Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα….

του Επαμεινώνδα Ε. Πανά,

Φαίνεται ότι στη χώρα μας το Ελληνικό συστημικό κατεστημένο, διατρέχοντας την οκταετία των μνημονίων, ξεπέρασε την ανησυχία και τον φόβο που στην αρχή είχαν προκαλέσει κοινωνική, πολιτική, ηθική και οικονομική κρίση.

Η αρχική οργή του κόσμου πλέον δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει η οποιαδήποτε σκέψη περί κάθαρσης. Γι’ αυτό και πολύ γρήγορα σχετικά επανεμφανίσθηκαν οι πρωταγωνιστές της κρίσης στην πολιτική σκηνή.

Η δυστυχία του να είσαι νεοέλληνας είναι απερίγραπτη, όχι μόνο γιατί είσαι καταδικασμένος να ζεις σε ένα προτεκτοράτο, αλλά γιατί θα πρέπει να αγωνίζεσαι μια ολάκερη ζωή για ένα μεροκάματο.

Το περίεργο είναι ότι αυτός ο λαός ανέχεται τα πάντα: και την οικογενειοκρατία και τους αρχιτέκτονες της κρίσης και τα τσιράκια τους.

Αναμφίβολα το συστημικό οικογενειοκρατικό κατεστημένο είναι πλέον πολύ ισχυρό στην Ελλάδα. Παρατηρήστε τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμηθείτε ότι το κόμμα ΛΑΟΣ από ακροδεξιό αντιμνημονιακό έγινε εταίρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Το κατεστημένο σήμερα γνωρίζει καλά ότι δεν υπάρχει εξωσυστημικός σοβαρός κίνδυνος. Θυμηθείτε ακόμη τι έγινε με το δημοψήφισμα εκείνο που το ΟΧΙ βαφτίστηκε ΝΑΙ.

Ελπίζει μήπως κάποιος ότι τα μικρά κόμματα θα τρομάξουν το πολιτικό σύστημα με τις οικογένειές τους; Οι όποιοι νέοι σχηματισμοί θα κινηθούν μέσα στα πλαίσια του εκλογικού παιχνιδιού σύμφωνα με το οποίο ο πολίτης έχει την ψευδαίσθηση ότι επιλέγει κάποιον που θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας, ενώ δυστυχώς ο σκοπός του είναι η βουλευτική αποζημίωση.

Συμπερασματικά, καλώς ή κακώς όλα αυτά τα χρόνια, από το 1974 μέχρι σήμερα, το συστημικό οικογενειοκρατικό κατεστημένο γνωρίζει να «παίζει μπάλα» από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά.

Οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν κατανοήσει ότι σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης,  πριν ακόμα γεννηθεί κάποιος έχει υποθηκευμένο το μέλλον του από κάποιους που μόνοι τους πήραν αυτήν την απόφαση. Εντύπωση προκαλεί η ανοχή που δείχνουν οι Έλληνες ακόμα και σήμερα μετά από τόσα δεινά.

Αυτό ακριβώς δείχνει η κάθε τόσο παρουσία ενός μέλους της οικογένειας Παπανδρέου. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η ανοχή των πολιτών για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον ολετήρα της χώρας,   ο οποίος ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς προσκάλεσε προσωπικά τον ηγέτη του ψευδοκράτους της Κύπρου Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος εξέθεσε τις απόψεις του για το Κυπριακό ενώπιον των παραγόντων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Ποιος άραγε δεν θυμάται τον υπέρμαχο του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο; Ποιος δεν θυμάται ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ένθερμος θιασώτης της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ; Ποιος δεν θυμάται ότι ο ίδιος τάχθηκε υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία, διορθώνοντας τα σχολικά βιβλία της ιστορίας ώστε να μην στενοχωρηθούν οι Τούρκοι; Ποιος δεν θυμάται επίσης ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν υπέρμαχος τηςπολυπολιτισμικότητας; Ποιος δεν θυμάται ακόμη ότι ο ίδιος ακολουθεί τη γραμμή της«Νέας Τάξης» – Λέσχης Μπίλντερμπεργκ προασπίζοντας μαχητικά την παράνομη –μη νόμιμη- μετανάστευση – λαθρομετανάστευση;

