Το χρέος του Ελληνικού Εθνικισμού μπροστά στην συνεχιζόμενη Εθνική συρρίκνωση (του Κώστα Καρδαρά)

Ο όρος ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ, δεν είναι φυσικά ένας στενά γεωγραφικός ή γεωπολιτικός όρος, όπως ακριβώς και το Έθνος δεν είναι μία χωρική μόνο οντότητα.

Αφετηρία αλλά και στόχος πολλών Εθνικιστικών αγώνων, η Εθνική συρρίκνωση είναι ένα σύνθετο φαινόμενο που η κατά γεωμετρική πρόοδο εξέλιξη της έχει ενσπείρει ανησυχίες όχι αβάσιμες για το μέλλον του Έθνους μας.

Τρεις είναι οι κύριες συνιστώσες της συρρικνώσεως αυτής που οφείλουμε να τις γνωρίσουμε για να αναγνωρίσουμε και τον δικό μας στίβο αγώνος. 

1. ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ. ΑΛΥΤΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Είναι πιστεύω πολύ καλά γνωστό σε όλους όσους βρίσκονται στην αίθουσα αυτή, το γεγονός της γεωγραφικής αναδιπλώσεως και οπισθοχωρήσεως του ελληνισμού από την ευρύτατη εξάπλωση του στα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου και στην Μικρά Ασία παραλλήλως με την γέννηση και την αύξηση του Ελλαδικού κρατιδίου.

Μετά από γεννεές προδοτικής διακυβερνήσεως και χαμένων αλλά και κερδισμένων πολέμων, σήμερα το Ελλαδικό κρατίδιο και οι κυβερνήτες του, μπορούν να καυχώνται για την σχεδόν τέλεια εξαφάνιση του Ελληνισμού των προαιωνίων λίκνων της Φυλής μας όπως είναι η Μικρά Ασία, η Πόλη, η Ανατολική Ρωμυλία, η Ανατο­λική Θράκη, η Ιμβρος και η Τένεδος ενώ καπνίζουν ακόμη τα ερείπια της Κύπρου της οποίας οι προδότες και οι εξανδραποδιστές νέμονται ακόμη τα αργύρια της προδοσίας μολύνοντας με τα αμφιλεγόμενα οπίσθια τους ν τους ανώτατους θώκους της Ελληνικής Πολιτείας. Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου θύμα διεθνών συνωμοσιών αλλά και προ­δοτικών μικροπολιτικαντισμών, των αστέρων του κοινοβουλευτικού μας στερεώ­ματος υποφέρει, αγωνίζεται, αντιστέκεται αλλά για πόσο ακόμη θα επιμείνει; Ανθρωποι απανταχού της γης, είτε από την πρώην Μεγάλη Ελλάδα είτε από αλλού που καυχώνται για την Ελληνική τους καταγωγή, προσκρούουν στην παγερή αδιαφορία των διαφόρων "αρμοδίων"ίσως γιατί αυτοί πια οι τελευταίοι δεν αισθάνονται και πολύ Έλληνες. Ώστε κάθε μέρα και κάθε ώρα που περνά, ο Ελληνισμός χάνει και από ένα έρεισμα, ένα βήμα, ένα σκαλοπάτι... Ο απόδημος Ελληνισμός αρχαία πληγή αλλά και δύναμη του Εθνους έχει αφεθεί εκεί και ως έτυχε, διαδραματίζοντας ένα ασυντόνιστο ρόλο μάλλον θεάτρου και πεζοδρομίου και όχι ουσίας και σίγουρα με απο­τελέσματα σταδίου απέχοντας από τις πραγματικές του δυνατότητες.

Χάρις στο κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο που είναι ένα από τα αποτελέσματα της πολιτικής της ψωροκώσταινας που συνεπέστατα ακολουθούν ο ένας μετά τον άλλο όλοι οι αχρείοι που έχουν κυβερνήσει τον δύσμοιρο αυτό τόπο, η χώρα απορφανίζεται συστηματικά από τις νεαρές ηλικίες του πληθυσμού της που αποτελούν άριστο και φτηνό εργατικό δυναμικό για τους αδηφάγους "φίλους" μας.

Οι ικανότητες, η δεξιοτεχνία και ο κόπος τους χάνονται από την χώρα μας και τον Λαό μας και ξένοι τις νέμονται και επω­φελούνται από αυτές.

