Καλύτερα χρεοκοπημένοι παρά υποταγμένοι

 Φτάσαμε τελικά σε δημοψήφισμα… Εδώ και κάτι χρόνια ακούγεται αυτή η λέξη στα αυτιά μας, χρόνια το ζητάμε και επιτέλους αποκτάμε φωνή.

 Κλειστές τράπεζες, ουρές σε ΑΤΜ και σούπερ μάρκετ, πανικός και φόβος στην κοινωνία, προπαγάνδα από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση να σκυλιάζουν ότι έπρεπε να αποφύγουμε το δημοψήφισμα, να πούμε ΝΑΙ σε όλα και να γλιτώσουμε την καταστροφή.

 Η καταστροφή όμως δεν μας είπαν ποια θα είναι… Δηλαδή με ένα χρέος μη βιώσιμο, χωρίς ανάπτυξη, πεθαμένη αγορά και τσεκουρεμένους μισθούς και συντάξεις, όλα αποτέλεσμα της Τρόικας, των Θεσμών ή όπως θέλετε πείτε το, θα σωθούμε εάν

βάλουμε ακόμα ένα μνημόνιο στην πλάτη μας;

 Πολιτικοί και δημοσιογράφοι χωρίς τσίπα, που βγαίνουν στα πάνελ και μιλάνε για καταστροφή εάν δεν δεχτούμε νέο μνημόνιο, ηθικοί αυτουργοί για τις χιλιάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας, για τα χάλια που βρισκόμαστε τώρα. Ναι, αυτοί φταίνε για όλα, για κάθε Έλληνα που δεν άντεξε και είπε “δεν πάει άλλο” και τράβηξε τη σκανδάλη ή έπεσε στο κενό… Είναι αυτά τα άτομα με τα κοστούμια και τις γραβάτες, με τις λιγδιάρικες φάτσες και τα ψεύτικα χαμόγελα που ευθύνονται για όλα.

 Σκίζουν τα ιμάτιά τους και καλούν τον λαό να πει ΝΑΙ στα μέτρα, ΝΑΙ στον Σόιμπλε και τη Μέρκελ, ΝΑΙ στα τομάρια που έρχονται κάθε τρεις και λίγο στην Αθήνα με τα τεθωρακισμένα τζιπ, κατεβαίνουν από αυτά φορώντας κοστούμι και γυαλί ηλίου κρατώντας χαρτοφύλακες με επίσημα χαρτιά, τα οποία ονομάζουνε μέτρα ή προγράμματα στήριξης και απαιτούν την υπογραφή τους.

Βάφουνε τα χέρια τους με αίμα αυτοί που φέρνουν τέτοια χαρτιά και αυτοί που τα υπογράφουν, για τη δόση λένε… για τη δόση της Ελλάδας που κατάντησε από την πιο υπερήφανη χώρα του κόσμου σαν μια πουτάνα πρεζού που αν δεν πάρει τη δόση της δεν θα αντέξει να βγάλει την επόμενη μέρα…

 Έτσι μας καταντήσανε, αυτοί έγιναν οι νταβατζήδες μας και οι βουλευτές μας οι τσάτσοι. Έκαναν τον Έλληνα να σκύψει το κεφάλι, να πει ναι σε όλα για να σώσει τις καταθέσεις του, τον φόβησαν πως εάν δεν έχουμε μνημόνιο θα πέσει πείνα, θα μας πάρουνε τα σπίτια…

 Υποταγμένος ο λαός, χωρίς ελπίδα, χωρίς άλλη επιλογή… Έπεσαν όλοι σε κατάθλιψη, δεν βλέπεις μια χαρούμενη φάτσα στο δρόμο, λες μια καλημέρα και δεν στην επιστρέφουν, άνθρωποι προχωρούν και παραμιλάνε, άλλοι προσεύχονται, άλλοι φτάνουν στην τρέλα, άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι δεν βρίσκουν το κουράγιο να το κάνουν γιατί σκέφτονται αυτούς που θα αφήσουν πίσω, άλλοι παίρνουν το πρώτο αεροπλάνο να την κάνουν και ρίχνουν μαύρη πέτρα, άλλοι καταριούνται τους πάντες και άλλοι εύχονται να μην είχαν γεννηθεί… Ούτε στα θαύματα δεν ελπίζουν πια…

 Συσσίτια, άστεγοι, άρρωστοι χωρίς φάρμακα, νοσοκομεία χωρίς γιατρούς, σχολεία χωρίς δασκάλους… Οι κάδοι των σκουπιδιών έγιναν περιζήτητοι… δεν προλαβαίνει το απορριμματοφόρο να τα μαζέψει, έχουν πλακώσει πρώτα οι φουκαριάρηδες…

 Οι κοστουμάκηδες όμως στη Βουλή είναι στην πένα… Με τα ρολογάκια τους, τα λίμο, τη συνοδεία… μόνο τη γραβάτα βγάζουν τώρα τελευταία για να το παίξουν προοδευτικοί.

