Οι Εθνικιστές του Λευκού (του Θεόδωρου Καραμπέτσου)

Πρίν εικοσιπέντε χρόνια, στήν γειτονική Ιτα­λία ζούσε ένας πετυχημένος συγγραφέας - φι­λόσοφος, ό όποιος ήγείτο μιας Εθνικιστικής Κινήσεως, Αγωνιστής, σωστός, τίμιος, σοβα­ρός καί συνεπής στίς θέσεις του. Τόν γνώρι­ζαν όλοι  οί ενεργοποιημένοι εθνικιστές, τόν διάβασαν καί τόν σέβονταν. Πέρα άπό εκεί ό­μως κανένας απόηχος. Παρέμενε στό περιθώ­ριο, πιστός στίς θέσεις του: νά μήν άλωτριωθή, νά μήν μπή στό παιχνίδι τοϋ κατεστη­μένου, νά μήν συντονισθή μέ τίς δημοκρατικές διαδικασίες

Κάποια μέρα όμως διεπίστωσε μιά φοβερή αλήθεια: ή χορεύεις στόν ρυθμό πού τό κα­τεστημένο επιβάλλει καί μέσα άπό έκεΐ αγω­νίζεσαι, πλάθεις συνειδήσεις, (προσηλυτίζεις), ή παραμένεις θαμένος στό κοιμητήρι τών φαντασμάτων καί δέν εξυπηρετείς καμμιά ι­δέα, κανένα όραμα, κανένα σκοπό! Φυσικά εν­τάχθηκε στό συγγενικό μ' εκείνον κόμμα, όπου μέσα στήν μεγάλη Εθνικιστική μάζα βρήκε όμόχνωτους ιδεολογικά, βγήκε τό «ρεύμα» του, βρήκε τήν συνισταμένη του. Έδώ, ό αγώνας είχε μεγαλύτερη άπήχησι στίς μάζες καί οί θέσεις του εύρισκαν φαρδύτερες λεωφόρους διακινήσεως. Γνώριζε πώς είχε τήν δύναμι νά ξεσηκώνη τούς ανθρώπους, νά τούς ξυπνά τά πάθη καί νά τούς κατευθύνη έκεΐ όπου αυτός επιθυμούσε.  

Στό τέλος επι­βλήθηκε καί μαζί του φυσικά καί οί θέσεις του.

Μιλάμε γιά τόν αρχηγό τοϋ Εθνικιστικού Κινήματος στήν Ιταλία, τόν Πίνο Ράουτι! Τώ­ρα, κατευθύνει όπως εκείνος οραματιζόταν τό Κίνημα καί όχι μόνον αυτό, άλλά οί θέσεις του «δαγκώνουν» όλο καί πιό ευρύτερες μάζες, άφοϋ τά μέσα μαζικής ενημερώσεως έγιναν πιό προσιτά, θά έλεγα αλώθηκαν, έξ αιτίας τής θέ­σεως του σάν άρχηγοϋ κόμματος. Τώρα oι ε­φημερίδες τόν προβάλλουν (θέλοντας καί μή) μέ πρωτοσέλιδα καί oι συνεντεύξεις στά τη­λεοπτικά κανάλια όλο καί πιό πυκνώνουν. Τί πρόσφερε λοιπόν ό Πίνο Ράουτι περιθωρια­κός καί τί σήμερα, υπεύθυνος ηγέτης τοϋ Ε­θνικισμού; Αναφέρθηκα στόν Ιταλό εθνικιστή ηγέτη, γιά νά πείσω κάποιους τίμιους Εθνι­κιστές πού παραμένουν στό περιθώριο καί εί­ναι υπέρμαχοι τής λευκής ψήφου ή τής αποχής, γιά νά μήν συμβιβασθούν μέ τό κα­τεστημένο.

Νοιώθουν πιό επαναστάτες, πιό συνεπείς, πιό «εγκεφαλικοί» άπ' τόν Ράουτι; "Ας μήν τολ­μήσουν τήν ψευδαίσθησι, γιατί ή δουλειά τοϋ διανοούμενου Ράουτι γεμίζει μιά ολόκληρη βι­βλιοθήκη, οί δέ αγώνες του ταυτίζονται μέ φυ­λακίσεις, διωγμούς καί θυσίες. Τότε δούλευε εγκεφαλικά, σήμερα δουλεύει αποστολικά, άρα φτιάχνει οπαδούς, φτιάχνει δύναμι.

