν Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Μπούς ώστε νά προβλέψουμε τήν επόμενη κίνησί τους, καί νά εφοδιάσουμε έτσι τήν φαρέτρα τών απανταχού διεσπαρμένων ελευθέρων σκοπευτών μας, μ' ένα πολιτικό βέλος περισ­σότερο, πού θά πλήξη κάποιους στό καφενείο, στό σχολείο, στήν δουλειά. Αυτός είναι ό σωστός δρόμος, τό άν επιτυγχά­νουμε τόν σκοπό μας αυτό είναι άλλη ύπόθεσι. "Οταν τόν Σεπτέμβριο, σατυρίζοντας τήν επικαιρότητα, έγραφα πώς μόνον ό "Ακης, ό Κατσίκης καί ό Τρίτσης θά έλυναν τά προβλή­ματα τής Μέσης Ανατολής, σαφώς καί δέν σοβαρολογοϋσα. "Οταν όμως, δύο μήνες αργό­τερα ό "Ακης (κατόπιν πρωτοβουλίας τού Αν­δρέα φυσικά) πήγαινε στήν Βαγδάτη καί «κουβαλούσε» στήν Ελλάδα μέρος τών ομή­ρων μας, ένας απόστρατος τής αεροπορίας πού διαβάζει «Ν.Α.» επεδίωξε νά μέ γνωρίση.

 Καί όταν τέσσερις μήνες αργότερα ό Τρίτσης έκανε περίπατο στην βορβαρδισμένη Βαγδάτη ο φίλος Πτέραρχος περνάει κάθε πρωΐ ή με­σημέρι γιά νά μέ χαιρετήση. Μέ ρωτήσατε κ. Πτέραρχε, άν θυμάμαι καλά: «Αντελήφθην ότι ό Κατσίκης ήτο τό άλας τής υποθέσεως! Γιά τούς άλλους όμως, ήτο διαίσθησις ή βάσιμες πληροφορίες;» Τίποτε άπ' όλα αυτά φίλε μου. Λογική, λογι­κή!!! "Η άν προτιμάτε τρελή λογική, έστω κι άν τό σχήμα είναι όξύμορο. Οι εναπομείναντες Εθνικιστές πρέπει σίγου­ρα νάχουν τήν σχετική δόσι τρέλας μέσα τους καί όπως κάθε τρελός δείχνει μιά διαρκή φρον­τίδα γιά τήν λογική, έτσι καί αυτοί...

Μέ τόν Τρίτση υπάρχουν σημεία επικοινω­νίας στά κατώτερα εγκεφαλικά ηλεκτρομαγνη­τικά πεδία! Πολλές φορές καί μέ τόν Ανδρέα... Μέ τήν πρέπουσα ταπεινοφροσύνη, πρέπει νά παραδεχθώ πώς είναι δύσκολο νά τό εξηγή­σω, άφού ανάλογες θέσεις καί Ιδέες στοιχειώ­νουν στό πίσω μέρος τοϋ εγκεφάλου... Υπο­λογισμοί; Αστάθμητα μαθηματικά; Πάντως πρόκειται σίγουρα γιά οργανικούς τύπους τών οποίων ή φόρμα καί ή δομή μπορούν νά υπο­στηρίξουν τήν θαυμαστή αιωνιότητα τής λο­γικής.

Πιστεύω πώς τήν μεγαλύτερη προσφορά πού θά μπορούσε νά κάνη στόν Εθνικισμό ένας δικός μας θά ήταν νά γράψη τό: «Εγχει­ρίδιο τοϋ Εθνικιστή»!!! Ποιοί συγγραφείς πρέπει νά διαβάζονται, ποιοί καλλιτέχνες πρέπει νά προτιμούνται κ.ο.κ. "Οχι γιατί οί συναγωνιστές μας δέν εί­ναι ικανοί νά ξεχωρίσουν τό διεφθαρμένο άπ' τό υγιές, τό σάπιο άπ' τό εθνικά ακέραιο, άλ­λα πρέπει κάποιος ν' άναλάβη καί νά επιχείρη­ση αυτή τήν διαλογή σέ βάθος, ούτως ώστε νά παταχθή κάθε δηλητηριασμένο βλαστάρι. Δέν περιμένουν άπό μένα οί Εθνικιστές νά τούς πώ πώς ό μεγάλος Τσελεντάνο ήταν γραμμένος στό Εθνικιστικό Κίνημα στήν Ιταλία. Φτάνει ν' ακούσουν τό τραγούδι του «Είμαι Ιταλός καί είμαι υπερήφανος...» γιά νά τό αντιληφθούν. Δέν θά χρειασθή κανείς βοήθεια, γιά νά πεισθή πώς εκείνος ό νεαρός συνθέτης - τραγου­διστής πού μιλάει γιά γκρέκο μασκαρά καί ρά­τσα μπαρούφα δέν μπορεί νάναι τίποτε άλλο, έκτος άπό φιλελεύθερος τενεκές ή κομμουνι­στής κουφιοκέφαλος. "Οπως, επίσης, είναι φαεινότερον τού ηλίου ότι ό συνθέτης τοϋ τρα­γουδιού πού ερμηνεύει ό Κηλαηδόνης «Ω Ελ­λάς» είναι ένας υπέροχος πατριώτης, όποιος καί άν είναι, όπου κι αν ανήκει!!! Εθνικισμό στήν καθημερινότητα απαιτούν οί αγωνιστές καί όχι φιλοσοφικά άναμασήματα, κλεμένα έδώ κι έκεΐ. Δόξα τώ Θεώ ό Περικλής Γιαννόπουλος είναι επίκαιρος καί ή ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ (καί άλλα βιβλιοπωλεία) είναι γεμάτη άπ' τά βιβλία του. Σ' αυτόν πού ερωτεύθηκε ακό­μη καί τά χορτάρια τής Ελλάδος, βρίσκουμε κάθε έξαρσι καί διάστασι τού "Εθνους. Δέν χρειαζόμαστε πλασιέ ιδεών, γιατί μπορούμε νά πάμε στήν πηγή!!!

Καθημερινή διαφώτησι χρειάζεται ό Λαός μας, μέ συνισταμένη τόν Εθνικισμό, μέ προδιάθεσι τήν μάχη, μέ προοπτική τήν ΝΙΚΗ. Στους «εμπνευσμένους» συγγραφείς τού χώρου απευθύνομαι καί κάνω έκκλησι: συμπαρασταθήτε στά έντυπα μας, γιατί έτσι εφοδιάζετε τούς αγωνιστές, καθιστώντας τους πάνοπλους! Εφόδια άπλά, όχι πολύπλοκους «μηχανισμούς» πού δέν θά καταφέρουν νά θέσουν σέ δράσι σέ καμμιά περίπτωσι. Στους έκδοτες μας απευθύνομαι, πού συντη­ρούν την αίγλη κάποιων περιώνυμων γραφιά­δων τού χώρου, οί όποιοι δέν καταδέχονται νά «πλησιάσουν» τούς αγωνιστές: Τελειώνετε μέ δαύτους, αρκετά. Ν' αφήσουν επιτέλους ήσυ­χους τούς Ιταλούς καί Γάλλους συγγραφείς πού «τσιμπολογούν» προκλητικότατα!!

=================================================

Το άρθρο του συν. Καραμπέτσου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ αρ. φύλλου 784 στις 24 Φεβρουαρίου 1991