Η αλλαγή προσέγγισης στα πολιτικά κριτήρια.

του Γιάννη Κουριαννίδη*

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, τον χειμώνα του 1998, σε καφετέρια της πλατείας Αριστοτέλους, σε παρακείμενο της παρέας μου τραπέζι, έπιναν τον καφέ τους ένας γνωστός «επικοινωνιολόγος» του τότε κραταιού Mega και ένας εκ των πανίσχυρων βουλευτών της Θεσσαλονίκης του επίσης κραταιού τότε ΠΑΣΟΚ. 

Ο επικοινωνιολόγος, εμφανώς στενοχωρημένος, έδειχνε κάποια χαρτιά στον βουλευτή λέγοντάς του: «Είναι απίστευτο. Λάστιχο το έχουμε κάνει το θέμα κι αυτοί, εκεί! Ογδόντα δύο τοις εκατό των Ελλήνων δεν δέχεται κουβέντα περί σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων»! Κάποια «γαλλικά» ακούστηκαν από την πλευρά του «εθνοπατέρα»!

Αν μου το έλεγε κάποιος τρίτος, δεν θα το πίστευα. Ημουν, όμως, αυτήκοος μάρτυρας και η κυνικότητα του διαλόγου μ’ έκανε να σηκωθώ από τη θέση μου και να τους πετάξω κατάμουτρα ένα «καθάρματα!», φεύγοντας από κοντά τους.

Από τότε πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια και το «χαλάρωμα» των αντιστάσεων των επομένων κυβερνήσεων στο Σκοπιανό οδήγησε σε ακράτεια παραχωρήσεων και εθελοδουλίας, οδηγώντας νομοτελειακά στην Πρέσπα, όπου βρέθηκαν πρόθυμα χέρια να υπογράψουν ό,τι πιο ντροπιαστικό έχει να παρουσιάσει η ελληνική Ιστορία.

Oταν πριν από 10 χρόνια έγραφα ότι «στην περιοχή της Μακεδονίας, αυτό που διακυβεύεται είναι η συνέχιση της αντίστασης του λαού και των τοπικών κοινωνιών απέναντι στον σχεδιασμό και στην επιβουλή κατά της Μακεδονίας μας» και πως «δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι βρισκόμαστε τάχα σε αδιέξοδο, ότι πρέπει να κλείσει επιτέλους το θέμα με έναν συμβιβασμό, ότι προέχει η ανάπτυξη και των δύο χωρών, που εγκλωβίζεται στην αντιπαλότητα για την ονομασία κ.λπ.», κάποιοι τα θεώρησαν υπερβολικά.

Κι όμως, πρόσωπα που εργάζονταν προς την κατεύθυνση αυτή είχαν αρχίσει και τοποθετούνταν σε καίριες θέσεις, ενώ όπου τα πράγματα εξαρτιόνταν από τη βούληση του λαού, ενεργοποιήθηκε ο εσμός εξωνημένων δημοσιογραφικών γραφίδων και μικροφώνων, ώστε να εξωραϊστεί η εικόνα πολιτικών προσώπων, όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, του οποίου οι αντεθνικές θέσεις και δηλώσεις αποσιωπούνταν συστηματικά, μέχρι που κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, οπότε έγινε σαφές ποιες ήταν οι προτεραιότητές του και ποιον ακριβώς ρόλο επιλέχθηκε να διαδραματίσει.

Σήμερα δεν αρκεί πια μια απλή εναλλαγή προσώπων στους θώκους κάθε εξουσίας. Αυτό που απαιτείται είναι μια επαναπροσέγγιση της πολιτικής επιλογής μας με κριτήρια όχι πλέον ιδιοτελή ή ιδεοληπτικά, αλλά με γνώμονα το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον.
Οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μέσα από το σύνολο ευημερεί και το άτομο. Το αντίθετο οδηγεί σε συνθήκες ζούγκλας και αλληλοσπαραγμού. Και οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που κερδοσκοπούν από τη διχόνοια και τη διαπάλη. Το παράδειγμα και το κίνητρο για μία τέτοια επιλογή θα πρέπει να προέλθουν από την υπεύθυνη στάση των πατριωτικών δυνάμεων της χώρας μας.

Οι ηγεσίες τους θα πρέπει να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους, παραμερίζοντας όποιες μικροκομματικές φιλοδοξίες τους, και να προτάξουν το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη, θα πει κάποιος, και δεν θα διαφωνήσω. Υπάρχουν τομείς, όμως, και χώροι δράσης προνομιακοί για κάτι τέτοιο. Ενας από αυτούς είναι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ο νέος νόμος που τη διέπει πλέον («Κλεισθένης»), παρόλο που ενισχύει την κρατική παρεμβατικότητα στον χώρο της, αποδυναμώνοντας σημαντικά την έννοια της αυτοδιοίκησης, παρέχει την εκλογική ευκαιρία να γεμίσουν σε ολόκληρη την Ελλάδα τα δημοτικά συμβούλια με πατριωτικές φωνές.
Τα μόνα που χρειάζονται είναι υπευθυνότητα και συντονισμός. Τα τελευταία 15 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων παγιώθηκε η εκπροσώπηση των πατριωτών σε θεσμικά όργανα (Βουλή, Ευρωκοινοβούλιο, ΟΤΑ), τα απανωτά λάθη τακτικής και επιλογών έγιναν αιτία να απογοητευτεί πολύς κόσμος.

Σήμερα πια υπάρχουν η εμπειρία, αλλά και η γνώση. Τα λάθη μπορεί να αποφευχθούν. Οι επιλογές μας μπορεί να είναι υπεύθυνες και αποτελεσματικές, ώστε οι πατριωτικές ιδέες να αποκτήσουν την πολιτική καταξίωση που δικαιούνται. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ενδείκνυνται ώστε να αποτελέσουν την αφετηρία προς την κατεύθυνση αυτή. Η επιλογή είναι δική μας.

*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»,endohora@yahoo.gr