Περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: Το σήκωμα της Πέτρας

Για νά δούμε καλύτερα σέ τί σφάλματα καί σέ τι παραδοχές οδηγούν οι άπλοποιητικές-πού κατά πολύ διαφέρουν άπό τις άπλοποιημένες-σκέψεις τών πολιτικών παρατάξεων, πού θέλουν νά λέγονται σημαιοφόροι της διαλεκτικής σκέψεως , θά χρησιμοποιήσωμε σαν παράδειγμα το 1821 καί την εθνική του γένους έπανάστασι.

Γιά νά ξε­διαλύνουμε μιά γιά πάντα τον μύθο πού μάταια προσπαθούν νά εγκαταστήσουν καί νά εξηγήσουν με αυτόν τήν εθνική έπανάστασι, σάν πάλη μεταξύ τών τάξεων! Και γιά νά δείξω με έπίσης  ότι ό γενικός όρος αυτός, άστοί, δέν ανταποκρίνεται πραγματικά σ' έκείνους πού τήν πρόδωσαν καί τήν προδίδουν, μέ τά εργα καί τά λόγια τους ακόμη. Καί αυτό γιατί ο όρος, σάν γενικός, κρύβει από τά μάτια του καθενός εκείνο πού πραγματικά φταίει, καθώς τον οδηγεί σέ άλλες σκέψεις καί συλλογισμούς άπό ό­που κανείς είναι δύσκολο νά βρή άκρη καί νά δικαιολογήση τήν πραγματικότητα μέ τήν θεωρία.

"Εχετε ασφαλώς δει πέτρες καί βράχους πού χρόνια τώρα ευρίσκονται έκει όπου ή τύχη τούς έταξε νά εύρίσκονται."Εχετε ασφαλώς,πριν άπό χρόνια πολλά, μικροί, σάν ήσασταν γεμάτοι ζωή καί δύναμη, σηκώσει μιά τέτοια πέτρα. Μέ το σήκωμα της πέτρας είδατε ένα πλήθος

σκουλήκια, μικρά άσπρα σκουλήκια,νά σιγοφέρνουν άπό έδώ καί άπό έκει, ενοχλημένα άπό το πρωτόγνωρο φως και του ήλιου τίς ακτίνες. Είδατε λοιπόν, νά προσπαθή τό καθέ­να ξέχωρα, νά βρή μιά καλύτερη θέσι, όπου καί ζεστασιά καί ασφάλεια νομίζει ότι θά εύρη, χωρίς νά ενδιαφέρεται γιά το τί πρόκειται νά γίνη μέ τά αλλα σκουλήκια, πού καί αυτά τό καθένα χωριστά,πάσχιζαν γιά τό ίδιο πράγμα.

Δοῦλον τό γένος των Έλλήνων. Οι Τούρκοι, λαός άλ­λος, τελείως ξένος άπό αυτόν, του καθότανε στο σβέρκο εδώ καί τέσσερις αίώνες. Άπό τίς λίγες δυνάμεις του γένους αρχιζαν νά ξεπετάγωνται εκείνοι πού έμελλε νά ταρακουνήσουν το θηρίο. Καί άρχισε ή έπανάστασις. Καί άρχισε το σήκωμα της πέτρας της σκλαβιάς. Καί άρχισε το μυρομένο αγέρι της λευτεριάς νά κτυπά το πρόσωπο τών Ελλήνων. Καί άρχισαν οι πρώτες ζεστές ακτίνες νά φωτίζουν τούς ανθρώπους. Καί άρχισαν νά φωτίζουν όλες τους τίς κινήσεις. Καί πριν καλά-καλά ή πέτρα σηκωθή, πριν καλά-καλά ό ήλιος φωτίσει, αρχισαν οι μπερδεμένες ,πολύπλοκες
συμφεροντολογικές, σάν τών σκουληκιών, κινήσεις. Ό καθένας πού ειχε κάποιο όνομα στο χωριό του, νόμιζε ότι έτσι θά ήταν καί ή υπόλοιπη Ελλάδα . Μέ όμοιο τρόπο θά κυβερνιέται. Καί κατέβηκε έκει όπου καί οι άλλοι, μέ τίς ίδιες μέ αυτόν σκέψεις, κατέβηκαν γιά νά αποκαταστήσουν το πολίτευμα της χώρας, αδιαφο­ρούντες γιά το πώς θά έφτιαχναν μιά Κυβέρνησι καί τί ισχύ θά είχε αυτή. Καί ετσι άρχισε το ανακάτεμα. Ή αναρρίχησις του ένός επί του άλλου. Τό άλληλοφάγωμα καί η κοροϊδία. Καί όταν άρχισε ένας-ένας νά καταλαβαίνη πώς άπό μόνος του δεν θά έφτιαχνε τίποτε, άρχιζε νά ένώνη τίς δυνάμεις του μέ άλλους πού το συμφέ­ρον τούς έφερνε σέ τέτοια συνεργασία. 

