O «κανένας» δεν ξαναβγήκε στις πλατείες - του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Ήταν πολύ ενοχλητικό για τα κομματικά επιτελεία να διαβάζουν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά των πολιτών που απαντούσαν ότι: «από το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό και από τα λειτουργούντα κόμματα δεν προτιμούν κανένα». Και γινόταν ακόμη πιο ενοχλητικό, εκ του γεγονότος ότι, η επιλογή «κανένας» αντί να υποχωρεί -με τον καιρό- εμφανιζόταν να έχει αυξητικές τάσεις.

Οι αναλύσεις των καλοπληρωμένων παρατρεχάμενων ή των ημιεπαγγελματιών αιρετών, για το φαινόμενο "κανένας", είχαν όλες μια κοινή αφετηρία. «Είναι απολίτικη έκφραση που θα υποχρεωθούν να στοιχηθούν πίσω από τα

κόμματα, την ώρα των εκλογών». Και με αυτή την αφετηρία, προχωρούσε ο καθένας στα συμπεράσματά του, που συνήθως ήταν του τύπου «ας δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης και ας ανοίξουμε ένα δρομάκι συνθημάτων που ανταποκρίνονται στις βασικές επιθυμίες του κόσμου». Κάποιοι, οι πιο ανόητοι ακολουθούσαν την άλλη συνταγή, που έλεγε «αφού ο αντίπαλος μου είναι πιο κάτω από μένα, όλα πάνε καλά».

Αγνοούσαν ότι «η απορρύπανση και η επάνοδος σε καθαρή κατάσταση της θάλασσας ή της στεριάς, απαιτούν πολύ χρόνο για να γίνουν». Και δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι η επάνοδος του εκλογικού σώματος στην «κομματική στρούγκα» δεν γίνεται αυτομάτως με την αλλαγή ενός υπουργού ή με την εμφάνιση ενός πολυσέλιδου προγράμματος. Δεν έκαναν καν την αξιολόγηση που έπρεπε για το φαινόμενο αύξησης των ψηφοφόρων οι οποίοι απείχαν ή ψήφιζαν «χαβαλετζίδικα». 

Οι διαδικασίες αυτές τους βόλευαν. Τους βοηθούσαν να κυβερνούν, έστω και με ολοένα μικρότερη πολιτική νομιμοποίηση.
Ερμήνευαν, όμως, με λανθασμένο τρόπο την παθητικότητα με την οποία οι Έλληνες δεχόντουσαν τον καταιγισμό τους ψεύδους και των μέτρων  με τα οποία τους υποτιμούσαν την νοημοσύνη, την αξιοπρέπεια και το επίπεδο της ζωής τους. Πίστευαν ότι έχουν όλο τον πολιτικό χρόνο για να ολοκληρώσουν, ο καθένας τα δικά του σχέδια. Δεν έβλεπαν να απειλούνται από τίποτε. Νόμιζαν ότι δεν απειλούνται από κανέναν.
Αυτό ακριβώς ήταν το λάθος τους. Δεν θέλησαν να δουν ότι η απειλή του συστήματός τους και της εξουσίας τους ήταν ….. Ο ΚΑΝΕΝΑΣ!!!

Ήταν αρκετή η αναγραφή ενός απλού συνθήματος, (σε κάποιο πανώ των συγκεντρωμένων Ισπανών στην Μαδρίτη), για να λειτουργήσει ως καταλύτης και να ενεργοποιήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που δήλωναν «κανένας» ή απείχαν των όποιων εκλογών.

«Σιγά μην ξυπνήσετε τους Έλληνες που κοιμούνται» έγραφε το πανώ που έδειξαν οι τηλεοράσεις. Και τότε, ξύπνησε ο αντιδραστικός, ο φιλότιμος, ο απρόβλεπτος Έλληνας.

Τα, μη ελεγχόμενα από τα κόμματα, Blogs, μιμούμενα τον σύγχρονο και προβεβλημένο τρόπο αντίδρασης των λαών, κάλεσαν τον κόσμο να κατέβει στις πλατείες. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Οι πλατείες έγιναν και πάλι κτήμα του λαού.

Τα κόμματα σνομπάρισαν το γεγονός. Το έδειξαν όμως, κάποια στιγμή, οι τηλεοράσεις. Και ο κόσμος έγινε περισσότερος. Το θέμα ξέφυγε από "τα στενά όρια της Blogόσφαιρας" και μετεξελίχθηκε σε πολιτικό γεγονός. Και μάλιστα πολιτικό γεγονός που εξαπλώθηκε γεωγραφικά, δυνάμωσε συμμετοχικά και επαναλαμβανόταν, με κεντρικό σύνθημα που υποδηλώνει την όποια χρονική του διάρκεια. «Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγετε πρώτα εσείς», έγραφε το κεντρικό πανώ που στηνόταν κάθε απόγευμα έξω από την Βουλή των κομματικών αντιπροσώπων, και δεν το υπέγραφε κανένας. Ή για να το πούμε πιο σωστά το υπέγραφε ο "ο κανένας».

Οι μάζες των πολιτών που δήλωναν απρόσωπα ως "κανένας", και δεν συμμετείχαν στις εκλογές, είχαν αλλάξει στάση.

Κατέβαιναν στις πλατείες και δήλωναν παρόντες. Ενεργούσαν και συμμετείχαν. Το «Κόμμα των Πολιτικών Κομμάτων» ένοιωσε πως ο "κανένας", που βγήκε από την σκιά, τους έσπρωχνε, όλους μαζί στο πολιτικό σκοτάδι.
Η λύση που βρήκαν ήταν αναμενόμενη. ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Άγρια καταστολή που εκφράσθηκε με χιλιάδες λίτρα καρκινογόνων χημικών και δεκάδες σπασμένα κεφάλια από τα γκλομπς των αμοιβομένων με 800 ευρώ Ματατζίδων. Άγρια καταστολή που για να μπορέσει να επιβληθεί χρειάσθηκε την ηθική δικαίωση των παρακρατικών ομάδων που συντηρεί η παγκοσμιοποίηση και τα όργανά της.

Οι εκλογές, έφεραν την τρικομματική και το καπέλωμα των κομματικών μεσαίων στελεχών, με αποτέλεσμα την μαχητική απονεύρωση των μαζών. Έφεραν όμως και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, από την οποία ζητήθηκε, και αυτή δέχθηκε να εκτελέσει, ο ρόλος του τιμωρού του συστήματος, αποστολή που όμως δεν ήταν εις θέση να ανταποκριθεί. Έτσι, με την βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ, η εικόνα  του κόμματος που διακηρύσσει ότι εμπνέεται από την κοσμοθεωρία του Εθνικισμού, παραμορφώθηκε και έγινε (στα μάτια του ευάλωτου ψηφοφόρου) γκρίζο και αντιδραστικό. Ανίκανο δηλαδή να εμπνεύσει και να οδηγήσει τον Λαό των Ελλήνων στην σύγκρουση με τα κόμματα των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης.

Τώρα, ο «κανένας» ξαναμπήκε στο καβούκι του και η μεγάλη μάχη θα δοθεί (σε άγνωστο χρόνο) ανάμεσα στην αταβιστική προσαρμοστικότητα με σκοπό την επιβίωση και την επίσης αταβιστική εντολή για εκπλήρωση της παγκόσμιας αποστολής του Ελληνισμού και του Λαού των Ελλήνων.

από ενημέρωση Πελοποννήσου