Η αποτυχία της συγκεντρώσεως στον Πειραιά (Κεφάλαιο 9ο)

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Η μεγάλη επιτυχία στο θέατρο ΜΙΝΩΑ έμελλε να αμαυρωθή από την αποτυχία της συγκεντρώσεως στον Πειραιά. Οι κομματικοί παράγοντες διέπραξαν τα έξης λάθη:

1. Επέλεξαν λάθος ήμερα. Την ήμερα που μίλαγε ο Καραμανλής στην Πλ. Συντάγματος στην Αθήνα. 2. Επέλεξαν λάθος πλατεία. Την πλατεία Τερψιθέας που είναι τεράστια. 3. Δεν άφησαν την πρωτοβουλία στην ΕΝΕΠ. (Αναφέρουμε, ότι δύο μέρες προ της συγκεντρώσεως οι αφίσσες ήταν ακόλλητες επειδή δεν ήθελαν την ανάμειξη των νέων. Τελικά οι υπεύθυνοι της ΕΝΕΠ Πειραιώς και μέλη της Ν.Ε. Αττικής μπήκαν στο εκλογικό κέντρο Πειραιώς και πήραν με το «έτσι θέλω» τις αφίσσες για να τις κολλήσουν (Γ. Αντωνάκος, Μ. Κρεμύδας κ.λπ.).

Προ ταύτης της καταστάσεως —δύο ήμερες πριν— η ηγεσία της ΕΝΕΠ αποφάσισε να παρακάμψη για μια ακόμη φορά τους κομματικούς. Μη έχοντας μάλιστα περιθώρια κάλεσε και πάλι την επαρχία της οποίας η ανταπόκριση υπήρξε συγκινητική και κυρίως εκείνη της ΕΝΕΠ Βόλου (πρόεδρος Κώστας Μπόζας), της ΕΝΕΠ Φαρσάλων (πρόεδρος Τάκης Μπέης) και της ΕΝΕΠ Ελασσόνας (πρόεδρος Κώστας Σιδερόπουλος). Τελικά η προεκλογική συγκέντρωση του Στέφανου Στεφανόπουλου στον Πειραιά μπορεί να συρρικνώθηκε —υποχρεωτικά εξ άλλου— στο ¼ της πλατείας Τερψιθέας αλλά στο 80% απετελείτο από νέους. Μία μόνο αποστολή έμεινε κάθ’ ολοκληρίαν στα χέρια των κομματικών: Τα μικρόφωνα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το ότι δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας έπαψαν να λειτουργούν. Την κατάσταση έσωσε μέλος της Τ.Ο.Βόλου, που ανεβασμένος πάνω στα σίδερα μιας τέντας ενός καφενείου έπαιζε πατριωτικούς και αγωνιστικούς ρυθμούς με την τρομπέτα του.

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΕΠ

Την επομένη της συγκεντρώσεως του Πειραιώς η ηγεσία της ΕΝΕΠ επέδιδε προς τον Στέφανο Στεφανόπουλο και σε κατ’ επιλογήν στελέχη του κόμματος, την παραίτησή της τονίζοντας, ότι εκ των προτέρων θεωρεί νικηφόρο το αποτέλεσμα των εκλογών. Για την τύχη όμως του έν λόγω έγγραφου της παραιτήσεως θα επανέλθουμε στην συνέχεια δεδομένου ότι έχουμε αρκετά να

θίξουμε για την προεκλογική περίοδο. Πολλοί είναι οι φίλοι που αναρωτήθηκαν «Γιατί οι Εθνικισταί του Κινήματος ασχολήθηκαν με τις εκλογές; Γιατί εντάχθηκαν στον κομματικό σχηματισμό της Εθνικής Παρατάξεως; Γιατί έγιναν απολογητές της χούντας, της βασιλείας και της δεξιάς;»

Τα ερωτήματα αυτά θα μπορούσαν να διατυπωθούν και διαφορετικά. 

«Τί ζητούσαν να κερδίσουν;».

