Με την γλώσσα της ισχύος (του Ευθυμίου Πέτρου)

Όταν η πρώην Γιουγκοσλαβία διαλυόταν, η Ελλάς έχανε μια μοναδική ευκαιρία να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη με ισχυρότατες επιρροές σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Οι αριστεροί θα το ονόμαζαν «ιμπεριαλισμό», αλλά ευτυχώς τότε δεν μας κυβερνούσε η αριστερά. Η χώρα μας απέτυχε να αξιοποιήσει τις συγκυρίες εκείνης της εποχής κυρίως διότι δεν ήθελε να δει τις ευκαιρίες, αλλά και τους κινδύνους, που εγκυμονούσε η κατάστασις. Στοιχειώδης λογική υπεδείκνυε ότι επίκειται η ανεξαρτητοποίησις των Σκοπίων και η ανάδυσις του ζητήματος της ονομασίας, αλλά εμείς εκφράζαμε την βεβαιότητα ότι τελικώς η ενότης της Γιουγκοσλαβίας θα διασωθεί. Αυτά μέχρις ότου η διάλυσις ολοκληρώθηκε και το πρόβλημα ξέσπασε κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ακόμη προσπαθούμε να το επιλύσουμε...

Αντιμετωπίζουμε σήμερα ένα αλβανικό επεκτατισμό, έναντι του οποίου και πάλι εθελοτυφλούμε. Μόλις προχθές, σε ιδιαιτέρως επιθετικό τόνο ο Έντι Ράμα μιλούσε για «δύσκολες» σχέσεις με την Ελλάδα και κατήγγειλε ως «προδότες» τους προκατόχους του, οι οποίοι υπέγραψαν την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων με την χώρα μας. Ουδείς δε, δικαιολογείται να έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι η αλβανική αντιπολίτευσις μπορεί να είναι πιο διαλλακτική. Να υπενθυμίσουμε μόνον ότι ιστορικός ηγέτης της είναι ο, πάντα ενεργός, Σαλί Μπερίσα.

Αλλά πέρα από τις πολιτικές δηλώσεις, έχουμε και έμπρακτες εκδηλώσεις της αλβανικής αδιαλλαξίας. Οι ομογενείς μας Βορειοηπειρώτες υφίστανται πιέσεις που οδηγούν στην οικονομική τους εξόντωση, στην Χειμάρρα και την περιοχή Δρυμάδων, τις οποίες λυμαίνονται συμμορίες Αλβανών που κυκλοφορούν ασύδοτες και ατιμώρητες. Ταυτοχρόνως αμφισβητούνται ελληνικές θαλάσσιες ζώνες βορείως της Κερκύρας, ενώ τα σχολικά βιβλία παραθέτουν χάρτες δήθεν αλβανικών εδαφών που «κατέχονται» από την Ελλάδα πλαισιωμένους με την ανάλογη αλυτρωτική φιλολογία. Επίσης, όσο και η αλβανική κυβέρνησις αρνείται την εμπλοκή της σε αυτό, υπάρχει το κίνημα των Τσάμηδων, που μεθοδικά προετοιμάζει την προσφυγή του στην Χάγη κατά της Ελλάδος.
Έναντι όλων αυτών, η Ελλάς αντιπαραθέτει το «βέτο» που θα μπορούσε να ασκήσει για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ. Είναι πολύ σωστή η θέσις ότι τα Τίρανα έχουν μόνον να κερδίσουν από την εξομάλυνση των σχέσεών τους με την Ελλάδα. Το θέμα είναι αν ο Έντι Ράμα θεωρεί κέρδος την ευημερία των πολιτών του και την αναγνώριση της χώρας του ως συγχρόνου ευνομούμενου κράτους. Ομοίως και οι ηγέτες της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχαν μόνον να κερδίσουν από μια ειρηνική διευθέτηση του «διαζυγίου» τους, αλλά προτίμησαν την αιματηρή οδό του επταετούς εμφυλίου πολέμου.

Μεγαλοϊδεατισμός

Τα χρόνια που πέρασαν φαίνεται δεν μας έχουν διδάξει και πολλά πράγματα. Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός εκδηλώνεται κατά τρόπο απροκάλυπτο. Ίσως να είναι ζήτημα ολίγων εβδομάδων η ανακοίνωσις στενώτερης συνδέσεως των Τιράνων με το Κοσσυφοπέδιο και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα ακολουθήσει η προσπάθεια ενσωματώσεως των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, αν μη και η σταδιακή απορρόφησις ολοκλήρου της χώρας.
Αυτές οι ενέργειες δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια. Η Ελλάς παραμένει νησίς σταθερότητος στα Βαλκάνια και έχει την δυνατότητα να επιδείξει αποτρεπτική αυστηρότητα έναντι των εκνόμων στόχων της Αλβανίας. Δεν αρκεί η επίκλησις της διεθνούς νομιμότητος, την οποία καταφανώς η κυβέρνησις των Τιράνων αγνοεί προκλητικά. Όπως και οι Τούρκοι, το μόνο που καταλαβαίνουν οι Αλβανοί είναι η γλώσσα της ισχύος. Απεναντίας εκλαμβάνουν ως αδυναμία την φιλική διάθεση συνδιαλλαγής.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εστία του Σαββάτου