Η νέα πολιτική γεωγραφία και οι Εθνικιστές

Μόνο οι Εθνικιστές έχουν απαντήσεις σε καίρια ζητήματα .
Γράφει ο Γ.Γ. του Εθνικού Μετώπου Μάνος Κώνστας

Η κρίση έχει καταλυτικές διαστάσεις. Οι πο­λιτικές δυνάμεις έχουν αναγκαστικά πλέον αναδιαταχτεί. Ο πολιτικός διάλογος διεξάγεται ακόμα με όρους προ της κρίσης αλλά σταδιακά αποκαλύπτεται πόσο επίπλαστες ήταν οι διαμάχες των μέχρι χθες μονομάχων. Επίσης απο­καλύπτεται και η ανεπάρκεια των υπολοίπων δυνάμεων να αρθρώσουν ουσιαστικό και ρεαλιστικό λόγο, ικανό να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Ας δούμε όμως ποια είναι η νέα πολιτική γεωγραφία.

                                         Α. Το κόμμα του μονόδρομου και της υποταγής.

Μια φαινομενικά ετερόκλιτη συμμαχία, αλλά στην πραγματικότητα μια ομοιογενής πολιτική παράταξη. Αποτελείται από τα υπόλοιπα των πολιτικών σχη­ματισμών που κυρίως πρωταγωνίστησαν στη με­ταπολιτευτική περίοδο. Νέα Δημοκρατία, ΠΑ.ΣΟ.Κ ΔΗΜ.ΑΡ. Ακολουθεί την πορεία που επιβάλλουν τα διευθυντήρια του Βερολίνου, των Βρυξελλών και κάθε άλλο κέντρο επιρροής και εξουσίας που ασκεί τον έλεγχο της πατρίδας μας. Θεωρεί την ζώνη του ευρώ ως τον μοναδικό χώρο στον οποίο πρέπει να κινείται η Ελλάδα, με κάθε τίμημα. Επεν­δύει την πολιτική του επιβίωση στην πιθανότητα οι κατανομές και οι αποφάσεις σε ευρωπαϊκό ή παγ­κόσμιο επίπεδο, να είναι τέτοιες που να ευνοήσουν την Ελλάδα. Δεν έχει την παραμικρή αποφασιστική επιρροή στην διακυβέρνηση της χώρας. 

Θεωρεί την ενδεχόμενη διεθνή λύση που θα λυτρώσει όλο το νότο, ως βασικό ζητούμενο. Εξαντλεί τη δραστηριότητα της σε δύο κύριες κατευθύνσεις. Πρώτον, να πείσει όσους περισσότερους Έλληνες μπορεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η συμμόρφωση, δεύτερον, να εποπτεύει τις οδηγίες των δανειστών όπως είναι η γρήγορη εκποίηση του εθνικού πλούτου, η αναζήτηση επενδυτών στο χώρο νέου εργασιακού μεσαίωνα, η τήρηση του προγράμματος που έχει χαρακτήρα αποικιακής περιφέρειας. Το επιχείρημα ότι κάποιες από τις μεταβολές είναι στην ορθή κατεύθυνση, δεν πρέπει να μας παραπλανά για τον κύριο σκοπό. Η ανα­μόρφωση της χώρας, δεν χρειάζεται κατοχή. Άλ­λωστε, οι κύριοι δημιουργοί του προβλήματος, δεν είναι άλλοι από τα κόμματα του μονόδρομου.

                                                   Β. Η αξιωματική αντιπολίτευση. 

