Ψηφίδες από την Ιστορία του Κινήματος: Πως λύσαμε το πρόβλημα οργάνωσης χιλιάδων νέων, σε ολόκληρη την Ελλάδα, μέσα σε μία μόνον εβδομάδα

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου

Στο Κίνημα, είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευθύνης που παίρναμε όταν είπαμε (κατά το πρότυπο του Ίωνα Δραγούμη) «…Εγώ θα σώσω το Έθνος μου». Και βεβαίως νοιώθαμε το βάρος της αποστολής όταν σκεφτόμασταν (κατά το πρότυπο του Περικλή Γιαννόπουλου) «…Αποστολή του Έλληνος είναι….. ο εκπολιτισμός της οικουμένης». Ψάχναμε να βρούμε τις Ελληνικές μας αναφορές και συγχρόνως διαβάζαμε τα πάντα, για όλα τα επαναστατικά κινήματα και τις κυρίαρχες βιοθεωρίες. Μελετούσαμε τον τρόπο οργάνωσης των κομμάτων, κυρίως της μεταπολίτευσης, ψάχνοντας να βρούμε λειτουργίες που μας ταίριαζαν και άλλες που θα έπρεπε να αποφύγουμε. 
Έτσι, η ανάληψη της ευθύνης δημιουργίας και λειτουργίας της ΕΝΕΠ, μας βρήκε έτοιμους και ικανούς να ανταποκριθούμε στα περισσότερα από τα θέματα που δημιουργούσε η καθημερινότητα και η ένταση της δράσης. Στο ξεκίνημα της προσπάθειας, το επιτακτικότερο από τα προβλήματα ήταν, να βρεθεί ένας τρόπος για να οργανώσουμε τις χιλιάδες των νέων που ήθελαν να αγωνιστούν «υπό την σκέπη» της ΕΝΕΠ. 

Αναλύοντας την κατάσταση διαπιστώσαμε ότι:

Υπήρχε, μεγάλη ποσοτικά και διάσπαρτη γεωγραφικά, εκλογική βάση που διψούσε για οργάνωση και αγώνα.
Δεν υπήρχε ομοιογένεια σκοπών παρά μόνο κοινότητα εχθρών.
Υπήρχε δεδομένη, πλέον, η ηγεσία της οργάνωσης.
Δεν υπήρχε «αναγνωρισιμότητα» του Αρχηγού και της Ηγετικής Ομάδας. 
Υπήρχε δυνατότητα μεταφοράς μηνυμάτων από κάποια φιλικά ΜΜΕ. 
Δεν υπήρχε μεγάλη αναγνωσιμότητα των μέσων αυτών.
Υπήρχε η βασική ομάδα των στελεχών που μπορούσε να λειτουργεί σαν «νευρικό σύστημα» της υπό δημιουργία οργάνωσης.
Δεν υπήρχε η επικοινωνία με τις ηγετικές –κατά τόπους ομάδες- που σίγουρα θα είχαν δημιουργηθεί.

 Με βάση αυτά τα δεδομένα και τα προβλήματα καταστρώσαμε το σχέδιο δράσης και ξεκινήσαμε την εφαρμογή του μέσα σε ένα απόγευμα.
Επιλέξαμε την μέθοδο οργάνωσης, που είχε εφαρμόσει και το ΠΑΣΟΚ, το 1974. Οι συνθήκες ήταν περίπου ίδιες και η μέθοδος αυτή, μας εξασφάλιζε ένα μίνιμουμ οργανωτικής σύνδεσης που θα επέτρεπε την μέγιστη δυνατή ενεργοποίηση τοπικά, με πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου παράγοντα, στα πλαίσια των επί μέρους συνθηκών.
Έλειπε όμως η συνεκτική ουσία του κοινού σκοπού, πέραν του μίσους. Χρειαζόμασταν ένα «Σύμβολο Πίστεως», για να πετύχουμε ομοιογένεια και εκρηκτική επίδοση λόγω συνδυασμού Μίσους και Πίστης. 
Ετοιμάσαμε μία απλή, περιεκτική και σύντομη πολιτικο-ιδεολογική διακήρυξη και καλέσαμε όποιο νέο συμφωνεί με αυτή να οργανωθεί στις τάξεις μας. Τους ζητήσαμε να αυτοοργανωθούν ανά γειτονιά ή ανά χωριό, να ορίσουν μόνοι τους την ηγετική τους ομάδα και να έρθουν σε επαφή μαζί μας γνωστοποιώντας μας την ύπαρξή τους. Συγχρόνως τους τονίζαμε το αυτόνομο της ΕΝΕΠ για να αποφευχθεί το καπέλωμά τους από τους παράγοντες της Εθνικής Παράταξης, οι οποίοι τους έβλεπαν σαν χειροκροτητές και μεταφορείς καφέδων. (Είναι χαρακτηριστικό το επεισόδιο με τον στρατηγό Μήτσου στην Θεσσαλονίκη)
Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Εκατοντάδες νέοι απ’ όλη την Ελλάδα έμαθαν το κάλεσμά μας για αυτοοργάνωση και ανταποκρίθηκαν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία. Έφτιαξαν επιτροπές και ήρθαν σ’ επαφή μαζί μας. Άλλοι μόνοι τους και άλλοι σαν ομάδα.

Κάθε ομάδα που ερχόταν σε επαφή μαζί μας, έπαιρνε και τις πρώτες οδηγίες. Ορίζαμε υπεύθυνους Οργάνωσης και Πολιτικής Δράσης και η πρώτη τους αποστολή ήταν να βρουν και να μας φέρουν σε επαφή με άλλους σαν και αυτούς από τη διπλανή γειτονιά ή το διπλανό χωριό. Γινόταν ανταλλαγή τηλεφώνων, διευθύνσεων και άμεση αποστολή του πρώτου πακέτου με το υλικό που αστραπιαία είχαμε τυπώσει. 
Μέσα σε μια εβδομάδα είχαμε περισσότερους από 2.000 νέους οργανωμένους. Ξεκινήσαμε περιοδείες γνωριμίας, από κοινού νυχτερινής δράσης και ομιλιών σε εκδηλώσεις νεολαίων, όπου όμως ερχόντουσαν και οι μεγάλοι που και αυτοί διψούσαν για πολιτική δράση, την οποία το κόμμα δεν ήταν εις θέση να τους προσφέρει.
Ήμασταν ένα Κίνημα νέων ανθρώπων που γνώριζαν τι ζητάνε και είχαν αφιερωθεί στον σκοπό τους. Η εξωστρέφεια, χαρακτήριζε πάντοτε τον τρόπο σκέψης και δράσης μας. Εμπιστευθήκαμε τα νιάτα της Ελλάδος και αποδείχθηκε πως είχαμε δίκιο. Τους ζητήσαμε να αγωνιστούν για ένα κοινό σκοπό κατά ενός κοινού εχθρού και τα «πρόσφεραν όλα».
Δικαίως λοιπόν ένοιωθαν και έλεγαν όλοι τους, με υπερηφάνεια «ΞΕΠΗΔΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

ΑΥΡΙΟ: ΨΗΦΙΔΑ 25 (Η πρώτη ηγετική ομάδα του Κινήματος)