Ελληνικός Εθνικισμός: Ανάχωμα στο σύστημα (του Σπύρου Παπαδόπουλου)

Τα τελευταία γεγονότα, σχετικά με την Χρυσή Αυγή, ανέδειξαν σε όλο του το μέγεθος τον πολιτικό κυνισμό της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του πολιτικού κατεστημένου γενικότερα.

Η τακτική των πολιτικών αναχωμάτων προκειμένου να καπηλεύονται, να  αποπροσανατολίζουν και να χειραγωγούν την πολιτική ανάπτυξη του Εθνικιστικού Κινήματος, είναι κάτι που πλέον, μέσα από τις συστημικές  συγκρούσεις ψηφοθηρίας, ούτε να το κρύψουν μπορούν, ούτε και οι ίδιοι να κρυφτούν πίσω από τις μεθοδεύσεις τους.

Τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα ο Φαήλος Κρανιδιώτης από την Ν.Δ. ο οποίος προφανέστατα έχει αναλάβει τον γνωστό πλέον ρόλο της υφαρπαγής ψήφων παριστάνοντας τον σύγχρονο Ανδρεουλάκο επικαλούμενος τον πατριωτισμό και τον Εθνικισμό…, γνωστό το κόλπο από το 1974 και σήμερα.

Αυτοί βέβαια την δουλειά τους κάνουν, πολιτικάντηδες γεννήθηκαν και έτσι θα πορεύονται εάν εμείς δεν συμμαζέψουμε τα του οίκου μας περιορίζοντας τα περιθώρια να αλωνίζουν τα «σπαρτά» μας Κρανιδιώτηδες, Καρατζαφέρηδες κ.ο.κ.

Η Χρυσή Αυγή, και εννοώ το στενό ηγετικό  της περιβάλλον, «όπως έστρωσε θα κοιμηθεί» πορεύθηκε κουβαλώντας ΟΛΕΣ τις παιδικές ασθένειες του Εθνικισμού και όπως ήταν φυσική συνέπεια, νόσησε και γιατρειά δεν παίρνει…ότι σπέρνεις θερίζεις..

Ο Αρχηγισμός, η οικογενειοκρατία, η προσωπολατρία, ο ελιτισμός, ο εξτρεμιτισμός, ο απομονωτισμός, είναι στοιχεία ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος και από αυτό δεν εξαιρείται η Χρυσή Αυγή

Τα αναφέρω αυτά για έναν λόγο: Το εθνικιστικό ΚΙΝΗΜΑ το χτίσαμε πριν λίγα χρόνια πάνω σε υγιείς βάσεις, με ελληνικές αξίες, με συλλογικές δομές, με συλλογικά όργανα, με διαδικασίες βάσεως, με συλλογικές αποφάσεις, με όραμα και στόχους, με ιδεολογικές αρχές, με κοσμοθεωρητική προοπτική! Οι συνθήκες μπορεί να μην μας ευνόησαν, όμως όλα αυτά και ένας πλούτος αγώνων και πολιτικής δράσεως έμειναν σαν ιερές παρακαταθήκες.. άκουσα πολλές νεανικές φωνές  αποχωρώντας δημόσια από την Χρυσή Αυγή να λένε: « παραμένω εθνικιστής, εθνικίστρια, αλλά αλλιώς ονειρευόμουν τον τρόπο αγώνα ενός εθνικιστικού φορέα»

Αυτές τις νεανικές φωνές δεν έχουμε δικαίωμα να τις χαρίζουμε στα αναχώματα τύπου Κρανιδιώτη, Καρατζαφέρη κ.ο.κ.

Ας ανατρέξουμε στο αξιακό οπλοστάσιο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και ας ανασύρουμε στο φως όλες εκείνες τις δομές, τις αξίες που εμπνέουν την εμπιστοσύνη στους Έλληνες Εθνικιστές- και είναι πολλοί πλέον- για το νέο ξεκίνημα, για την τελική ΝΙΚΗ.