Μάθαμε αυτές τις ημέρες τα ad referendum, τις φόρμουλες Ζιπέ - Κρανιδιώτη, ακούσαμε για τη διαρκή επιτροπή των πρεσβευτών στις Βρυξέλλες, την ΚΟΡΕΠΕΡ, παρακολουθήσαμε με πολύ προσοχή τις αντικρουό­μενες, από καθέδρας, αναλύσεις του κ. Βενιζέλου για τη "νέα πραγματικότητα" που δημιου­ργείται για την Κύπρο, κάποιοι ίσως να ένοιωσαν και αλτρουι­στικά υπερήφανοι που η Ελλάδα θυσίασε όλα τα δικαιώματά της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χάριν ενός αβέβαιου και απροσδιό­ριστου διαλόγου γύρω από την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση....

ΚΑΝΕΙΣ όμως, δεν μπήκε στον κόπο να μας πει για τις παρενέργειες που έχει η τελωνειακή Ενωση της Τουρκίας με την Ευρώπη, για τη Δυτική Θράκη.... Για την Ελληνική Θράκη....

Μια απ'τις άμεσες παρενέργειες της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας με την Ευρώπη είναι και το ότι οι Τούρκοι που εργάζονται στις χώρες της Κοινότητας θα έχουν το δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης, στην Ελλάδα. Το ίδιο θα ισχύει και για τουρκικές εταιρείες!

Οταν ο κ. Κρανιδιώτης ήταν ακόμη υφυπουργός Εξωτε­ρικών, δήλωνε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέναιση της Ελλάδας στην υπογραφή της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία, θα ήταν και η διασφάλιση της απαγόρευσης τουρκικών εγκαταστάσεων, αν όχι σε όλη την Ελλάδα, τουλάχιστον στην περιοχή της Δυτικής Θράκης...

Και, ναι μεν η τελωνειακή ένωση με την Τουρκία, θα αρχίσει εφαρμοζόμενη αμέσως μετά την υπογραφή της σχετικής σύμ­βασης.

Ο διάλογος δε για την ένταξη της Κύπρου, με τα δεδομένα που έχουν οι Ευρωπαίοι στο μυαλό τους, θα αρχίσει όταν οι μεταφραστές του Υπουργείου Οικονομικών θα μας δώσουν την ερμηνεία του αγγλικού ρήματος "can" (μπορεί), το οποίο ως δυνητικής σημασίας, προσδιορίζει και την μη δέσμευση των εταίρων για την έναρξη των συνομιλιών ένταξης, της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι καθημερινές, τον τελευταίο καιρό, παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, αποδεικνύουν περίτρανα ότι, όσο πιο Έυρωπαία' γίνεται η Τουρκία, τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι επεκτατικές της βλέψεις κατά της Ελλάδας. Και με την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των Τούρκων ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα, που τις παρέχεται και δική μας συναίνεση, η επεκτατικότητα αυτή γίνεται απλό παιχνιδάκι.

Θα πρέπει, κάποια στιγμή, να απαλλαγούμε από τα συμπλέγματα θεωρητικού μεγαλοϊδεατισμού και να συνειδητοποιήσουμε ότι καλή και άριστη και ευπρόσδεκτη η όποια προκοπή της Κύπρου και να δώσουμε ότι είναι δυνατόν για την επίτευξη αυτών των στόχων. Όμως θα πρέπει επίσης να γίνει σαφές, αντιληπτό και κατανοητό ότι η όποια προκοπή της Κύπρου, δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος καθαρά Ελλαδικών δικαίων. Και η δυτική Θράκη είναι Ελλάδα.

