Ο σκοτεινός ρόλος των δημοσκοπήσεων

Με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ΝΔ vs ΣΥΡΙΖΑ: Σημειώσατε: «Χ». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση: «Ασκούμενη πολιτική vs Ανατροπή Ασκούμενης Πολιτικής» σημειώσατε «Χ». Όπου, βεβαίως, υφίσταται ισοπαλία, την μπάλα έχει ο έχων την εξουσία στο χέρι.

Ανταποκρίνεται όμως κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα;

Όλοι μας βλέπουμε καθημερινά την εξαθλίωση στην οποία έχει οδηγήσει η τρικομματική κυβέρνηση τον Ελληνικό Λαό. Όλοι μας βλέπουμε ότι οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν την ασκούμενη πολιτική, είναι αριθμητικά ισχυρότερες. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστώ ότι ο συσχετισμός είναι 73% κατά της ασκούμενης πολιτικής και 27% υπέρ της. Πιο απλά: Η ΝΔ έχει

τους ανθρώπους που την ψήφισαν και όχι όλους, αφού η τραγική ΔΗΜΑΡ καλύπτει μέρος εκείνων που ψήφισαν από κουταμάρα, η οποία πλέον τους τέλειωσε.

Γιατί όμως η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνεται και στις δημοσιευμένες (υπάρχουν και οι αδημοσίευτες ή κρυφές) δημοσκοπήσεις; 

Η απάντηση, φρονώ, απλή. Κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί τα «μεγάλα συμφέροντα», που καμία σχέση δεν έχουν με τα «μικρά συμφέροντα» του Ελληνικού Λαού.

Οι δημοσκοπήσεις, εκπληρώνοντας την αποστολή τους για στήριξη και ενίσχυση της αντεθνικής, μνημονιακής, δοσιλογικής πολιτικής που ακολουθείται, μετατρέπουν την λαϊκή δυσαρέσκεια που αποτελεί ποιοτικό χαρακτηριστικό μιας έρευνας, σε ντέρμπι μεταξύ δύο κομμάτων, σε ντέρμπι μεταξύ δύο πολιτικών, αλλοιώνοντας συνειδητά και επί σκοπώ την ουσία του προβλήματος.

Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υποστηρικτές του που εκφράζουν την αντίθεσή τους στην ασκούμενη μνημονιακή πολιτική. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, εντός και εκτός κοινοβουλίου, και οι υποστηρικτές τους εκφράζουν την ίδια αντίθεση.

Από την άλλη όμως υπάρχει μόνο η ΝΔ και τα δεκανίκια της που υποστηρίζουν την ασκούμενη πολιτική.

Με το να μην παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις, (με τέτοιον μάλιστα τρόπο που να λέει κανείς ότι τα αξίζουν τα λεφτά τους) αυτή την πραγματικότητα, όχι απλά αλλοιώνουν την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, αλλά - πολύ περισσότερο - μετατρέπονται σε εργαλείο χειραγώγησης ενός ολόκληρου δοκιμαζόμενου λαού, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα όλων εκείνων που κερδίζουν από την μετατροπή της Χώρας μας, όχι σε απλή αποικία χρέους αλλά σε γερμανικό προτεκτοράτο (νιώθω τυχερός που δε γειτνιάζω με την γερμανική πρεσβεία – ή μήπως την έχω δίπλα μου;). 

Τι θα ήταν όμως οι δημοσκοπήσεις χωρίς τα ΜΜΕ;

Ένα τίποτα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις διενεργούνται κατά παραγγελία μέσων επικοινωνίας και ενημέρωσης.

Η αναπαραγωγή τους από «έγκυρους» και «έγκριτους», «ανεξάρτητους» δημοσιογράφους τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, είναι αυτή που ολοκληρώνει το έγκλημα.

Η συνεχής και κατά συρροή επιλεκτική αναπαραγωγή συγκεκριμένων ποσοτικών στοιχείων μετατρέπει στη συνείδηση του διωκόμενου πολίτη το ποιοτικό σε ποσοτικό, το ανούσιο σε μείζον, το μη πραγματικό σε πραγματικό, το απευκταίο σε αναπόφευκτο, το εναλλακτικό σε αδιέξοδο. 

Εξασφαλίζει την αντιστροφή της πραγματικότητας.

«Το λένε και οι αριθμοί, άρα κάπως έτσι θα είναι», είναι το υποσυνείδητο μήνυμα που περνάνε και κυριαρχεί στο μυαλό μας.

Δεν είναι όμως καθόλου έτσι και ας ισχυρίζονται οι ειδικοί των δημοσκοπήσεων ότι η διεξαγωγή τους ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες μεθοδολογίας, ευρέως παραδεκτούς και επιστημονικά επαληθεύσιμους, κάτι το οποίο εν μέρει μόνο είναι σωστό. Αλήθεια μισοειπωμένη, αλήθεια δεν είναι.

Αυτό που δεν μας λένε ενώ το ξέρουν πολύ καλά οι ειδικοί των δημοσκοπήσεων, είναι η μεθοδολογία που κρύβεται πίσω από τη διατύπωση των συγκεκριμένων ερωτημάτων που αποτελούν το περιεχόμενο της δημοσκόπησης.

Η επιλογή του θέματος, η επιλογή των λέξεων, η σειρά των ερωτήσεων, η επιλογή των προτεινόμενων αλλά συγκεκριμένων απαντήσεων, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα κάθε δημοσκόπησης. Ανάλογα με τον επιδιωκόμενο στόχο, ανάλογα με το επιθυμητό αποτέλεσμα καθορίζονται και οι κατάλληλες ερωτήσεις. Ανάλογα, δηλαδή, με το ποιος πληρώνει και για ποιον σκοπό. 

Και όλα αυτά εξυπηρετώντας έναν και μόνο στόχο. Την ποσοτική νομιμοποίηση των ποιοτικών στοιχείων της εξαθλίωσης ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να συνεχιστεί η προαποφασισμένη και επιβαλλόμενη από το εξωτερικό αντεθνική πολιτική της δια παντός υποδούλωσής μας μέσω της επερχόμενης συνταγματικής αναθεώρησης.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

Υ.Γ. Σχολές κοινωνικών επιστημών δεν υπάρχουν σε αυτή τη χώρα να διεξάγουν ανεξάρτητες έρευνες, ποσοτικές και ποιοτικές ή μήπως η ανεξαρτησία τους χάθηκε στα χρηματοδοτούμενα εξ Ευρώπης ερευνητικά προγράμματα; Μήπως να ρωτήσουμε τους επιστήμονες του προγράμματος ΑΘΗΝΑ καλύτερα;

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα