ο συν. Θ. Καραμπέτσος στο συνέδριο του ΕΝΕΚ |
ΕΙΣΗΓΗΣΗ - ΟΜΙΛΙΑ
Ή βασική αιτία πού μας οδήγησε σ' αυτό τό Συνέδριο, πέρα
φυσικά άπ' τά καθιερωμένα χρονικά περιθώρια, καθορίστηκε θά έλεγα άπ'
τήν βαθειά πεποίθηση όλων μας, πώς αυτή ή στιγμή επιβάλλει στό Κίνημα τήν
ανάγκη ν' άνασκουμπωθούμε, νά συσπειρωθούμε γύρω άπ' τά βασικά σημεία τής
ιδεολογικής μας δομής. Ή ανάγκη έν πρώτοις, νά εντοπίσουμε ποιά είναι τά
πραγματικά σημεία αναφοράς, τίς θέσεις άπ' τίς όποιες πηγάζει ή σημερινή πολιτική μας παρουσία, νά ξεκαθαρίσουμε έν
τέλει τήν
κατεύθυνση καί τήν στρατηγική μας έν όψει τών Ευρωεκλογών.
Παράλληλα, επείγει νά αρθρώσουμε σ' ένα ευέλικτο σχηματισμό χωρίς συμπλέγματα
καί προκαταλήψεις, τίς τάσεις τού Κινήματος, τόν διακαή μας πόθο γιά αγώνα.
Βρισκόμαστε σέ μιά καμπή όπου τά ενδεχόμενα λάθη στό παρελθόν καί τά αίτια πού
τά προκάλεσαν διασταυρώνονται μέ τήν υποχρέωση μας νά ριζώσουμε βαθειά στήν
πολιτική σκηνή τού τόπου, μέ τίς ξεκάθαρα δικές μας ρίζες.Όταν το Εθνικιστικό Κίνημα ασκούσε πολιτική.... |
Εννοώ τά στελέχη μας, πού δίνονται στόν πολιτικοϊδεολογικό
αγώνα χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς ενδοιασμούς καί αμφίβολες προθέσεις, χωρίς
άλλοθι μικροαστικής προελεύσεως, άλλά συνεπείς στίς βασικές αρχές τού
Κινήματος. Είπα πρίν, ν' άνασκουμπωθούμε έν όψει αγώνων, ώστε νά δώσουμε τήν
πραγματική διάσταση τού ιδεολογικού μας αγώνος. Τώρα λέω: νά σφίξουμε τά
δόντια, ώστε ή εκλογική αυτή μάχη νά φέρει τό Κίνημα σέ βαθμό ετοιμότητας
τέτοιο ώστε να μπορεί νά προωθήσει τά στελέχη του σέ θέση βολής, έν όψει μελλοντικής
εξουσίας. Σίγουρα, τόσο σέ γενικότητες, όσο καί σέ λεπτομέρειες μάχης, ό
Αρχηγός τού κινήματος κυρίως καί άλλοι εισηγητές θά καλύψουν όλο τό φάσμα. Άπό
μέρους μου θά επιθυμούσα νά περάσω στά στελέχη μας κάποιες βασικές θέσεις καί
προοπτικής τής αυριανής Ευρώπης, αρνητικά καί θετικά σημεία αυτού τού
οράματος χωρίς νά έπεισέλθω σέ λεπτομέρεεις, γιατί δέν είναι τού
παρόντος.