Γι' αυτό μια και, ευτυχώς,αποφασίσθηκε να επανεργοποιήσουμε το βέτο μας και να συνεχίσουμε τις διαβουλεύσεις με τους εταίρους μας στην Ευρώπη,για τη βελτίωση και αποσαφήνιση του κειμένου που απορρίψαμε, ας θυμηθούν οι περί τα κοινοτικά ασχολούμενοι ότι η Ελλάδα, δεν είναι το Σύνταγμα και η πλατεία Κολωνακίου. Ελλάδα είναι και η Ξάνθη και η Ροδόπη και ο Έβρος.
Η δυτική Θράκη, για όσους τα μπερδεύουν με τους νομούς...
Αντώνης Κωβαίος (Αυριανή 3-2- 95)

2. Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το Δημογραφικό Πρό­βλημα είναι ένα από τα μείζονα προβλήματα όχι μόνο του Λαού μας αλλά και όλων σχεδόν των Ευρωπαϊκών λαών. Απότοκο του ευδαιμονισμού και του καταναλωτισμού που βασιλεύουν στον σύγχρονο τρόπο ζωής αλλά και στις αλλαγές που σταδιακά επισωρεύονται τόσο στις οικονομικές και παρα­γωγικές σχέσεις όσο και στην εν συνόλω κοινωνική κατάσταση δεν παύει να είναι ένα υπαρκτό και μείζον πρόβλημα που θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη μας όχι μόνο με την σταδιακή εξαφάνιση του Ελληνικού γένους αλλά και με την άνιση ανάπτυξη των εχθρικών γειτόνων μας που γεννοβολούν αδιάκοπα. Επειδή η σύνδεση του αποδήμου Ελληνισμού με την Ελλάδα δεν είναι βεβαίως γεωπολιτική, το όποια πληθυσμιακά στοιχεία του αποδήμου Ελληνισμού δεν έχουν σχέση με τους εδώ Ελληνες παρά στον βαθμό που η συνεχιζόμενη μετανάστευση επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την αριθμητική συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού. Το γεγονός βεβαίως είναι, πως με γεωμετρική και εδώ πρόοδο εξ αιτίας της υπογεννητικότητος και της μεταναστεύσεως ο πληθυσμός της Ελλάδος παραμένει στάσιμος τα τελευταία χρόνια με προοπτικές μάλιστα και μειώσεως του προσεχώς.

Εχει γίνει από πολλούς προσπάθεια να αναλυθούν οι αιτίες του προβλήματος αυτού και έχει σπαταληθεί πολύ μελάνι και πολλές ώρες τηλεοπτικών εκπομπών σε στείρες ή και μη αναλύσεις του.

Εκείνο που πρέπει την στιγμή αυτή να πούμε είναι ότι και το δημογραφικό (όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται) πρόβλημα είναι μέρος του πλέγματος των μειζόνων εθνικών προβλημάτων που καθορίζονται με την ονομασία εθνική συρρίκνωση. Είναι ματαιοπονία, εθελοτύφλωση και αποπροσανατολισμός η μελέτη ή και η προσπάθεια επιλύσεως του μεμονωμένα και όχι μέσα στα γενικότερα πλαίσια της εθνικής εξαχρειώσεως.  

3. πολιτιστική αλλοτρίωση και γλωσσικός αφελληνισμός.

Είναι η χειρότερη καί η πιο καταστροφική μορφή Εθνικής συρρικνώσεως. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί που αναλογίζονται τίς απέραντες εκτάσεις των κτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας καί κλώθουν στο μυαλό τους διάφορες δυνατές σήμερα εκδοχές της Μεγάλης μας Ιδέας (καί νομίζω ότι όλοι μας λίγο ή πολύ είμαστε έτσι ρομαντικοί) αρκεί μόνον να φέρουν στο νου τους την τεράστια εξάπλωση της Ελληνικής Γλώσσης, του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού τρόπου ζωής καί σκέψεως που σε ορισμένες περιόδους της ιστορίας επεκτεινόμενα σαφέστατα έξω από τα όρια του Ελληνικού Έθνους γνώρισε πράγματι την παγκό­σμια εξάπλωσι καί κυριαρχία, για να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής και της οπισθοχωρήσεως του Ελλη­νικού Εθνους συγκρίνοντάς τα με την σημερινή κατάσταση. Αλλά φυσικά  το πρόβλημα δεν είναι πλέον πρόβλημα χώρου ή εξαπλώσεως αλλά πρόβλημα αλλοιώσεως έως καταστροφής ή επιβιώσεως.

