ΟΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - Ιδεολογικό κείμενο

Ο σύγχρονος κόσμος είναι τό άποτέλεσμα της μακράς εξε­λικτικής διαδικασίας ενός πολιτισμού: του Ευρωπαϊκού. "Απο­τελεί τήν φυσική προέκτασι τής δημιουργικής προσπάθειας τών Λαών τής Ευρώπης, στή χιλιετηρίδα πού μεσολαβεί άπό τόν 9ον μέχρι τόν 20ον αιώνα μ.χ. Ό τεράστιος αυτός κύκλος ύπάρξεως μιας ολόκληρης έποχής βρίσκει τήν τελική τον κατάληξι στό κο­σμοϊστορικό φαινόμενο της ίδιας τής καταρεύσεώς του. Πρόκει­ται γιά τίς σπάνιες εκείνες στιγμές τής ιστορικής εξελίξεως πού σημαδεύουν τίς μεγάλες καμπές τής ανθρώπινης μοίρας, καί κά­νουν τήν ιστορία νά παρουσιάζεται σάν ένα γιγαντιαίο φαινόμε­νο πού ξεπερνά τήν περιορισμένη ζωή ενός άτομου ή μιας γενεάς. Στέκεται αδύνατη ή κατανόησι ενός παρομοίου γεγονότος χωρίς τήν μελέτη τών μεγάλων εκείνων μαζικών ρευμάτων σκέψεως πού ονομάζονται Ιδεολογίες καί πού χαρακτηρίζουν τήν ποιότη­τα κάθε εποχής. Διότι ή ζωή καί ή κίνησι τών Φυλών συντελεί­ται μέσα άπό τίς συγκρούσεις των Λαών τους· τών κοινωνιών τους, τών ομάδων τους, ενσαρκωμένες πάντα σέ κάποια "Ιδεο­λογία.

ΟΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Ή Ιστορία του "Εθνους τών "Ελλήνων μέχρι σήμερα είναι σχολείο θυσίας γιά τήν πατρίδα. Μέσα σ' αυτό, αιώνες τώρα σφυρηλατήθηκε ό χαρακτήρας, ή θέλησί του, ή υπερηφάνεια του. Πατρίδα καί "Ελευθερία έγιναν στήν καρδιά του Λαού ένα πράγμα, άξεχώριστο. Χωρίς τό ένα, δέν υπάρχει καί δέν έχει σημα­σία τό άλλο.

Τά τετρακόσια χρόνια τής Τουρκικής σκλαβιάς υπήρξαν τό μεγάλο ίστορικό εργαστήρι, πού μέσα του σφυρηλατήθη­κε ένας πανάρχαιος ανθρώπινος τύπος. Το ιστορικό μάθημα τής Τουρκοκρατίας στάθηκε τό ανεκτίμητο φυλακτό, ή πολύτιμη παρακαταθήκη του Έθνους, πού φάνηκε άξιο νά περάση αυτήν τήν πιό μεγάλη άπό τίς ιστορικές δοκιμα­σίες. Άπό τήν άποψι αυτή ή Τουρκο­κρατία είναι ή μεγάλη κατάκτησι τής Ελληνικής ζωής, ή πιό πλούσια ιστορι­κή της εμπειρία, ή περίοδος επωάσεως τής χρυσσαλίδος του Νέου Έλληνισμού.

Οι "Ελληνες δέν υπήρξαν δούλοι γιατί δέν αφομοιώθηκαν ποτέ. Σέ μιά στροφή τοϋ Ιστορικού κύματος καί γιά ένα μα­κρύ χρονικό διάστημα υπήρξαν ξένοι στήν ίδια τους τήν πατρίδα. Ταυτόχρο­να όμως μαθήτευσαν μέσα ατό άδιάκοπο βασάνισμα τής Ιστορικής επιλογής, πού τους ξανάφερε στό Ιστορικό προσκήνιο μέσα στήν θύελλα του 21, μ’ ένα τρόπο εκρηκτικό καί μεγαλειώδη. Ά­νοιξαν σ’ ολόκληρη τήν Ανατολική λεκάνη τής Μεσογείου ένα πρόβλημα, πού μέχρι σήμερα δέν βρήκε τήν λύσι του.

