Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

Τό νόημα πού έχει ό διεθνισμός στην εποχή μας, αποτελεί σίγουρα άπόδειξι και έκφρασι του παραλο­γισμού, της παρακμής καΐ τής καταρρεύσεως. Οί περισσότεροι άπ' αυτούς πού σε μια στιγμή θα υπο­στηρίξουν τον διεθνισμό, δεν είναι σε θέσι να προσ­διορίσουν τήν φύσι του, να δώσουν μια ικανοποιη­τική ερμηνεία του όρου. Ώρισμένες φορές ή σύγχισι είναι τόσο έντονη πού υποστηρίζουν τελείως αντί­θετες έννοιες και πού πολλές φορές προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα.

"Ενα άλλο χαρακτηριστικό σημείο είναι ή έκμετάλλευσι του όρου. Ή προπαγανδιστική έκμετάλλευσι μέ σκοπό νά κερδηθοϋν πολιτικά ώφέλη. Ή ακόμα και νά εξυπηρετηθούν ξένα εθνικά συμφέροντα!

Αποτελεί χρέος μας λοιπόν νά παρουσιάσουμε τήν αντικειμενική πραγματικότητα, εστω και αν αυτή δυ­σαρέστηση ορισμένους.

Ή αρχική τοποθέτησι του ζητήματος άπό τούς διεθνιστές είναι ή έξης:

Πρέπει νά τερματισθή ό διαχω­ρισμός τής άνθρωπότητος σέ κράτη.

Πρέπει νά εξα­λειφθούν οί εθνικές διακρίσεις και νά άποτελέση όλόκληρος ό κόσμος μία κοινότητα, χωρίς ανταγω­νισμούς καΐ πολέμους.

Νά καταργηθούν τά σύνορα και ό κόσμος νά άποτελείται όχι άπό "Εθνη, αλλά 

ά­πό άτομα. Κάθε άνθρωπος νά ζή γιά τον εαυτόν του. Τότε, λέγουν οί διεθνιστές, θά ύπαρξη στον κόσμο ή ειρήνη και ή αδελφοσύνη. 

"Εχουν όμως σχέσι μέ τήν αλήθεια τά προηγού­μενα; Ανταποκρίνονται στήν αντικειμενική πραγμα­τικότητα;

Οί διεθνισταί διατείνονται ότι ή ανθρώπινη φύσι είναι ευμετάβλητη και. εύπλαστη. "Εχει απεριόριστη δύναμι θετικής αναπτύξεως και δέν περιλαμβάνει κανένα στοιχείο, πού νά άποτελή εμπόδιο στήν πραγματοποίησι τής «Καλής κοινωνίας» των λιμπεραλιστών ή τής «αταξικής κοινωνίας» των κομμουνιστών — διεθνιστών. Υποστηρίζουν ότι τά εμπόδια οφεί­λονται στήν άγνοια και στους κακούς κοινωνικούς θεσμούς πού υπάρχουν στις σημερινές κοινωνίες.

Πόσες ψευδαισθήσεις όμως κρύβονται πίσω άπό τις προθήκες των διεθνιστικών απόψεων; Πόσες πλά­νες και πόσο σημαντική άγνοια των σημερινών επιστη­μονικών αντιλήψεων; Πόση άσχημη είναι ή θέσι τών διεθνιστών όταν έρχεται ή στιγμή τής αλήθειας και τής πραγματικότητος;

Ή ανθρώπινη φύσι περικλείει στοιχεία ευμετάβλητα άλλά πάντοτε μέσα στά όρια πού καθορίζουν οί κληρονομικές της καταβολές. «Ό άνθρωπος κληρονομεί μίαν όλόκληρον συγχορδίαν Ιδιοτήτων. "Ενα τμήμα αυτών — και κυρίως οί πνευματοψυχικές ιδιότητες — υφίσ­τανται κατά τούτο τήν έπίδρασι του περιβάλλοντος, κατά πόσον δηλαδή δίδεται ή δυνατότης νά παιχθή ολόκληρος ή σειρά τών συγχορδιών και πώς. Τ ά στοιχεία όλων των άνθρωπίνων ιδιοτήτων, είτε σωματικής —φυ­σιολογικής είτε πνευματική ς— ψυχικής φύσεως είναι,