Σήμερα, μετά από περιπέτειες λίγο ή πολύ γνωστές, η Ελληνική Γλώσσα αφ' ένος μεν έχει περιοριστεί στά όρια του Ελληνικού Κράτους κυρίως και υφίσταται καθημερινή αλλοίωσι καί αλλοτρίωσι στά πλαίσια ενός συνεχούς πολέμου φθοράς με πρωτοστάτες καί ενο­ρχηστρωτές τους -υποτίθεται-πνευματικούς ταγούς του τόπου μας καί συνεργούς όλους μας, με την αμέριστο βέβαια συμπαράστασιόΧών των μέσων που η σύγχρονη τεχνολογία έθεσε στη διάθεση μας. Οπως χαρακτηριστικά γράφει ο Σαράντος Καργάκος, "η γλώσσα είναι ο αρχαιότερος πυρήνας ενός Εθνους." η γλώ­σσα πεθαίνει τελευταία και όταν πεθάνει η γλώσσα, ο θάνατος του Εθνους είναι οριστικός καί αμετάκλητος.

η Ελληνική γλώσσα έχει υποστεί καί συνεχίζει καθημερινά νά υφίσταται προσβολές από όλες τις κατευθύνσεις και με όλους τους τρόπους, οι οποίες περιλαμβάνουν : 

1. Μεγάλη εισβολή ξένων λέξεων που παρεμβάλλονται στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, χω­ρίς να προλαβαίνουν να ενσω­ματωθούν στο σώμα της γλώ­σσης. Γλωσσικές ακροβασίες και βαρβαρόηχοι βλαχοαγγλικοί νεολογισμοί από ανθρώπους απαίδευτους, αστοιχείωτους, αμαθείς ή θρασύτατα   ημιμαθείς, που η κακή μας μοίρα τους έστησε μπροστά σε κάποιο φακό στην καθημερινή μας πραγματικότητα καί ακόμη το γεγονός ότι ακόμη καί μερικά από τά τραγούδια μας γράφονται σέ ξένη γλώσσα.

Η γλώσσα μας η πλουσιώτερη καί ποικιλώτερη του κόσμου, έχοντας βαθμηδόν αποσυνδεθεί από την καθη­μερινή πραγματικότητα μετα­βάλλεται βαθμηδόν σε ένα ανομοιογενές μίγμα ξένων ή βιαστικά και κακόηχα έλληνοποιημένων λέξεων, ικανών μόνον να εκφράσουν καθημερινές ανάγκες καί νά συντηρήσουν το ελάχιστο τών καθημερινών δραστηριοτήτων του ανθρώπου καί όχι φυσικά να εκφράσουν πολύπλοκα ή αφηρημένα νοήματα και να βοηθήσουν έτσι στην ανάτασι του νου καί στην προαγωγή των ευγενών ανθρωπίνων σκέ­ψεων, συναισθημάτων καί δρα­στηριοτήτων ατομικών και συλ­λογικών.

Συνδεόμενο με τον γλω­σσικό μαρασμό καί τον βαθμιαίο γλωσσικό αφελληνισμό φαινό­μενο, είναι καί η συνεχώς αυξα­νόμενη εισβολή και χωρίς διαύλισι αβασάνιστη υιοθέτησι από όλα τά στρώματα καί τίς ηλικίες

της κοινωνίας μας ξένων πολιτιστικών προτύπων. Ενα φαινόμενο που μερική αιτία του μόνον είναι η εξάπλωσι των Μαζικών Μέσων Ενημερώσεως και που αυτή ακριβώς το επιτείνει καθημερινά σε μία θετική παλίνδρομη αλληλορρύθμισι. Εκτός από το ατομικό επίπεδο, το φαινόμενο της ισοπεδώσεως των πάντων, ενδημικό των καιρών, μας επιδρά τα μ­έγιστα και στο συλλογικό -διεθνικό επίπεδο κάνοντας λαούς και κοινωνίες ομοιόμορφα γκρίζους καί ουδέτερους.

