H Πολωνία, το “ Ολοκαύτωμα ” και η χαμένη ελευθεροστομία

Με ψήφους  57 – 23  ψηφίστηκε στην Πολωνία σχέδιο νόμου που ποινικοποιεί τη χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου», την απόδοση ευθύνης «στο πολωνικό έθνος ή το πολωνικό κράτος» για τα εγκλήματα των ναζί και ποινικοποιεί την άρνηση του ρόλου της Ουκρανίας στη σφαγή των Πολωνών (1943-1944) στο Βόλιν. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (!) απείλησε με  συνέπειες για τα «συμφέροντα και τις στρατηγικές σχέσεις της Πολωνίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ». Το Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε επισήμως, κατηγόρησε την Πολωνία

πως προσπαθεί να «ξαναγράψει την ιστορία» κι απαίτησε να τροποποιηθεί το νομοσχέδιο, ενώ την ίδια μέρα η ισραηλινή Βουλή ενέκρινε σχέδιο νόμου το οποίο προβλέπει ποινή 5ετούς φυλάκισης σε όποιον «μειώνει ή αρνείται τον ρόλο εκείνων που βοήθησαν τους ναζί στα εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον των Εβραίων».

Είναι πλέον και στον πιο αφελή αρίδηλη η κατάληξη αυτής της πρόστυχης ιεροεξεταστικής τακτικής. Όταν ο διεθνής σιωνισμός επέβαλε ως ποινικό αδίκημα την άρνηση του “Ολοκαυτώματος” βρήκε πρόθυμους συνεργάτες στα κλιμάκια της εξουσίας. Τώρα που ζητούν το ίδιο δικαίωμα κι άλλοι (Αρμένιοι, Πολωνοί, Έλληνες κτλ), μας λένε ότι η πόρτα έχει κλείσει! Την ίδια στιγμή η λογοκρισία για το ιεροποιημένο “Ολοκαύτωμα” όλο και απλώνεται, πιάνει δευτερεύουσες πτυχές και κάνει μετάσταση σε νέες χώρες. Δεν μπορεί όμως ο Πολωνός να ποινικοποιήσει την άρνηση της σφαγής στο Βόλιν, ούτε και δικαιούται να αρνηθεί την σύνδεση του εθνωνύμου του με τα κατορθώματα των ναζιστικών στρατευμάτων Κατοχής. Πού αρχίζει και πού τελειώνει επομένως η ποινικοποίηση;

Το σιωνιστικό εγχείρημα εργαλειοποίησης του παρελθόντος του έτσι όπως το έχει οριοθετήσει (“κατασκευάσει”, λένε οι αποδομητές) δεν έχει ακόμα πολλά ψωμιά. Παραείναι προκλητικό να αξιώνει διεθνώς αντιμετώπιση uber alles και να αρνείται στους πάντες ό,τι απαιτεί για τον εαυτό του. Μία διέξοδος υπάρχει, η αποκατάσταση της ελευθεροστομίας, της ελευθεροτυπίας και η απροκατάληπτη ιστορική έρευνα. Όλα τα άλλα οδηγούν μόνο σε αστυνομίες σκέψης και έκφρασης, σε έναν Μεσαίωνα που εδρεύει όχι πλέον στο Βατικανό αλλά στην Ιερουσαλήμ.

αντιφωνητής