περιλαμβάνται εις εν κληρονομικόν ά π ο θ ε μ α τ ι κ ό ν». Δηλαδή έκτος άπό τήν άγνοια και τους κακούς κοινωνικούς θεσμούς, πού λέγουν οί διεθνιστές, υπάρχουν στοιχεία τά όποια οφείλον­ται στήν βιοψυχική, ηθική και διανοητική δομή του ανθρώπου.

Επίσης υπάρχουν στοιχεία τά όποια οφείλονται στις συνθήκες του περιβάλλοντος και τούς φυσικούς νόμους. Μάλιστα τό σπουδαιότερον έκ τών αναφερ­θέντων είναι ή βιοψυχική δομή του άνθρωπου.

Άπάντησι στις απόψεις τών διεθνιστών αποτελεί ή πράξι και ή πραγματικότης. Διότι υπάρχουν κράτη τά όποια, έστω και θεωριτικά, έχουν ιδεολογικά ταχθή υπέρ τοϋ διεθνισμού. Πώς δμως έχει χρησιμοποιηθή ό διεθνισμός άπό αυτούς; Δυστυχώς γιά τούς άφελεΐς διεθνιστές χρησιμοποιήθηκε μόνο γιά προπαγανδιστικούς σκοπούς μέ στόχο τά Εθνικά τους συμφέροντα.

Άλλά άς δεχθούμε τήν ουτοπία, νά πάψουν νά υπάρχουν οί Εθνικές διακρίσεις και νά άποτελέση δλος ό κόσμος μία κοινότητα. Ποιος θά είναι τότε ό κοινός συνεκτικός δεσμός; Τι θά συνδέη τότε τούς ανθρώπους μεταξύ τους; Άρκεί ή ϋπαρξι ενός οικο­νομικού συμβολαίου, γιά νά εξυπηρετούνται οί εμ­πορικές σχέσεις, και ή δημιουργία ενός οικονομι­κού συνεταιρισμού; Κανείς δέν είναι σέ θέσι νά τό υποστήριξη αυτό. Άλλά και αν ακόμη έπιχειρηθή θά πάψουν νά υπάρχουν οί ανθρώπινες φυλές και οί φυ­σικές διαφοροποιήσεις; "Οπωσδήποτε όχι. Ό πλέ­ον ανθρώπινος σύνδεσμος, φυσι­κό δημιούργημα και πραγματι­κότης, είναι ή φυλή, ή φυσική κ ο ι ν ό τ η ς. Και ακόμα πιο άπλά είναι ή κοινή κα­ταγωγή, οί κοινές ψυχικές, ψυχολογικές, πνευματικές και σωματικές ιδιότητες, μέ τά ήθη, τις παραδόσεις τον κοινό τρόπο σκέψεως. Κάτι περισσότερο λοιπόν υπάρχει άπό αυτά πού ισχυρίζονται οί διεθνιστές.

Μέ όσο καλή πρόθεσι και αν δή κανείς τά συνθήμα­τα τοϋ διεθνισμού θά φθάση στο συμπέρασμα ότι εί­ναι αφελή, στερούνται ουσίας και είναι έξω άπό τήν πραγματικότητα.

Ή θέσι μας λοιπόν απέναντι στον διεθνισμό είναι σαφέστατα αντίθετη. Πιστεύουμε ότι ή αποκοπή τοϋ ανθρώπου άπ' τό φυσικό του περιβάλλον και ή έξατομίκευσί του μέ τήν διαστολή πού επιφέρει ό διεθ­νισμός, αποτελούν διαστροφή. Ό διεθνιμός μάχεται μέ τήν ψυχή τών λαών και ποτέ δέν πρόκειται νά άναδειχθή νικητής.