Γιά ποιά λοιπόν Ευρώπη μιλάμε έμεΐς οί Εθνικιστές;
Πάρα πολλοί
φορείς οραματίζονται κάποια Ευρώπη. Ρίξτε μιά ματιά στίς υποψήφιες λίστες γιά
τό Ευρωκοινοβούλιο έν όψει τών εκλογών τής 18ης Ιουνίου. Υπάρχουν πολλά
ευρωπαϊκά μοντέλλα, πού σίγουρα ανταποκρίνονται στίς προθέσεις τών τόσων
κομμάτων πού διεκδικούν τήν ψήφο τού Ελληνικού λαού γιά τήν Ευρώπη. Νά
αναφερθούμε σέ μερικά;
- 'Εχουμε τήν άμερικανοποιημένη καί σοβιετοποιημένη Ευρώπη πού εισάγει ιδέες άπ' τίς υπερδυνάμεις τίς όποιες καί εξυπηρετεί, ένώ συγχρόνως ώθεί τούς ευρωπαϊκούς λαούς σέ μιά πλήρη διανοητική κατάπτωση. Τό ΕΝΕΚ σίγουρα δέν έχει καμιά σχέση μ' αυτό τό Ευρωπαϊκό πρότυπο.
- "Εχουμε τήν ίλλουμινιστική καί κληρικο-κρατούμενη Ευρώπη τών Χριστιανοδημοκρατών πού δέν θά δεχθούμε ποτέ σάν μοντέλο.
- Λέμε, ακόμη, όχι στήν δημοκρατοϊακωβινική Ευρώπη, γιατί οί αρχές μας δέν έχουν κανένα κοινό σημείο μέ ανάλογες θέσεις.
- Σαφώς, ή πλουτοκρατική Ευρώπη τής μπίζνας καί τής προμήθειας δέν ταιριάζει στά μέτρα μας. Μέ τήν εβραϊκή ή έβραιοκρατούμενη Εύρώπη, όπως είπα καί άλλοτε στό παρελθόν, έχουμε μόνο ανοιχτούς λογαριασμούς νά επιλύσουμε.
Ολοι οί άλλοι, λοιπόν, τρέχουν πίσω άπ' αυτά τά Ευρωπαϊκά
πρότυπα, άλλαλάζοντες μερικά συνθήματα, δίνοντας καί κάνοντας τό πάν
προκειμένου νά εξασφαλίσουν μιά θέση μέσα στόν πύργο τής ιδεολογικής βαβέλ πού
λέγεται Ευρώπη. Σοσιαλιστές, Ίακωβινικοί, Φιλελεύθεροι, Μασώνοι,
Ίλλουμινστές, Σιωνιστές, Συντηρητικοί, Μαρξιστές συνυπάρχουν - λένε - έκεί
μέσα προκειμένου νά χαράξουν τό μέλλον τής Ευρώπης. Όλοι σήκωσαν κάποια
Εύρωσημαία, αδιαφορούντες άν αυτή ή Ευρώπη, δέν ήταν δυνατόν ν' αντιπροσωπεύσει
κάποιο ομοιογενές καί λογικά σωστό νόημα. Μιλούν γιά ενοποίηση της Ευρώπης μέ
υπερβολική άνεση.
'Ετσι είναι δέσμιοι μιάς απίστευτης αντίθεσης: οί Ευρωπαίοι
υπάρχουν άλλά ή πολυπόθητη γιά εκείνους ενοποιημένη Ευρώπη παραμένει χίμμαιρα.
Εμείς οί εθνικιστές δέν είμαστε άντιευρωπαϊστές, τουναντίον.
Όμως, πρίν πέσουμε στόν ίλιγγο τών άεροβατούντων πού τούς άρκεί μιά σκέψη τού
Σουμάν ή τού Ντέ Γκάσπερι, γιά νά φτιάξουν τήν Ευρώπη, προβληματιζόμοστε πάνω
στό έξης σκεπτικό. Πώς ή Εύρώπη τών 12 καί ίσως αύριο τών 14 ή 15, θά
κατορθώσει νά λειτουργήσει διαφορετικά άπό μιά μικρογραφία τού σημερινού ΟΗΕ,
μέ άλλα λόγια ένα δαπανηρό τέμενος τών διεθνών συντευξιαζομένων; Είναι εύκολο
καί σέ μάς νά πούμε καί ενίοτε τό λέμε, πώς οραματιζόμαστε τήν Ευρώπη τών Εθνών
άπ' τήν δυτική Ουαλία μέχρι τά Ουράλια.