Σε αυτό το κρίσημο ερώτημα αφήνουμε να απαντήση ο τότε αρχηγός της ΕΝΕΠ Πολύδωρος Δάκογλου, παραθέτοντας ένα άγνωστο στους πολλούς κείμενο, απόσπασμα από ομιλία του σε στελέχη του Κινήματος, το καλοκαίρι του 1977.

 Ο συν. Πολύδωρος Δάκογλου

«....Αφού η προσπάθεια μας θέτει σαν πρώτο στρατηγικό στόχο την διακυβέρνηση της χώρας με βάση τις αξίες του εθνικισμού, είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι, παράλληλα με την γνώση της ιδεολογίας οφείλουμε να προετοιμάζουμε και τον πολιτικό φορέα και τα πολιτικά στελέχη. 

Αφού επιλέξαμε ως κυρίαρχη μορφή αγώνος το πέρασμα μέσα από τις μάζες, πρέπει να κατανοήσουμε ότι το πέρασμά μας από φορείς του συστήματος είναι μια αναγκαία παραδοχή.

Αφού ξεκινήσαμε την δημιουργία στελεχών —που ήδη έχουν άριστη θεωρητική κατάρτηση— πρέπει οπωσδήποτε να τους δώσουμε την ευκαιρία της πρακτικής ασκήσεως. Να τους βγάλουμε από το θερμοκήπιο της οδού Λομβάρδου και να τους τοποθετήσουμε απέναντι από τον μεγάλο αντίπαλο τον

εαυτό τους μέσα από την άσκηση εξουσίας.

Μόνον έτσι θα γνωρίσουμε αν πραγματικά είμαστε εμείς οι δυνατοί, οι διαφορετικοί, οι ικανοί, οι αδιάφθοροι. Μόνον έτσι θα πάψουμε να καλλιεργούμε μεταξύ μας την νοοτροπία της μικροομάδας των σωτήρων που οδηγεί στην απομόνωση και στον εκφυλισμό. Μόνον έτσι θα δώσουμε στον

Εθνικισμό την πραγματική του διάσταση. Θα επιτύχουμε την ζεύξη της Αριστοκρατίας και των Μαζών. Αν μιλήσουμε για τις ιδέες μας με την γλώσσα του Λαού. Αν πιστέψουμε ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες ανέντακτοι Εθνικιστές που δεν τους αναγνωρίζουμε. Αν ψάξουμε να τους βρούμε —χάρις στην ευκαιρία που μας δίνει η εκμετάλευση της εκλογικής διαδικασίας— και αν δώσουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας στις αδρανείς λαϊκές δυνάμεις, τότε θα καταφέρουμε

μέσα σε λίγα χρόνια κάτι μεγαλειώδες. 

Διαδεχόμενοι την γηραιά ηγεσία της «Εθνικής Παρατάξεως», ομαλά χωρίς να φοβήσουμε το σύστημα —που πάντα επαγρυπνεί— θα μπορέσουμε να ηγηθούμε ενός ισχυρού εθνικιστικού πλέον κόμματος με ευρεία λαϊκή βάση και δυνατή νεολαία. Και τότε η επανάσταση που όλοι οραματιζόμαστε, θα μπορεί να γίνει πράξη. Και τίποτε όμως από αυτά να μήν πετύχουμε, πάλι θα πρέπει να νιώθουμε ικανοποίηση γιατί σίγουρα θα συμβάλουμε στο γκρέμισμα του εφιάλτη Καραμανλή».

«Νέα Θέσις, 8-21 Αυγούστου 1986, περίοδος Γ΄, αρ. φύλλου 66.

Η κρίση των στελεχών του Κινήματος το 1979, και η προσχώρηση ομάδος εξ αυτών στις αξίες και την μεθοδολογία του παλαιοκομματισμού απέδειξαν ότι πράγματι πέρα από τις όποιες θεωρίες η ίδια η ζωή είναι αυτή που ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Μέσα από την δράση της ΕΝΕΠ γνωρίσθηκαν και συνδέθηκαν τα στελέχη εκείνα που τον Μάϊο του 1979 δημιούργησαν τον μοναδικό πολιτικό

φορέα του Εθνικισμού στην Ελλάδα. Το Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα το ΕΝ.Ε.Κ.__