"Ομως ολόκληρη αυτή ή ιστορική έμπειρία δέν μπόρεσε ν' άξιοποιηθή καί νά χρησιμοποιηθή στήν πράξι. ΟΙ Έλληνες ξαναγενήθηκαν σ' έναν άγνωστο κόσμο, από τόν όποιον είχαν αποκοπή γιά αιώνες, Τήν ώρα πού τό Έθνος έκα­νε τήν είσοδο του στίς ιστορικές διαδι­κασίες, οί άλλοι λαοί είχαν αρχίσει ήδη να γέρνουν. Αυτή ή Ιστορική αντινομία είχε σάν αποτέλεσμα, ένας λαός πού δέν είχε διαμορφωθή ακόμη, νά δεχθή τήν είσοδο ενός κύματος άπό τίς γηρα­σμένες άντιλήψεις ενός παρακμιακού κόσμου. "Ολόκληρη ή Ιστορία του Νέου Ελληνισμού είναι μία συνεχής πάλη α­νάμεσα στίς γηρασμένες ξενόφερτες Ι­δεολογίες καί στήν προσπάθεια τών Ελλήνων νά ολοκληρώσουν τό δικά τους ιστορικό πρόσωπο. "Ολες οί μετέ­πειτα καταστροφές είναι συνυφασμένες μ’ αυτήν ακριβώς τήν πάλη.

"Αν ή Ιδεολογία άποτελή τό συλλογι­κό σχέδιο πάνω στό όποίο πραγματώνε­ται ό στρατηγικός σκοπός ενός φυσικοϊστορικού συλλογικού όντος, ενός Έθνους, τότε ό Λαός τών Ελλήνων δέν μπόρεσε ποτέ νά ξεκαθαρίση αυτόν τόν πρωταρχικό στρατηγικό σκοπό. Ή με­γάλη Ιδέα ύπήρξε αυθόρμητο λαϊκό δη­μιούργημα καί ποτέ δέν κατόρθωσε νά πάρη ξεκάθαρη καί συγκεκριμένη μορ­φή μιάς Ιδεολογίας πού όχι μόνον θά αι­τιολογούσε τόν εαυτό της, άλλά καί θά τόν συνέδεε οργανικά μέ τά παγκόσμια προβλήματα πού λυσσομανούσαν πάνω στήν Ευρώπη και τον κόσμο. Ό πόθος γιά τό ξαναρχίνισμα τής προαιώνιας πορείας του Ελληνισμού πρός τήν Α­νατολή δέν είχε καί δέν μπορούσε νά έχη παρά ένα πολύ μεγάλο περιθώριο α­σάφειας.

Αυτή ή ασάφεια περιείχε ήδη μέσα της τά σπέρματα τής μετέπειτα αδυνα­μίας τής Μεγάλης "Ιδέας στήν άντιμετώπιση τών εξωελληνικών Ιδεολογικών ρευμάτων. Ή Μεγάλη "Ιδέα δεν έγινε ι­δεολογία.

Τά Ευρωπαϊκά ρεύματα σκέψεως βρήκαν ανοικτό τό δρόμο εισόδου τους στήν Ελληνική ζωή καί αλλοίωσαν τήν Μεγάλη "Ιδέα σέ μιά άπόφυσι, σ' ένα όργανο του δικού τους οικοδομήματος αντιλήψεων. Ή προέκταση αυτής τής διαδικασίας στον πολιτικό χώρο δείχνει χειροπιαστά αυτήν τή βασική υποτέλεια τής Νεοελληνικής ζωής. "Ολες οί εθνι­κές καταστροφές, όλες οί τραγωδίες πού ακολούθησαν τήν μεγάλη Έπανάσταση του 1821 έχουν τήν ρίζα τους στήν βασική άντίθεση ανάμεσα στήν άσαφή εθνική στρατηγική πού διαμορφώνει αυ­θόρμητα ό Λαός μέ τήν Μεγάλη Ιδέα καί στήν συγκεκριμένη πολιτική στρα­τηγική πού διαμορφώνει ό Εύρωπαικός λιμπεραλισμός μέσα άπό τά ξενοδημιουργήματα "Ελληνικά κόμματα.

