Ξένο σώμα, δεν αισθάνομαι πλέον ούτε ότι ανήκω, ούτε ότι οφείλω κάτι.

ΓΚΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*
Πολλά χρόνια τώρα άκουγα και διάβαζα ότι ένας από τους λόγους που η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει, και μάλιστα με κάθε κόστος, στην "Ευρωπαϊκή οικογένεια" (sic) είναι ότι η "οικογένεια" αυτή θα μας προστατέψει από την Τουρκική επιθετικότητα, ότι τα σύνορά μας θα είναι και σύνορα της Ευρώπης (ξανά sic), ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να διατηρήσει, εντός της Ευρώπης, ένα εξαιρετικό επίπεδο διαβίωσης και πολιτικής ηρεμίας. 

Ξαφνικά, η Ελλάδα στήνεται στον τοίχο, καταλήγει αποδιοπομπαίος τράγος και κινδυνεύει να αποκλειστεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Η συνθήκη Σένγκεν μοιάζει να απορρυθμίζεται καθώς η Τουρκική πολιτική δια χειρός... ΝΑΤΟ (άλλη πατρωνία αυτή...) κάνει ό, τι θέλει στα σύνορά μας, τα οποία η... οικογένειά μας απαρνείται πλέον μετά βδελυγμίας, όχι απλώς νίπτοντας τας χείρας της αλλά απειλώντας

πλέον ανοιχτά τη χώρα με γεωστρατηγική, πολιτική και στρατιωτική "έξωση". Όσο για το επίπεδο διαβίωσης και πολιτικής ηρεμίας, ο μόνος λόγος που δεν έχουμε σπρωχθεί εκτός Ευρωζώνης είναι ότι ούτε οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να ζυγίσουν τις συνέπειες μιας τέτοιας εξόδου στις δικές τους οικονομίες, οι δε επεμβάσεις τους στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, θυμίζουν αποικιοκρατικές λογικές. 

Σε μια τέτοια Ευρώπη (πολιτικά ανίδεη έως περιδεής, αίφνης τρομοκρατημένη από τον Ισλαμικό κίνδυνο, τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, διέβλεπαν αρκετοί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά οι "περιούσιοι" της Ευρώπης τούς θεωρούσαν ως πρόσφατα περιθωριακούς γραφικούς...) που τόσο ανενδοίαστα μπορεί και θεωρεί την Ελλάδα (τη χώρα - λίκνο του δικού της πολιτισμού) ξένο σώμα, δεν αισθάνομαι πλέον ούτε ότι ανήκω, ούτε ότι οφείλω κάτι.

*ο Δημήτρης Γκίκας είναι Διδάκτωρ Πολιτικής και Αισθητικής Φιλοσοφίας