Έτσι, θά προσθέταμε κι έμείς μιά πινελιά στό πολύχρωμο καί
κακόγουστο ευρωπαϊκό κάδρο. Όμως, θά ήταν ανευθυνότητα πρώτου μεγέθους. Δέν είμεθα
οί ειδήμονες καί οί άλλοι άσχετοι. Είμεθα οί ρεαλιστές καί οί άλλοι
προχειρολόγοι. Πάρτε μιά γεύση άπό ένα άπλό παράδειγμα: Ή Ευρώπη είναι
δημογραφικά υστερούσα σέ σχέση μέ τόν υπόλοιπο κόσμο.
Ή Ευρώπη τού 1800 αντιπροσώπευε τό 20% τού συνολικού πληθυσμού
τής Γης. Τό 1900 τό 15%, τό 1950 τό 13% καί τόν 21ο αιώνα αντιπροσωπεύει μόλις
τό 5%. Πρόκειται γιά επίσημα στοιχεία τής ΕΟΚ πού δέν αμφισβητούνται. Έχουμε
άπ' τήν άλλη μεριά τήν ακάθεκτη δημογραφική αύξηση τού Τρίτου Κόσμου πού είναι
ό πιό οικείος καί μόνιμος εφιάλτης τού Γηραιού Κόσμου.
Θά κατορθώσουμε άραγε ν' αντιμετωπίσουμε τήν αφρικανική
μετανάστευση; Σήμερα, οί Μεσογειακές Ευρωπαϊκές χώρες δπως Ιταλία - Γαλλία -
Ισπανία -"Ελλάς αριθμούν περίπου 150 εκατομμύρια κατοίκους. Είμαστε
λιγότεροι άπ' τόν πληθυσμό τών μουσουλμανικών χωρών στό νότιο τμήμα τής
Μεσογείου. Κάπου στό 2020 ό νότος τής Μεσογείου θά φτάσει τά 380 εκατομμύρια
κατοίκους έναντι 150 εκατομμυρίων πού θά είναι τό σύνολο τών Ευρωπαϊκών
Μεσογειακών χωρών. Ή Μεσόγειος αποτελεί ένα φράγμα πού δέν θά αντέξει. Ή
μεταναστατευτική πλημμυρίδα είναι συνάρτηση τής διαφοράς πλούτου ανάμεσα σέ
μιά Ευρώπη, ολοένα μικρότερη καί χωρών μέ καλπάζουσες δημογραφικές τάσεις καί
αυξανόμενη φτώχεια. Ό πρόεδρος Μπουμεντιέν τό είχε εξαγγείλει καθαρά άλλά οί
Ευρωπαίοι έκαναν πώς δέν άκουσαν άπό φόβο μήπως κατηγορηθούν σάν ρατσιστές.
Είπε:
«Μιά μέρα, εκατομμύρια άνθρωποι θά εγκαταλείψουν τίς
φτωχές νότιες περιοχές του κόσμου, γιά νά εισβάλουν στίς σχετικά προσιτές
περιοχές τοϋ Β. Ημισφαιρίου». Καί οί προσιτές περιοχές είναι ή Ευρώπη. Υπάρχει
λοιπόν δημογραφικό πρόβλημα στήν εύρώπη όπως υπάρχει ή σιγουριά μεταναστευτικής
πλημυρίδας άπ' τήν Αφρική. Στίς διαφοράς επιτροπές τής ΕΟΚ προσπαθούν ν'
αντιμετωπίσουν τό δημογραφικό πρόβλημα μέ κάποια γιατροσόφια, όμως παράλληλα, ό
νεοδημοκράτης Ευρωβουλευτής Εύρυγένης καί άλλοι Ευρωπαίοι Εύρυγένηδες
ξεσηκώθηκαν εναντίον τών Ευρωπαίων εκείνων πού προσπαθούν νά απωθήσουν τούς
Αφρικανούς γιά τήν ευρωπαϊκή επιβίωση, αφορίζοντας τους σάν ρατσιστές. Οί
Εύρυγένηδες, λοιπόν, ανοίγουν τίς πόρτες άπό τώρα χωρίς νά καρτερούν τό 2015.