Ποιες είναι όμως οί συνέπειες τής αρνήσεως τοϋ διεθνισμού; 

Πρόκειται νά απομονωθούμε, νά γίνουμε εσωστρεφείς και νά διακόψουμε τις επαφές μέ τούς άλλους λαούς; 

Αυτό δέν ανταποκρίνεται ούτε στις προθέσεις, ούτε στον χαρακτήρα μας, ούτε πολύ περισσότερο στήν ιστορική αποστολή τοϋ Ελληνι­σμού, στήν όποια πιστεύουμε. Διότι ό Ελλη­νισμός είναι άπό τήν φύσι του εξωστρεφής και "φωτοδότης και έξανθρωπιστής. Αυτό πού μαχόμεθα είναι ή ξενομανία. Ό μιμητισμός πού δέν ανταποκρίνεται στήν ψυχοσύνθεσι τοϋ λαοϋ μας. Η έπίκλησι τών ξέ­νων γιά τήν σωτηρία μας. Άλλά επίσης μαχόμεθα και τήν ξενοφοβία. Τήν δογματική και χωρίς μελέτη άπόρριψι τών προόδων τών άλλων λαών. Ό Εθνι­κισμός παρίσταται αντίθετος και πολέμιος του διε­θνισμού, πιστεύει ότι οί  μορφωτικές, πολιτιστικές και επιστημονικές σχέσεις μεταξύ τών λαών είναι απα­ραίτητες. Αρνείται όμως μέ όλη τή δύναμί του τήν έξάρτησι και τήν προσβολή τής Εθνικής Ανεξαρτη­σίας και αξιοπρέπειας. Στο σημείο αυτό βρίσκεται ή σωστή τοποθέτησι τοϋ ζητήματος.

Αυτό πού έχει προχωρήσει επικίνδυνα είναι ή δι­εθνιστική προπαγάνδα. Δέν διστάζουν νά διαστρε­βλώνουν και νά πλαστογραφούν τήν ιστορία και τήν πραγματικότητα. Παράδειγμα ό Έθνομάρτυς Ρήγας Φερραΐος. Σχετικά μέ τό παράδειγμα αυτό ό Κ. Σαρδελής στο βιβλίο του «Συναξάρι τοϋ Γένους» γρά­φει:

«Ή προσπάθεια νά δώσουν στο έργο και στους αγώνες τοϋ εθνομάρτυρα Θεσσαλού, διεθνιστικό χα­ρακτήρα, αναθερμαίνεται κάθε φορά πού οί εχθροί τοϋ Γένους ανατρέχουν στο παρελθόν, όπου, άφοϋ λεηλατήσουν και πλαστογραφήσουν τήν ιστορία, ε­πανέρχονται γιά νά εξυπηρετήσουν τις προπαγανδι­στικές τους ανάγκες εκείνης τής στιγμής». Πιο κά­τω, στο ίδιο βιβλίο ό κ. Κ. Σαρδελής φθάνει στό συμπέρασμα: «Κι άπ' αυτή τήν πλευρά ό 

 Εθνομάρ­τυρας Θεσσαλός είναι ένας Εθνικιστής ώς τό κόκκαλο...».

Είναι βέβαιο ότι ό διεθνισμός δέν εχει σοβαρά στη­ρίγματα. Ή προπαγανδιστική προβολή τοϋ όρου, μέ σκοπό πολιτικά ώφέλη, εχει άποκαλυφθή. Ή θέλησι και ή άπόφασι τοϋ Εθνικισμού είναι νά εξαλείψη μέ όλες του τις δυνάμεις κάθε τι έκφωτισμένο και νά βοηθήση στήν έπαλήθευσι κάθε αιωνίας και φυσικής αλήθειας.

Κώστας Χατζησταύρου