Τά κόμματα δέν αντιπροσώπευσαν ποτέ εγγενείς πολιτικές τάσεις τού Λα­ού τών Ελλήνων, άλλά ή καταγωγή τους ανέκαθεν κρατούσε άπό τήν ξένη λιμπεραλιστική γιαγιά τους. Στήν πραγ­ματικότητα επρόκειτο γιά ένα μόνο κόμμα, διαφοροποιημένο εσωτερικά α­πό τίς αναλογίες τών εξωελληνικών πο­λιτικών επιδράσεων: τό κόμμα τών πο­λιτικών κομμάτων. Ή Μεγάλη "Ιδέα στά χέρια του έγινε όργανο όχι γιά τήν έπίλυσι τών Ιστορικών προβλημάτων τού Λαού τών Ελλήνων, άλλά γιά τήν ε­πιβολή τών στενών κομματικών συμφε­ρόντων πάνω στά μεγάλα εθνικά, συλ­λογικά συμφέροντα, γιά τήν υπαγωγή τού Κράτους κάτω άπό τήν ξένη έξάρτησι. Αυτή είναι ή μεγάλη αφετηρία γιά όλη τήν μετέπειτα καταστροφική πο­ρεία του Ελληνισμού, τήν συρρίκνωσι του "Ελληνισμού.

Ή Μεγάλη "Ιδέα δέν υπήρξε ποτέ ο πραγματικός οδηγός σκοπός τής εξω­τερικής πολιτικής του Ελληνικού Κρά­τους. Τό Κράτος αυτό σχηματίσθηκε πάνω σέ εντελώς διαφορετικά σχέδια καί άπό τήν ίδια του τήν φύσι δέν μπο­ρούσε παρά ν' άγωνισθή γιά νά σύντρι­ψη τήν Μεγάλη "Ιδέα, τό ουσιαστικό της περιεχόμενο. Ή κομματική στρα­τηγική βρέθηκε σέ αδιάκοπο πόλεμο μέ τήν εθνική στρατηγική καί τήν χρησιμο­ποίησε τελικά σάν μέσον μονάχα, τής πολιτικής διαδικασίας. Οι εθνικοί στό­χοι γινόντουσαν απλά συνθήματα στά κόμματα, χρήσιμα γιά τήν ύπερκέρασι τών πολιτικών αντιπάλων καί ποτέ δέν μπόρεσαν νά πάρουν τήν μορφή ενός προγράμματος σέ βάθος χρόνου, πού θά έκλεινε μέσα του όλα τα κοινωνικά, τά πολιτικά καί τά Ιδεολογικά προβλή­ματα τών καιρών. ΟΙ εθνικές τραγωδίες έχουν τήν ρίζα τους σ’ αυτήν ακριβώς τήν στρατηγική.

Μέ τήν μεγάλη Μικρασιατική κατα­στροφή, τήν πιό μεγάλη άπό όλες τίς κα­ταστροφές, έκανε τήν έμφάνισί του στον ιδεολογικό καί στό πολιτικό επί­πεδο ένα καινούργιο είδος στρατηγι­κής. Τήν θέσιν τής ψεύτικης εθνικής πλειοδοσίας γιά κομματικά συμφέρον­τα τήν παίρνει τώρα ή αληθινή μειοδο­σία ατό όνομα κοινωνιολογικών αξιω­μάτων, πού μιλούσαν γιά οικονομική άπελευθέρωσι καί Ισότητα στίς οικονομι­κές αποφάσεις. Ό Μαρξισμός κάνει τήν.έμφάνισί του στις οικονομικές απο­φάσεις. Ό Μαρξισμός κάνει τήν έμφάνησί του στήν Ελλάδα σάν ένα πνευμα­τικό κύμα, πού ακολουθεί τόν παλαιό δρόμο τής Ελληνικής Ιδεολογικοπολι­τικής εξαρτήσεως άπό τήν Ευρώπη.