Καί ετσι φτιάχθηκαν τά κόμματα. Στενά στείρα,προσωπικά. Γιατί άρχιζαν νά καταλαβαίνουν, ότι κάποιος έ­πρεπε νά είναι αρχηγός, αλλοιώς άσπρη μέρα δέν θά εβλεπαν. Καί ξεδιάλεξαν γιά αρχηγό εκείνον, πού καί δύναμι αλλά καί επιβολή περίσσια είχε πάνω στους άλλους καί πιότερο συμφέρον άπ' όλους, νά καταλάβη τήν έξουσία, καί νά τήν διατηρή όσο περισσότερο μπορούσε. Γιατί από τότε που φτιάχθηκε ό άνθρωπος,μεγάλη τιμή καί αξιοσύνη θεωρεί, νά άρχηγεύη σ' αλλους ανθρώπους. Καί βλέπουμε τά κόμματα νά βαπτίζωνται κατά πώς οι στηρικτές τους τά ήθελαν: Αγγλικό,Γαλλικό,Ρωσικό. Καί βλέπουμε τούς κομματικούς νά είναι υπερήφανοι γι αυτήν τήν ονομασία καί χωρίς ντροπή νά τήν διαλαλούν  σάν πολίτιμο άπόκτημα. Καί έρχονται τώρα οι άλλοι, νά δώσουν τον αφορισμό «Οι αστοί πρόδωσαν τήν επανάστασι» μή κυττώντας κατάφάτσα τήν πραγματικότητα. Πώς δηλαδή τότε δέν υπήρχαν αστοί, μιά καί οι πολιτείες οί  Ελληνικές, μονάχα σάν μεγάλα χωριά μπορούσαν νά λογαριαστούν, καί ακόμη πώς αυτοί σήμερα, αντί νά κυττάνε νά δούνε τί πραγματικά, φταίει καί πώς πραγματικά γράφεται ή ιστορία, ακολου­θούν τά δόγματα, πού οί αλλοι, οι ξένοι,τά έχουν έπιβάλλει, όντας επίσης πολύ υπερήφανοι γι αυτό.

Γιατί όπως καί νά τό κάνωμε, αυτοί πού τότε σάν τά σκουλήκια κινούμενοι, απαίδευτοι καί αμόρφωτοι, κρατημένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό, μακριά από τίς αιματοβαμένες φάσεις του αγώνος, καλούμενοι διοικητι­κοί υπάλληλοι καί κυβερνήτες η βουλευτές κληροδότησαν τίς συνήθειες τους. Γιατί όπως καί νά τό κάνωμε, αύτοί, πού σήμερα μόνον σκοταδισμό προσφέρουν σ'αύτό τόν τόπο, είναι παιδιά πνευματικά καί φυσικά τών πρώτων.

Γι αυτό είναι υπερήφανοι καί είναι τυφλοί άκόλουθοι τής Δύσεως η τής Ανατολής. 
Γι αυτό πασχίζουν νά βάλουν όλα πίσω από μιά λέξι, πού μόνον μιά στιγμιαία πολιτική κατάστασι ενός λαού μπορεί νά όρίζη.
Γιατί φοβούνται ότι μέ τό πέσιμο αυτής τής λέξεως, του νέου μύθου, θά πέσουν καί αυτοί. Καί το φοβούνται αυτό τό πέσιμο. Γιατί φοβούνται όλο το σήκωμα τής πέτρας. Για­τί οι ακτίνες του ήλιου είναι καυτές καί όχι  ευχάριστες  γιά τον σκοταδιασμένο καί υγρό κόσμο τής μούχλας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ του μηνός Μαίου του 1976