Φαίνεται σάν λεπτομέρεια τό δημογραφικό ευρωπαϊκό πρόβλημα, όμως είναι
τό μείζον θέμα πού άπτεται τής ευρωπαϊκής επιβιώσεως. Αγωνίζονται γιά
τελωνειακή ένωση, για ΜΟΠ, γιά περιβάλλον καί αδιαφορούν στήν προοπτική
αλώσεως τής Ευρώπης.
Μιλάνε όλοι γιά οικονομική Εύρώπη όταν αυτή δέν προοδεύει
στό ρυθμό
τουλάχιστον τών ανταγωνιστών της. Κάπου τά λόγια ξεπερνούν
τήν πραγματικότητα.
Δέν είμαι οικονομολόγος άλλά οί επαΐοντες λένε πώς ή
δημοσιοποίηση τής ευρωπαϊκής οικονομίας φθάνει σέ άγνωστα γιά τίς ΗΠ Α καί
Ιαπωνία επίπεδα. Πώς μειονεκτούμε στό απαγορευτικό κόστος εργασίας, μέ
αποτέλεσμα τήν ανεργία. Πώς, αρνούμενη τήν βίαιη προσαρμογή ή Εύρώπη
καταδικάζεται σέ βαθμιαία κατάπτωση.
Τί άλλο νά προσθέσουμε τώρα άπ' τήν υπερβολική
κοινωνικοποίηση, τό
απαγορευτικό κόστος παραγωγής καί τήν δίνη τής ύφεσης;
Αυτά γιά τίς μεγάλες χώρες. Καί άν προσθέσουμε τόν κίνδυνο
εμπορικών ελλειμμάτων καί τίς απρόβλεπτες τάσεις πληθωρισμού γιά τίς μικρές καί
φτωχές τού νότου, τό πρόβλημα γιά τό μέλλον τής κοινότητας είναι δυσχερέστατο.
Θά μπορούσαν νά επιλυθούν πολλά προβλήματα, άν ή οικονομία παραχωρούσε τό
προβάδισμα στήν πολιτική ή στρατηγική, κινητήριες δυνάμεις ενδεχομένης ενοποίησης.
Δυστυχώς οί μεγάλες, ώς έπί τό πλείστον, χώρες δέν διαθέτουν τήν ευελιξία πού
απαιτείται γιά μιά τέτοια προσέγγιση ένώ ό δρόμος τής Γερμανίας, όπως έχω
αναφερθεί καί παλαιότερα, είναι διαφορετικός. Άλλά, είτε τό θέλουμε είτε όχι,
τό ευρωπαϊκό πρόβλημα συνταυτίζεται μέ τό γερμανικό. Ό φόβος τών λοιπών
Ευρωπαίων, μήπως ενδώσουν στή γερμανοφοβία, τούς απαγορεύει νά τό ομολογήσουν.
Έμεΐς δέν θά αρκεσθούμε σέ φιλολογία, άλλά θά ερωτήσουμε:
Ποιά θά είναι ή εξέλιξη τής Ευρώπης όταν ή Γερμανία θ'
αγωνίζεται σθεναρώς γιά νά βρει καί πάλι τήν χαμένη της ταυτότητα στό κέντρο
τής Ευρώπης; Ήδη άρχισαν τά πρώτα κονταροχτυπήματα καί μέ τούς Αμερικανούς καί
τούς Βρεττανούς. Πιστεύουμε, πώς τήν ιστορικής σημασίας φράση: «ή Γερμανία υπεράνω
όλων» υποκαθιστά ή επιθυμία «ή Γερμανία πρίν άπ' όλα».