 Ελλάδα 2015, υποδουλωμένη αποικία των τοκογλύφων με κατοίκους υποταγμένους στα όρια της εξαθλίωσης και χωρίς ελπίδα. Αυτό θέλεις ρε Έλληνα; Σε αυτό το μπουρδέλο θέλεις να μεγαλώσεις τα παιδιά σου; Να πάρουμε κι άλλο μνημόνιο; Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα είναι το τελευταίο…

 Για πρώτη φορά βρέθηκε ένας άνθρωπος να δώσει την εντολή στο λαό, δεν είμαι Συριζαίος ούτε αριστερός, αλλά σέβομαι ότι βρέθηκε κάποιος να με στείλει στην κάλπη και μπορώ να βροντοφωνάξω ένα γαμημένο ΟΧΙ στους εκβιαστές και τους τοκογλύφους. ΟΧΙ στους τραπεζίτες που μου πίνουν το αίμα, ΟΧΙ σε αυτούς τους αλήτες που με έκαναν να χάσω την ανθρωπιά μου.

 Πριν λίγα χρόνια έβλεπα ζητιάνο και σοκαριζόμουν, τον σκεφτόμουν πως τη βγάζει και με έπιανε απελπισία… τώρα περνάω από δίπλα του και λέω “ακόμα ένας…”. Δεν είχα δει ρε πούστη μου πολλούς να τρώνε από τα σκουπίδια, στην επαρχία μεγάλωσα… στη Δαλαμανάρα δεν είχαμε κανέναν, ούτε και στο Άργος…

 Μεγάλο σχολείο η Αθήνα… έζησα εκεί 2,5 χρόνια συνολικά και τα είδα όλα… και δεν χρειάστηκε να κατέβω στην Ομόνοια, στο Γκύζη έμενα και τους έβλεπα… Σ’ αυτόν τον γαμημένο κάδο κάτω από το μπαλκόνι μου τσακώνονται οι πεινασμένοι ποιος θα τον αδειάσει…

 Αυτό είναι το μνημόνιο, αυτά τα αποτελέσματά του… Την καταστροφή δεν θα την φέρει ένα ΟΧΙ στις 5 Ιούλη αλλά τα μέτρα που θέλουν οι αιμοσταγείς δικτάτορές μας. Πετάξαμε έξω τους βρωμογερμανούς πριν 70 χρόνια ας το κάνουμε και τώρα.

 Αν τους βαστάει να μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη και από το νόμισμα, έτσι κι αλλιώς με αίμα το πληρώσαμε τόσα χρόνια…  ας χύσουμε λίγο παραπάνω για να φτιάξουμε κράτος από την αρχή, για να αποκτήσουμε ξανά την υπερηφάνειά μας, για να δώσουμε ελπίδα στα παιδιά μας και για να πούμε κάποια στιγμή μετά από χρόνια…. Ναι ρε αντιστάθηκα, είπα ΟΧΙ στους κερατάδες, κόπιασα, πάλεψα, μάτωσα αλλά βοήθησα και γω να ξαναγίνει το μπουρδέλο κράτος.

 Τα ΟΧΙ τα είπαν λίγοι και έμειναν χαραγμένα στην ιστορία, θέλει τόλμη να πεις ΟΧΙ και κυρίως θέλει αξιοπρέπεια… Εγώ ηθικός αυτουργός στην καταστροφή της Πατρίδας μου δεν γίνομαι, δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου ακόμα κιαν κλείσω την εφημερίδα και πάω να μαζέψω γόπες από το πεζοδρόμιο… πάλι ΟΧΙ θα πω και θα το φωνάξω και κάποια μέρα θα φέρω ένα παιδί στον κόσμο και θα του λέω για μια Μέρκελ, έναν Σόιμπλε, έναν Ντάισεμπλουμ, έναν Στρος Καν και κάτι άλλα τέρατα που μας υποδούλωσαν πριν κάποια χρόνια μαζί με κάτι προδότες… έναν Σαμαρά, έναν Σημίτη, έναν Παπαδήμο και κάτι βρωμοοικογένειες που άλλαζαν τις καρέκλες της εξουσίας  ανάλογα με το ποιος ήθελε να κυβερνήσει…

 Αυτούς θα πω κάποτε στο παιδί ότι τους διώξαμε, ότι είπαμε ΟΧΙ και καθαρίσαμε… ακόμα και έτσι να μην γίνει και πάλι υποδουλωμένοι να είμαστε… ακόμα και έτσι θα ξέρω ότι είπα ΟΧΙ και ας μην άλλαξε τίποτα. Αντιστάθηκα, έστω και με ένα φάκελο σε μια κάλπη, έστω και με μια κουβέντα στο δρόμο, έστω και με αυτό το απλό και ασύντακτο άρθρο που θα το διαβάσει κάποιος και θα πει “σιγά ρε φίλε, είπες ΟΧΙ και τί… άλλαξες τον κόσμο…;” Ναι ρε αδερφέ που με διαβάζεις τώρα.. μπορεί να μην αλλάξω και τίποτα αλλά μπορεί και πολλά… Πες και συ ένα γαμημένο ΟΧΙ και σταμάτα να φοβάσαι… κάτι μπορεί να γίνει άμα είμαστε μαζί.

Ιάσονας Μουσταΐρας

http://www.paratiritis-news.com