Οι καινούργιες εθνικές καταστροφές έχουν καινούργιο χαρακτήρα. Είναι α­ποτέλεσμα του ανταγωνισμού τών πα­λαιών λιμπεραλιστικών αντιλήψεων μέ τίς καινούργιες μαρξιστικές κοινωνιο­λογικές αντιλήψεις. Ό Μαρξισμός ξε­καθαρίζει θαρρετά καί τήν τελευταία έπίφασι, γιά τήν εθνική ανεξαρτησία πού είχε καλλιεργήσει μέ μεγάλη πρόνοια ή παλαιά λιμπεραλιστική Ιδεολογία καί προβάλλει τώρα ανοικτά τόν μετασχη­ματισμό τής Ελληνικής εξαρτήσεως πάνω σέ καινούργιες βάσεις.

Ή μεγάλη προσφορά τής Μαρξιστι­κής Ιδεολογικής στάσεως έγκειται στό ότι πολύ γρήγορα πέρασε στίς γραμμές τών κομματικών της αντιπάλων. Όλα τά πολιτικά κόμματα χωρίς έξαίρεσι άρχισαν νά ξεκαθαρίζουν τά υπολείμ­ματα τών εθνικών τους στοιχείων. Τό προσωπείο εγκαταλείφθηκε καί ή Με­γάλη "Ιδέα φανερώθηκε σάν μιά ύπόθεσι, πού δέν απασχόλησε πραγματικά κανέναν πολιτικό οργανισμό - ένα μέ­σον γιά τό ξεπέρασμα τών προβλημά­των τής ώρας. Ό λιμπεραλισμός χωρίς προσωπείο γιά νά αντιμετώπιση τώρα τόν Μαρξισμό, πρόβαλε έντονα μία υ­περεθνική, πολυεθνική γραμμή, πού τίς περισσότερες φορές περνούσε μέσα άπό κάποια αφηρημένη Δύσι ή Ευρώπη. Ή Μεγάλη Ίδεα θάφτηκε επίσημα. Ό ρό­λος της σάν μέσον πολιτικής εξαπατή­σεως είχε λήξει.

Μαζί μέ τήν εισαγωγή τών Ιδεολογι­κοπολιτικών αντιλήψεων, ή Ελληνική κοινωνία εισήγαγε καί τήν σύμφυτη μ' αυτές Κρίσι. Δέν πρόκειται βέβαια γιά τήν οικονομική ή πολιτική κρίσι. άλλά γιά εκείνη τήν γενική, καθολική Κρίσι πού όσο πάει καί γιγαντώνεται σ' όλα τά επίπεδα καί σ’ όλους τούς τομείς, τόν Ιδεολογικό, τόν κοινωνικό τόν πολι­τικό, τόν οικονομικό. "Η Ιδεολογική κρίσι του Έθνους στίς μέρες μας δέν εί­ναι παρά ή ανώτερη έκφρασι ολόκλη­ρης αύτής τής πορείας μετά τό μεγάλο μάθημα τής Τουρκοκρατίας.

"Ομως ή Μεγάλη Ίδέα σάν αυθόρμη­το δημιούργημα τού Λαού τών Ελλή­νων στήν Ιστορική του πορεία δέν πέθα­νε. Αναζητά μονάχα τό θεωρητικό καί πολιτικό πλαίσιο τής αληθινής αναπτύ­ξεως καί ολοκληρώσεως τους. Διαπι­στώνεται σέ κάθε Ιδιαίτερη κοινωνική καί πολιτική κίνησι, σέ κάθε εκρηκτικό σπασμό τού Λαού τών Ελλήνων. Σάν φλόγα σιγοκαίει κάτω άπό τίς στάχτες εκείνων πού έδωσαν τήν ζωή τους μέ τό όραμα της.

Περιμένει τον Άνεμο πού θά κάνη τήν φλόγα πυρκαΐά. ΟΙ αντίπαλοι της ας τρέμουν τήν ώρα εκείνη.

To Ιδεολογικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο επίσημο όργανο του Ενιαίου Εθνικιστικού Κιινήματος     ΕΝΕΚ εφημερίδα ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ τεύχος 10 την 1η Νοεμβρίου 1979