Κάπου έδώ παίζει βασικό ρόλο καί ή Μόσχα, πού αρχίζει τήν
πίεση, παρά τά δόγματα Γκορμπατσώφ.
Λέμε επομένως: σοβιετική πίεση πρός δυσμάς, αμερικανική
απομάκρυνση άπ' τήν Γηραιά Ήπειρο, επανάκτηση Γερμανικής ταυτότητος. Είναι
τρία σημαντικά φαινόμενα πού καθορίζουν, συνολικά τή στρατηγική μοίρα τής
Ευρώπης καθώς αυτή θά χειροτερεύει μέ τήν οικονομική παρακμή καί τήν
δημογραφική καθίζηση. Αυτή τήν πραγματικότητα, θάχουν ν' αντιμετωπίσουν οί
Ευρωπαίοι, τά επόμενα 20 χρόνια. Σ' αυτό τό σενάριο, οί Έλληνες εθνικιστές
πρέπει να απαντήσουν, νά συμβάλλουν, νά προασπίσουν, νά πάρουν θέση μέσα στό
Ευρωκοινοβούλιο μέ εκπροσώπους τους.
Αν αρκεσθούμε σ' ευχολόγια, σέ πομπώδεις-έορταστικές εκδηλώσεις
καί
γυρολογίστικο αλισβερίσι, όπως οί άλλοι, τό τί θά συμβεί,
μπορούμε νά τό
προβλέψουμε άπό τώρα.
'Από τό πιθανότερο έως τό τυχαίο, τρία σενάρια διαγράφονται.
Όλα τά σενάρια θεωρούν αποφασιστική τήν εξέλιξη της
Γερμανίας. Ή δυναμική της καί οί αντιδράσεις της στά ενδεχόμενα εξωτερικά
γεγονότα, ίδιαίτερα στήν "Ανατολή, ρυθμίζουν καί στίς τρεις περιπτώσεις,
το πεπρωμένο τής Ευρώπης. Τό πρώτο ίσως τό πιθανότερο, είναι ή Εύρώπη
Χονγκ-Κόνγκ. Αυτό προεκτείνει, χωρίς υπερβολές, τίς τάσεις καί τήν διαιώνιση
τής κίνησης τής Γερμανίας πρός τήν αναζήτηση τού εαυτού της. Τό δεύτερο
απαιτεί γεγονότα καί συγκεκριμένα στίς ανατολικές χώρες. Οί ανακατατάξεις καί
οί μεταρρυθμίσεις, στό άλλοτε σιδηρούν παραπέτασμα, θά ανατρέψουν τήν πολιτιστική
κοινωνιολογική καί στρατηγική εξέλιξη τής Δύσης, έστω καί άν δέν επηρεάσει
τήν οικονομική καί δημογραφική της μοίρα. Τό τρίτο, φαίνεται, παράδοξα ακόμη
πιό τυχαίο, άπ' ότι τό δεύτερο. Τό έν αγρυπνία όνειρο μίας Ευρώπης, μοιάζει
ακόμα πιό απομακρυσμένο, γιά τίς προσεχείς δεκαετίες, άπό τήν κατάρρευση τών
Λαϊκών Δημοκρατιών τών κομμουνιστικών χωρών.
Έάν ή Εύρώπη εξελιχθεί μακροχρόνια σ' ένα άκμάζον σχετικά,
άλλά κουρασμένο Χονγκ Κόνγκ, μιάς σχετικής σοβιετικής αυτοκρατορίας, δέν
πρέπει νά μέμφεται κανέναν άλλον παρά τόν εαυτόν της. Θά είμαστε οί μοναδικοί
ένοχοι τής περιθωριοποίησης μας. Οι λύσεις, ή τακτική, ή προάσπισης δέν είναι
θέμα κάποιων είσηγήσεων. Είναι αγώνας μακροχρόνιος, προγραμματισμένος,
συντονισμένος μέ όλους τούς Ευρωπαίους πού σκέπτονται ρεαλιστικά καί όχι στίς
στιγμιαίες εξάρσεις καί φανφάρες. Ό δρόμος είναι μακρύς, ό αγώνας θάναι
πολυμέτωπος καί δύσκολος, όχι όμως άσκοπος. Καί άς μήν ξεχνάμε, σέ ώρισμένα
χρονικά περιθώρια, καλό θάναι νά εναρμονιζόμαστε μέ τήν σκέψη τού Σαλαζάρ:
Ότι δηλαδή, ένα πανάρχαιο έθνος έχει καί κάποιες ανάγκες
μοναξιάς του. Ένα πανάρχαιο έθνος, έλεγε μοιάζει μέ τήν ζωή ενός άνθρωπου. Τό
έθνος μπορεί νά ενωθεί μέ άλλα καί νά συμπορευθεί πρός τά ευρωπαϊκά οράματα,
όμως ή ψυχή καί τό σώμα του παραμένουν εσαεί άθικτα. "Οπως ό άνθρωπος, μέσα
στό πέρασμα τού χρόνου, αισθάνεται τήν ανάγκη τής μοναξιάς, τήν πρωτοτυπία στή
δράση καί στόν στοχασμό, τό ίδιο συμβαίνει στό έθνος μέ πανάρχαιες ιστορικές
καταβολές.
Ή Μοναξιά συναγωνιστές μου καί φίλοι, πού αναφέρεται
ό Σαλαζάρ δέν σημαίνει αντιευρωπαϊσμό, άλλά προσεκτική ψηλάφηση του
αντικειμένου. Σημαίνει άργά καί σταθερά βήματα πρός τόν επίμαχο χώρο, σημαίνει
στιγμές μοναχικού αγώνα, στιγμές συλλογικής πάλης μέ τούς λοιπούς Ευρωπαίους,
σημαίνει τέλος, πώς δέν είναι χρυσός ότι λάμπει στόν ήλιο. Λέμε ναι στήν Εύρώπη
τών Εθνών, άλλά μεγαλύτερο ναι, λέμε στόν μοναχικό αγώνα του έθνους. Λέμε ναι
στή συλλογική δράση τών Ευρωπαίων άλλά λέμε μεγαλύτερο καί στήν επιβολή τοϋ
ήρωϊκοϋ τρόπου ζωής τοϋ αρχαιοτάτου ελληνισμού.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι πολὺ ὡραῖα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔὲν ἐπρόλαβαν ὅμως νὰ σβήσουν τὰ φῶταα τοῦ συνεδρίου καὶ αἴφνης, ἄνευ προειδοποιήσεως, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐνημερώσεως τὸ Κίνημα ἔπευσε νὰ ὑπάρχῃ.
Ἔτσι ἁπλᾶ. Ἐν μιᾶ νυκτί!
Τὶ ἐκαταφέραμε συναγωνισταὶ πλὴν τῶν μεγάλων καὶ ὡραίων λόγων; Τελευταίως μᾶς ἐδόθη μία εὐκαιρία νὰ κάνουμε πρᾶξιν τὸ ὄνειρον ἀλλὰ καὶ πάλι λακίσαμε - ὄχι ὅλοι - νὰ κάνουμε τί;
Ὁ ἐχθρὸς κατεδαφἰζει συστηματικῶς τὴν Πατρίδα καὶ ἐμεῖς τὶ κάνουμε;
Ὁ ἐχθρὸς ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ἀόκνως, νυχθημερὸν, ἀδιαλείπτως, ἀενάως, ἀκαταπαύστως. Καὶ ἐμεῖς; Πολυλογοῦμε: ἀοκνως, νυχθημερόν, κλπ.....!