Το παραμύθι της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνηs (του Χρήστου Μπίσδα)

Στις 14-11-1994 τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία έχει υπογράψει και η Ελλάδα και κυρώσει με το Ν. 2321/1995. Η ανωτέρω σύμβαση, μεταξύ άλλων, κατοχυρώνει το δικαίωμα της Ελλάδας να ανακηρύξει αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) πλάτους μέχρι 200 ν.μ.

Ήδη έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας από την χώρα μας και ουδεμία ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να επεκτείνει την κυριαρχία της στην θάλασσα με την ανακήρυξη ΑΟΖ, για να μην αναφερθούμε στην επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Παρόλα αυτά, πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατά καιρούς επαναφέρουν στην επικαιρότητα την δυνητική - επομένως ανύπαρκτη ακόμα - «ελληνική ΑΟΖ» δημιουργώντας φρούδες ελπίδες στον ελληνικό λαό περί ελληνικού πλούτου προερχόμενου από τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν αυτή που πρόβαλε για πρώτη φορά την ανακήρυξη ΑΟΖ ως πανάκεια για την έξοδο της Ελλάδας από την οικονομική κρίση, διότι η ανακήρυξή της θα επέτρεπε την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Ούτε όμως η κυβέρνηση Σαμαρά, ούτε οι λεγόμενες κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας (αλλά στην πραγματικότητα κομματικής σωτηρίας), ούτε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τόλμησαν να κάνουν το μεγάλο βήμα. Η Ελλάδα σήμερα δεν διαθέτει ΑΟΖ διότι ουδεμία κυβέρνηση έκανε χρήση του δικαιώματος ανακήρυξης ΑΟΖ.

Περαιτέρω, αυτό που κρύβουν όλοι σχεδόν από τον ελληνικό λαό είναι ότι για να αποκτήσει ΑΟΖ ένα παράκτιο κράτος δεν αρκεί να την ανακηρύξει, δηλαδή να δηλώσει διεθνώς την επιθυμία κατοχής ΑΟΖ, αλλά θα πρέπει και να την οριοθετήσει, εκεί όπου η ΑΟΖ του παράκτιου κράτους επικαλύπτεται από την ΑΟΖ όμορων κρατών. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ΑΟΖ που τυχόν θα ανακηρυχθεί, θα πρέπει να οριοθετηθεί με την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Τουρκία. Οι μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Αλβανία και την Τουρκία για την ενδεχόμενη οριοθέτηση ΑΟΖ έχουν αποβεί άκαρπες. Όμως, την στιγμή που γράφεται το άρθρο δεν έχει γίνει καν ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, οπότε οποιαδήποτε συζήτηση περί οριοθέτησης με όμορα κράτη είναι θεωρητική και άνευ αντικειμένου.

Παρόλα αυτά, την ώρα που ο ελληνικός λαός ζει στην φτώχεια κάποιοι συνεχίζουν να διαδίδουν το παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα διότι έχει υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ της. Μάλιστα, πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκήρυξε διαγωνισμό για την παραχώρηση θαλασσίων «οικοπέδων» για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οικόπεδα τα οποία δεν ανήκουν ακόμα στην Ελλάδα και κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα τα αποκτήσει.

Η ανικανότητα, για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη προδοσία, την ελληνικών κυβερνήσεων προς εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, είναι εμφανής αν γίνει σύγκριση με τον τρόπο με τον οποίο οι κυπριακές κυβερνήσεις χειρίστηκαν το θέμα της ΑΟΖ. Η Κύπρος, παρότι δεν διαθέτει την στρατιωτική ισχύ της Ελλάδας, ανακήρυξε ΑΟΖ και την οριοθέτησε με κράτη όπως είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Δεν κατέληξε σε οριοθέτηση με την Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την κυπριακή ΑΟΖ, όμως προέβη μέσω ξένων ιδιωτικών εταιριών σε έρευνες για υδρογονάνθρακες σε θαλάσσια οικόπεδα τα όρια των οποίων δεν συμπίπτουν με την τουρκική ΑΟΖ, άρα δεν χρειάζεται οριοθέτηση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας. Σε κάθε περίπτωση, από την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έως την εκμετάλλευση αυτών θα περάσει πολύς χρόνος, η αρχή όμως έγινε για την Κύπρο. Σημειωτέον ότι δεν τέθηκε θέμα οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, αφού η Ελλάδα, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ!!!

Αντίθετα, στην Ελλάδα συνεχίζεται η απόκρυψη της αλήθειας, η διάδοση ψευδών και ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού από τα κόμματα του «συνταγματικού» τόξου και τα ελεγχόμενα από αυτά Μ.Μ.Ε. Κυκλοφορούν μάλιστα διάφοροι χάρτες στους οποίους σημειώνονται τα όρια της υποτιθέμενης ελληνικής ΑΟΖ και επισημαίνεται πόσο σημαντικό είναι το Καστελόριζο, διότι ενώνει τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρο. Αυτό που κρύβουν τεχνηέντως από τους Έλληνες είναι ότι η Ελλάδα επί του παρόντος δεν διαθέτει ΑΟΖ, άρα όσα κοιτάσματα υδρογονανθράκων κι αν υπάρχουν νότια της Κρήτης και αλλού δεν δικαιούται να τα εκμεταλλευτεί. Η αλήθεια είναι ότι Ελλάδα, μη διαθέτοντας ΑΟΖ, δεν δικαιούται και δεν τολμά να κάνει εξόρυξη υδρογονανθράκων πέραν των χωρικών της υδάτων, δηλαδή πέραν των 6 ν.μ., ούτε καν εντός της υφαλοκρηπίδας της, όπου αυτή αμφισβητείται από την Τουρκία.

Η περίπτωση τη δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ είναι τρανή απόδειξη των φοβικών συνδρόμων όλων των ελληνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, σύνδρομα που ευτυχώς δεν είχαν οι Κύπριοι αδελφοί μας. Η Κύπρος προέβη σε ανακήρυξη ΑΟΖ και σε έστω μερική οριοθέτησή της. Είχε όμως το σθένος να ανακηρύξει ΑΟΖ και να την υπερασπιστεί παρά τις πιέσεις της Τουρκίας. Αντίθετα, στην Ελλάδα καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε τα κότσια να προχωρήσει έστω και σε ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Επομένως, όσα λέγονται για ελληνική ΑΟΖ και κοιτάσματα υδρογονανθράκων που δήθεν ανήκουν στην Ελλάδα και προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση. Είναι γελοίο να υποστηρίζουν κάποιοι ότι θα προχωρήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ μία χώρα που δεν τολμά να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ., όπως δικαιούται.

Μέχρι να υπάρξει ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Έλληνες δεν θα δουν ούτε ΑΟΖ ούτε δεκάρα τσακιστή από υδρογονάνθρακες και η Ελλάδα θα υποκύπτει στις αξιώσεις και στο εκάστοτε casus belli της Τουρκίας. Και για να υπάρξει ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Ελλάδα θα πρέπει ο ελληνικός λαός να ψηφίσει εθνικιστικά. Εκτός αν οι Έλληνες προτιμούν τα κόμματα του «συνταγματικού» τόξου να τους πωλούν φύκια από την «ελληνική ΑΟΖ» για μεταξωτές κορδέλες…