Στις 4 Νοεμβρίου του 2011 -λίγες ημέρες πριν ορκισθεί η Κυβέρνηση Παπαδήμου, η Κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου (βλ. ΦΕΚ 4 Νοεμβρίου 2011) εξέδωσε τη διυπουργική απόφαση:

«Μεταβιβάζονται και περιέχονται χωρίς αντάλλαγμα στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» κατά κυριότητα οι ακόλουθες κινητές αξίες εταιρειών, μαζί με τα σχετικά δικαιώματα ψήφου, οι οποίες ανήκουν στην κυριότητα του δημοσίου και περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 (Ν.3985/2011, ΦΕΚ Α’151)».

Ποιος λοιπόν είναι εκείνος που υποθήκευσε αρχικά το μέλλον της χώρας, βάζοντας πλατιά την υπογραφή του στα Μνημόνια;

Ο ίδιος δεν πραγματοποίησε τις μυστικές επαφές με τον τότε διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν, πριν ακόμη αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας;

Ποιος ανακοίνωσε στις 23 Απριλίου του 2010 από το ακριτικό Καστελόριζο την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ μέσω μνημονίου που στην πράξη σήμαινε ολοκλήρωση του καταστροφικού έργου; Μνημόνιο δημιουργίας προτεκτοράτου, όπως θα έλεγε και ο πατέρας του Ανδρέας Παπανδρέου.

Στις Κάννες, την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου του 2011, σύμφωνα με περιγραφή τωνFinancial Times o Πρόεδρος της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο είχε ανατρέψει τον Γ. Παπανδρέου, και με άνεση χωρίς τη διεξαγωγή Εθνικών Εκλογών, είχε ανοίξει ο δρόμος διακυβέρνησης για τον τεχνοκράτη Παπαδήμο. Αν ο Γ. Παπανδρέου ήταν Ιάπωνας, εκείνη τη στιγμή του εξευτελισμού, σίγουρα θα έκανε χαρακίρι.

Ίσως ο  Γ.Παπανδρέου να μην διαθέτει ακόμη αυτογνωσία ώστε να αντιλαμβάνεται που οδήγησαν τη χώρα οι πράξεις του και σε ποιο σημείο κατάρρευσης έφερε τους Έλληνες, μερικοί από τους οποίους τον είχαν προτιμήσει ως Πρωθυπουργό. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει για τον Γ. Παπανδρέου το πεδίο δόξης που του παρέχουν οι θιασώτες του εθνομηδενισμού.

Άλλωστε, ο Γ. Παπανδρέου ποιόν άλλον θα υπερασπιστεί αν όχι «το μαγαζάκι του» τη Διεθνή Σοσιαλιστική;

Ο λαός δυστυχώς απουσιάζει από το πολιτικό παιχνίδι  όταν οι πολιτικοί μας θέλουν να οικονομήσουν χρήμα για τους δανειστές, και το αρπάζουν από τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους αγρότες. Η φωνή όλων αυτών είναι ανίσχυρη να τους σταματήσει.

Τελικά, ο λαός αυτός δυστυχώς ανέχεται το άθλιο συστημικό οικογενειοκρατικό πολιτικό σύστημα που δεν εξυπηρετεί τον ίδιο τον Ελληνικό λαό, αλλά μόνο τους δανειστές.

Τώρα πια τι περιμένουν οι Νεοέλληνες; Μήπως, όπως θα έλεγε ο Βάρναλης: «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…»

Όμως τα θαύματα είναι αποτέλεσμα πίστης και οι Νεοέλληνες τον Θεό τον έχουν γραμμένο στο facebook τους.

Επαμεινώνδας Ε. Πανάς, 

συντ. Καθηγητής, Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών