Η ηθική έκπτωση της Παιδείας

γράφει ο Δρ. Δημήτρης Ε. Γκίκας,

Ενώ η οικονομική κρίση διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, γίνεται ακόμα πιο εμφανές πως οι πραγματικές αιτίες αυτής της κρίσης είναι βαθύτερες. Η κρίση, δηλαδή είναι πρωτίστως κρίση πολιτισμού και αξιών – το οικονομικό πρόβλημα είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. 

Η περίπτωση του κ. Φίλη είναι ενδεικτική όχι μόνο της παρακμής του πολιτικού συστήματος και των αξιών που αυτό, υποτίθεται, πρεσβεύει, αλλά και της γενικότερης ένδειας της Παιδείας που χαρακτηρίζει πλέον ανησυχητικά πολλούς από τους εκπροσώπους του.
Ο κ. Φίλης, πέρα από το γεγονός της ελλιπούς μορφώσεώς του (γεγονός που, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θα έπρεπε να σημαίνει πολλά πράγματα, καθώς έχει αποδειχθεί ότι τα πτυχία, τα διδακτορικά και οι ακαδημαϊκοί τίτλοι ουδόλως

ταυτίζονται με την πραγματική πνευματική καλλιέργεια), έλλειψη η οποία δεν συνάδει με το συγκεκριμένο αξίωμα, αναδεικνύεται και σε «ιεροκήρυκα» ενός άκρατου διεθνισμού, παραδόπιστο, πολιτικό με κραυγαλέες ιδεοληπτικές θέσεις, μάλλον σκοταδιστή και ιστορικά ανίδεο άτομο. 

Πέρα από την απαξιωτική αναφορά στη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών, τη γενικότερη προσπάθεια να υποβιβάσει το μάθημα των Θρησκευτικών στην εκπαιδευτική διαδικασία, προέβη και στην απίστευτη δήλωση – για Υπουργό με χαρτοφυλάκιο που αφορά και σε θέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μην το ξεχνάμε αυτό – ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της Ελληνικής κοινωνίας! Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία – έστω κι όχι ως κοινωνία Αγίων, με τα πολλά της «βαρίδια», τα λάθη, τις παραλείψεις της – ανέδειξε ένα ιδιαίτερο πρόσωπο κοινωνικό, εθνικό, φιλοσοφικό και, ακόμα και σήμερα (πολλές φορές, μάλιστα δίχως να διατυμπανίζεται και να «διαφημίζεται»), πράττει τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, ασκεί αξεπέραστη ηθική επιρροή και συνιστά φορέα αστείρευτης πολιτισμικής παράδοσης. 

Είναι κοινός τόπος στους ιδεοληπτικούς διεθνιστές και λάτρεις της άνοης πολιτικής των ανοιχτών συνόρων, η υποβάθμιση της θρησκευτικής κουλτούρας των λαών (πολλές φορές μέσω του υποκριτικού σεβασμού που δήθεν εκφράζουν απέναντι στη θρησκευτική κουλτούρα άλλων πολιτισμών), ο χλευασμός της ιδιαίτερης παράδοσης των εθνών (πολιτικής, πολιτισμικής, γλωσσικής) και, γενικότερα, η απαξίωση κάθε στοιχείου που αποτελεί ανάχωμα στον ολετήρα της άναρχης πολυπολιτισμικότητας, στη «θρησκεία» της οποίας οι ίδιοι δηλώνουν ακραιφνώς πιστοί. Η συνέπεια αυτής της στάσης είναι η ποιοτική και ηθική έκπτωση, πραγματική αυτή τη φορά, της Παιδείας των λαών. Διότι η Θρησκεία, η Γλώσσα, η πολιτισμική παράδοση, συνιστούν πυλώνες της Παιδείας ενός λαού. Τον συνδιαμορφώνουν, χαράσσοντας την ιστορική του πορεία, τις κοινές προσδοκίες του, τα όνειρα και οράματά του για το μέλλον. Η ένδεια της Παιδείας σε έναν λαό οδηγεί σε πνευματικό σκοτάδι, σε μια ιδιότυπη πολιτική σκλαβιά (οι οικονομικές πτυχές της οποίας μπορούν κάποτε να γίνουν ιδιαίτερα εμφανείς), σε πολιτισμική οπισθοδρόμηση, σε ιστορική υποβάθμιση του ρόλου του, αν όχι σε εξαφάνιση. 

Ο ηθικά έκπτωτος κ. Φίλης – και οι συν αυτώ και ώσπερ αυτόν πολιτικοί-μαριονέτες – εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά τη βαθιά σήψη μιας κοινωνίας που, εδώ και καιρό, βρίσκεται σε παιδευτικό, πνευματικό και πολιτικό βούρκο. Ας αναλογιστούμε όλοι – εκπαιδευτικοί, πνευματικοί άνθρωποι και απλοί πολίτες – τις ευθύνες μας γι’ αυτήν την κατάντια…

Ο Δημήτρης Ε. Γκίκας είναι Φιλόλογος, Μ.Α.,
Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης
Επιστημονικός Συνεργάτης περιοδικού "Ιστορικά Θέματα"
Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Πολιτισμού Δήμου Καλλιθέας

Geopolitics