Ο μετασχηματι­σμένος ΣΥΡΙΖΑ, ενιαίο πλέον κόμμα. Πρόκειται για μια πολιτική εξέλιξη-προϊόν της κρίσης. Εξώθησε δηλαδή η κρίση μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που αναζητούσε ριζοσπαστικό λόγο. Δεν έχει κανένα πολιτικό σχέδιο σαφές και προδιαγεγραμμένο. Στις τάξεις του αντιπαλεύουν δυνάμεις που κινούνται στη σοσιαλδημοκρατία και εκτείνονται μέχρι το νέο κομμουνισμό. Δεν κρύβει τις σχέσεις του με δυνάμεις που έχουν εμφανές αντεθνικό και αντι­κοινωνικό προσανατολισμό. Υπερασπίζει ανοικτά τους παράνομους καταληψίες και τους μετανάστες. Η πολιτική γραμμή που προκύπτει από τον συγχυσμένο λόγο του περιγράφει μια Ελλάδα, έρμαιο περιθωριακών αντιλήψεων και κυοφορεί μια πολύ προβληματική περίοδο, που θα διαδεχτεί την περίοδο της επιτροπείας. Δύο δρόμοι προτείνονται: η συμμόρφωση στα ευρωπαϊκά πλαίσια και η ανα­δίπλωση του αντιπολιτευτικού λόγου, ή μια άγνωστη πορεία για την οποία καμία επεξεργασία δεν γίνε­ται.

                                              Γ. Η κατεύθυνση που προτείνει το ΚΚΕ 

σταθερά αντιευρωπαϊκή, σταθερά εκτός καπιταλιστικού συ­στήματος, με λύση την οικονομία του κομμουνισμού όπως εφαρμόστηκε στις χώρες του υπαρκτού σο­σιαλισμού. Πρόκειται για μια κατεύθυνση που πα­ραμένει ίδια στο πέρασμα του χρόνου και προκύπτει από την πάγια μαρξιστική ανάλυση.

                                                                  Δ. Οι εθνικιστές 

Ένας πολιτικός χώρος που με την εξέλιξη της κρίσης, παγκόσμιας και ελληνικής, συντάσσεται ως κύριος παράγοντας άλλης λύσης. Η μεγάλη απουσία τους από το πρωταγωνιστικό περιβάλλον κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, καθώς και η ικανότητα ανάλυσης και πρότασης που γίνεται με όρους ταχύτατους και σε συνθήκες σύγχυσης, είναι το κύριο μειονέκτημα τους. Απαν­τήσεις σε κρίσιμα ζητήματα γεωπολιτικής, συμ­μαχιών, επιλογής πολιτικού σχεδίου, μια ολοκλη­ρωμένη αφήγηση, είναι αυτά που μπορούν να κα­θορίσουν την παρουσία και την ανάπτυξη του εθνι­κιστικού κινήματος.Έτσι μετά τη δεδομένη απόφαση μεγάλων ομάδων της κοινωνίας να επιλέξουν τον εθνικισμό ως πολιτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση και την οικοδόμηση ενός κυρίαρχου εθνικού κράτους, καλούνται οι εθνικιστές να ανα­λάβουν το ρόλο τους.

 Η αγανάκτηση του ελληνικού λαού από την μεταναστευτική ασυδοσία, η διαφθορά, η αυθαιρεσία των τραπεζών και των μονοπωλιακών κυκλωμάτων, οι υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, η χρεοκοπία που έχει επιβληθεί και από την επιλογή μιας εισαγωγικής οικονομίας, οδηγούν στον εθνικισμό. Οφείλουμε όμως. να διαμορφώ­σουμε το πλαίσιο μακριά από αγκυλώσεις. Με κύριο άξονα την πατρίδα μας. αυτό επιβάλλει ο ρεαλισμός. Να ξεφύγουμε επιτέλους από γενικό­λογες αναφορές που αφορούν σε όλο τον πλανήτη και ασφαλώς δεν μπορούμε να τις καθορίσουμε.

Το Εθνικό Μέτωπο, για τουλάχιστον ένα χρόνο τώρα, παράγει πολιτική και δίνει γραμμή, αφού αναλύει, μελετά, τεκμηριώνει Κινείται με μοναδικό γνώμονα την συγκρότηση κινήματος με ολοκλη­ρωμένη πρόταση για την σωτηρία της πατρίδας.

Τώρα, που ο εθνικισμός έχει αποδείξει την ιστορική του αναγκαιότητα, καλείται να αποδείξει και την επάρκεια του για το άμεσο μέλλον της Ελλάδας μας.

το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Κόσμο