Η Προδοσία του ΟΧI

Η Προδοσία του ΟΧΙ - Μια άλλη άποψη

Κάμποσοι πραγματικοί ή κατά δήλωση εθνικιστές, μη έχοντας αποβάλλει τις μεσοπολεμικές αντιπαλότητες και τις ψυχροπολεμικές διχαστικές εμμονές, τάχθηκαν με το μέρος του ΝΑΙ μόνο και μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε το ΟΧΙ. Αγνόησαν ή ξέχασαν όμως  ότι η εθνομηδενιστική και ισοπεδωτική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με αυτή των νεοφιλελεύθερων, οι οποίοι συνδέθηκαν όχι αδίκως ούτε κατά λάθος, με την εκούσια ολοκληρωτική παράδοση της διακυβερνήσεως της χώρας στους τοποτηρητές των τοκογλύφων.

Συνεπώς τασσόμενοι με το ΝΑΙ, υποστήριξαν ευθέως εκείνους που απέχουν από την εθνικιστική κοσμοθεώρηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια την μειοδοτική πολιτική τους που ξεπούλησε την χώρα και εξαθλίωσε τον λαό μας τα τελευταία χρόνια.

εδώ μια περίπτωση σαν αυτή που αναφέρει ο συν. Καρδαράς
στο άρθρο του.. ενός κατά δήλωση εθνικιστή

Χαμένοι μέσα στον εγωισμό του λάθους τους μετά το 61% του ΟΧΙ, συνεχίζουν τα διάφορα επιχειρήματά τους, αποδίδοντας έτσι το τεράστιο αυτό ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι όπως η λογική υποδεικνύει, στην υπερκομματική έκφραση αντίστασης του ελληνικού λαού. Αντίσταση στην οποία τον οδήγησε όχι κάποιος κομματικός μηχανισμός αλλά η φυσική αντίδραση του εγγενούς πατριωτισμού όλων στο εθνικό ξεπούλημα και την κοινωνική εξαθλίωση.

Πρόκειται δηλαδή για μία μορφοποίηση του πατριωτισμού σε πολιτική πράξη και μάλιστα σε συνθήκες πολιτικής εντάσεως, αρχικό στάδιο μετασχηματισμού του στην πολιτική του έκφραση που είναι ο εθνικισμός.

Και ενώ βιώνουμε την γένεση ενός γνήσιου εθνικιστικού κινήματος (γιατί τα κινήματα δεν είναι προϊόντα παρθενογενέσεως αλλά δημιουργούνται στα σημεία όπου συναντάται η έκφραση της συλλογικής αντιθέσεως προς την κατεστημένη πολιτική πραγματικότητα με αυτή την ίδια την πραγματικότητα), αυτοί συνεχίζοντας αρτηριοσκληρωτικά το ίδιο τροπάριο, αναλίσκονται σε αναλύσεις περί των καταστροφικών κινήσεων Τσίπρα προς συμφέρον των τοκογλύφων κλπ, επιχαίροντας μάλιστα για τις καταστροφές που πρόκειται να φέρει στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα βήματα της πιο αισχρής πολιτικής φαιάς και μαύρης προπαγάνδας του μνημονιακού κατεστημένου που με οργή και αηδία παρακολουθήσαμε το τελευταίο εξάμηνο.

Πρέπει να γίνει πια κατανοητό, ότι ο εθνικισμός δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Οι τακτικές πολιτικές συμμαχίες του παρελθόντος, δεν εντάσσουν το κίνημα και την κοσμοθεωρία μας σε καμία από τις εκφράσεις του θνήσκοντος συστήματος. Η στάση μας απέναντί τους είναι το ίδιο αντίπαλη και αποστασιοποιημένη. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως:

Ο νεοφιλελευθερισμός έχοντας ουσιαστικά κατατροπώσει πολιτικά τις αντίπαλες του ιδεολογίες, εθνικοσοσιαλισμό (πρωτογενής και εκτρωματική έκφραση του εθνικισμού) και κομμουνισμό, έχοντάς τις μάλιστα δαιμονοποιήσει και παραμερίσει νομοθετικά (οδηγία Μπολκενστάιν, γνωστοί αντεθνικοί νόμοι κλπ) είναι ο κυρίαρχος στην παγκόσμια σκακιέρα χρησιμοποιώντας τον κομμουνισμό σαν επίφαση δημοκρατικού πλουραλισμού μάλλον παρά σαν μία αντιμετωπίσιμη πολιτική εκδοχή.

Τα νεο-αριστερά κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ (συνονθυλεύματα ευρωκομουνιστών, αριστερών, αναρχικών, «οικολογικών» κλπ  γκρουπούσκουλων υπόπτου χρηματοδοτήσεως και διασυνδέσεων), χαρακτηρίζονται από την υιοθέτηση της εθνομηδενιστικής και ισοπεδωτικής ατζέντας του νεοφιλελευθερισμού και την άλλοτε άλλη πολιτική εξάρτηση από τις ΗΠΑ μέσω των ποικίλων και πολυάριθμων εκφράσεων του αμερικανικού κατεστημένου, αποτελούν ιδεολογικούς και πολιτικούς συγγενείς των νεοφιλελεύθερων όσο και των κομμουνιστών.

Ο ρόλος του ΚΚΕ έχει πια περιοριστεί σε μια προς τ΄ αριστερά οριοθέτηση της πολιτικής σκηνής και στην εκούσια ή ακούσια απόδοση επιφάσεως δημοκρατικού πλουραλισμού στη νεοφιλελεύθερη δικτατορία.

Έτσι λοιπόν, συναισθηματικά και παράλογα δρώντες, εμείς (κάποιοι από εμάς) εξαπολύοντας αντικομουνιστικές κορώνες όμοιοι φαντάσματα ενός εμφυλίου που τελείωσε 66 χρόνια πριν, ενώ το αναδυόμενο κίνημα μάταια περιμένει την πολιτική του χειραγώγηση, ξεθωριάζοντας σταδιακά μπροστά στις τεχνητά φωταγωγημένες εξελίξεις των ημερών, θα κλειστούμε για άλλη μια φορά στο γραφείο μας δέσμιοι των συμπλεγμάτων της αποστασιοποιημένης μας ανωτερότητος, προδίδοντας για μια φορά ακόμη την επανάσταση πριν καν αρχίσει.

το παραπάνω άρθρο γράφτηκε στην Καρδίτσα στις 7 Ιουλίου του 2015 από τον συναγωνιστή και ιατρό Κώστα Καρδαρά  μέλος της συντακτικής ομάδος του Κοινού Παρονομαστή