Η προδοσία της γλώσσας μας..

 

Ο ενδοτισμός των πολιτικών ηγεσιών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε αντί να μέμφονται ο ένας τον άλλον επειδή δεν χρησιμοποιούν την ελληνική, όποτε βρίσκονται σε συναντήσεις με ξένους, αλληλοκατηγορούνται για τις επιδόσεις τους στην αγγλική! 

Ο Αλέξης Τσίπρας, πριν από λίγες ημέρες, όταν βρέθηκε στο πάνελ του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES) στις Βρυξέλλες, έδωσε λαβή για να γυριστούν διάφορα σατιρικά βιντεάκια επειδή «σκότωσε» την αγγλική, την οποία ελάχιστα κατέχει. Όντως οι επιδόσεις του στα αγγλικά είναι κάκιστες και δικαίως χλευάζεται όταν αποπειράται, μέσα στην άγνοιά του, να μιμηθεί και την ορθή προφορά των λέξεων. Το θέαμα σίγουρα προκαλεί θυμηδία στους ξένους και θλίψη στους Έλληνες.

Όμως, εξίσου καταγέλαστοι είναι και οι υπόλοιποι, που νομίζουν ότι θα φανούν πιο… πρωθυπουργίσιμοι αν περιφρονήσουν την ιερή γλώσσα μας, ό,τι πολυτιμότερο έχει δημιουργήσει ο ελληνικός πολιτισμός, για να απευθυνθούν σε ξένους ηγέτες στα αγγλικά, στα γερμανικά και σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. 

Ο γλωσσικός δωσιλογισμός ουδένα καλό προοιωνίζεται για τα εθνικά συμφέροντα. Οι ξένοι ηγέτες, βλέποντας Ελληνα πολιτικό να προσπαθεί να εκφραστεί σε κάποια γλώσσα ξένη από τη δική του, αντιλαμβάνονται αμέσως πόσο πειθήνιος θα είναι στα κελεύσματα των εκάστοτε ισχυρών. Ο Πούτιν της Ρωσίας, ο Σι Τζινπίνγκ της Κίνας αλλά και άλλοι ηγέτες δεν στηρίζονται στην προδοσία της γλώσσας τους για να κάνουν εντύπωση και να πουλήσουν ανύπαρκτο κοσμοπολιτισμό. Ούτως ή άλλως τα πιο πειστικά επιχειρήματα στην πολιτική δεν χρειάζεται να τα διατυπώσεις. Τα όπλα, η ισχύς, το χρήμα και η αποφασιστικότητα φαίνονται από μόνα τους, δεν χρειάζονται διερμηνεία. 

Επιπλέον, είναι γελοίο το θέαμα Ελληνα ηγέτη να μιλάει ξένη γλώσσα σαν σχολιαρόπαιδο εκθειάζοντας την ισχύ και το πανανθρώπινο μήνυμα του ελληνικού πολιτισμού, λησμονώντας ότι θεμέλιος λίθος αυτού του πολιτισμού είναι η ελληνική γλώσσα. 

Το πρόβλημα με την ακατάλληλη για το έθνος και τον λαό πολιτική ηγεσία μας αρχίζει ακριβώς από τον τρόπο της ζωής, τα πρότυπα και τις συνήθειές της. Άλλοι έχουν πρότυπα και ινδάλματα στη Μόσχα, στην Αβάνα, στο Πεκίνο -ακόμα και στην Πιονγιάνγκ- και άλλοι στην Ουάσινγκτον, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και το Παρίσι. Την Αθήνα ελάχιστοι προτιμούν.

Για την πατρίδα θα έρθουν καλύτερες ημέρες όταν ο λαός επιβάλλει ηγεσία αληθινά ελληνική, που θα σκέφτεται και θα μιλά ελληνικά. Όπως είχε πει και ο Ιωάννης Καποδίστριας στη συνομιλία του με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, στην Αίγινα το 1828, «η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση στην ακαρδίαν μας, Θεός ζηλότυπος, μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».

εφ, δημοκρατία