Λένε οί φίλοι μας, πώς δέν θά συμβιβα­σθούν μέ τό κατεστημένο. Κατανοούμε τήν α­γνότητα τών ίδεών καί τών θέσεων τους, όμως ή περιθωριοποίηση μας καί ή απραξία, άπαλλάσει τό κατεστημένο άπό κάποια προ­βλήματα πού ενδεχομένως θά συναντούσε μπροστά του άν τό πολεμούσαμε άνά πάσα στιγμή. Τό νά ακολουθούμε τό παράδειγμα τοϋ χότζα οργισμένου κατά τής συζύγου του, αυτόματα γινόμαστε θαυμαστές τοϋ Σάχερ MASOX, άρα μαργαριτάρια απραξίας, ασυμ­βίβαστο μέ συνειδητοποιημένους εθνικιστές.

Τί σημαίνει περιθωριακός ή άν θέλετε μή ε­νεργοποιημένος; Όπως γίνεται σ' ορισμένα παραμύθια όπου ό ήρωας μόλις ξεχάσει τό σκοπό γιά τόν όποιο παλεύει, παραπατά καί πέφτει σ' ένα χωρίς έξοδο λαβύρινθο άπ' ό­που μόνο ή έξουδετέρωσι μπορεί νά τόν σώση κι όπου μέ τήν βοήθεια συμβόλων καί αλληγοριών διευκρινίζεται πώς οί σπείρες του νοΰ, οί σπείρες τοϋ λαβυρίνθου, δέν εκ­προσωπούν παρά μιά καί μόνη καί πάντα ίδια στραγγαλιστική διαδικασία, αυτή πού κλείνει πίσω μας τίς πόρτες, χτίζει τήν σάρκα καί ώθεΐ αδιάκοπα πρός τήν άπολίθωσι. "Ετσι και ό ανένταχτος εθνικιστής, θύμα τής φαντασίας του, τήν στιγμή τής πιό απατηλής ελευθερίας. Τό τερατώδες έμβρυο τοϋ ανεκπλήρωτου α­γώνα, τοΰχει κλείσει κάθε διέξοδο καί διαφυ­γή-

συναγωνιστής Θεόδωρος Καραμπέτσος
 1939-2014

"Αν εμείς δέν κάνουμε σωστά τόν αγώνα, ελάτε νά μας βοηθήσετε νά μας

κατευθύνε­τε, άλλά πρός Θεοϋ μήν ακρωτηριάζετε τά γεννητικά σας όργανα, επειδή η εξουσία μας πρόδωσε. Αγωνιζόμαστε, αγωνιζόμαστε, α­γωνιζόμαστε, γιατί τό νά μήν αγωνίζεσαι ση­μαίνει νά καταντάς σάν άπό μολύβι καί νά κείτεσαι μπρούμυτα κι ακίνητος, αδρανής, γιά πάντα καταδικασμένος σέ φθορά. Εμπρός συ­ναγωνιστές. Ό Εθνικισμός έχει τήν ανάγκη όλων μας, οί προσωπικές μας επιδιώξεις έπον­ται. Πολλοί μ' έρωτοϋν γιατί έθεσα υποψηφιό­τητα στήν Ιδιαίτερη πατρίδα μου τήν Αιτωλοακαρνανία καί όχι στήν Β' Αθηνών, ό­που τώρα ζώ καί έχω έναν ευρύ κύκλο γνω­ριμιών. Έτέθην στήν υπηρεσία τοϋ Κινήματος καί θά έθετα υποψηφιότητα όπου ό υπεύθυ­νος άπεφάσιζε ότι τό Κίνημα χρειαζόταν τίς υπηρεσίες μου. Αδιαφορώ γιά πόσες ψήφους θά πάρω γιατί δέν είμαι επαγγελματίας πο­λιτευτής. Μακάρι νά πάρουν πολλές ψήφους ol συνυποψήφιοί μου στό νομό, γιατί αυτό ση­μαίνει πώς ψηφίζεται περισσότερο τό κίνημα μας. Δέν είναι ή ώρα γιά προσωπικές φιλοδο­ξίες, άλλά ώρες αγώνος, ώρες ευθύνης, ώρες σύμπνοιας. "Οπου κι άν βρισκόμαστε, είτε εί­ναι εθνικιστικό κύτταρο διανόησις, είτε καθη­μερινού αγώνα, οφείλουμε, έν πρώτοις νά σταθούμε δίπλα στήν Εθνικιστική Συμπαράταξι. Σεβαστές όλες οί θέσεις, σεβαστές oι διάφορες συνιστώσες, σεβαστή ή προσωπικό­τητα τοϋ κάθε αγωνιστή, σεβαστή πάνω άπ' όλα ή εθνικιστική ιδέα, αναγκαία ή εθνικιστι­κή μάχη.

-----------------------------------------------------------------------------------

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ την Παρασκευή 30 Μαρτίου 1990 στις στήλες ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