Το "μειονέκτημα των εθνικιστών και η αδυναμία μας, ήταν πάντοτε η αγάπη μας για την αλήθεια. Πάντοτε είμαστε φειδωλοί στά μεγάλα λόγια και στις μεγαλόστομες υποσχέσεις. Αυτή η ειλικρίνεια και η τιμιότης απέναντι στίς ιδέες μας καί τον Λαό μας, είναι κάτι που με τους κανόνες καί τα δεδομένα του Φιλελευθερισμού και Κοι­νοβουλευτισμού συμβαδίζει με την αποτυχία. Το μειονέκτημα μας αυτό όμως είναι η εμφανής ουσία της διαφοράς μας από τους νεκροζώντανους του πολιτικού μας κατεστημένου. Είναι το όπλο μας και η δύναμι μας.Είναι η επένδυσί μας στην μελλοντική μας νίκη. "Ετσι λοιπόν αγαπητοί φίλοι, θα επλανάσθο αν νομίζατε ότι με την ταχυδακτυλουργία που διακρίνει τους κοινοβουλευτικούς αλιτήριους και απατεώνες θα σας εμφανίσω ξαφνικά με το μαγικό μου ραβδί ένα έτοιμο πρόγραμμα που ως δια μαγείας θα επιλύσει όλα μας τά προβλήματα είτε ατομικά είτε εθνικά. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. 

"Αλλωστε δέν πρόκειται να επικαλεστώ την λογική σας...Γα την Πατρίδα που η ψυχή και το σώμα της ακρωτηριάσθηκαν και κουρε­λιάστηκαν, που τά ματωμένα πτώματα των παιδιών της σπάρθηκαν σε τρεις ηπείρους και σ' όλους τους ωκεανούς, που oi κόρες της βιάσθηκαν και ατιμάσθηκαν, που οι ναοί και τα ιερά της βεβηλώθηκαν καί γκρεμίστηκαν, μα που πάντα ήξερε να δίνειμάχες και να κερδίζει πολέμους, για την Πατρίδα αυτή, που σήμερα με το σώμα ακρωτηριασμένο, με την ψυχή κουρασμένη και απελπισμένη, χωρίς λαλιά, σκέψι, τρόπους καί ρούχα δικά της αλλά παράταιρα ξένων αποφόρια, αργοπεθαίνει χωρίς ένα δάκρυ να χυθεί, χωρίς ένα μέ­τωπο να ιδρώσει, χωρίς ένα κορμί ν'αναρριγήσει, για την Πατρίδα αυτή δεν πρόκειται να επικαλεστώ καμμιά λογική. Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω για την δυστυχία της".

Στον τίτλο υπάρχει ένα λάθος. Ο Εθνικισμός δεν έχει κανένα χρέος. Εμείς έχουμε ένα χρέος και μάλιστα μεγάλο. Εμείς που πιστέψαμε καί κάναμε σημαία μας την Κοσμοθεωρία του Εθνικισμού, εμείς που πρώτοι αντιληφθήκαμε τόσο την σοσιαλμαρξιστική όσο και την φιλελεύθερη απάτη, εμείς που απ' όλες τίς αλήθειες διαλέξαμε να υπηρετήσουμε την πιο μεγάλη και ιερή που απ' αυτήν απορρέουν και όλες οι άλλες, είτε μεγάλες, είτε μικρές.

Ο κατήφορος που διανύει η πατρίδα μας, είναι σίγουρα καταστροφικός Πάρα πολλοί εκτός από εμάς αναγνωρίζουν την πορεία αυτή της παρακμής και ασύνδετα και ασύντακτα επιθυμούν ή προσπαθούν να τον εμποδίσουν.Μόνο εμείς όμως αναγνωρίζουμε όλο το μέγεθος της επικείμενης καταστροφής ακριβώς, γιατί επακριβώς κατανοούμε τις αιτίες του καί αναγνωρίζουμε σ' αυτές τους μηχανισμούς της παρακμής που πολεμήσαμε.

Επομένως μόνο εμείς έχουμε το διαρκές και απαράβατο χρέος της μόνιμης πρωτοπορίας στον αγώνα αυτόν. Μιας πρωτοπορίας που αν δεν θέλουμε να αποτελέσει και αυτή όπλο στα χέρια των μηχανισμών του κατεστημένου, πρέπει να μην είναι ατομική μα συλλογική, να μην είναι αυθόρμητη μα προσεκτικά οργανωμένη να μην είναι ψηφοδεής αλλά δυναμική. Το βαρύ αυτό χρέος είτε το θέλουμε είτε όχι συμβαδίζει και συνδέεται με την ίδια μας την στάσι απέναντι στην ζωή και τις αξίες της, με την αυτο-εκτίμησί μας και την αξιοπρέπεια μας.Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να λεγόμαστε Έλληνες Εθνικιστές όταν φυγομαχούμε από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ίδια μας την πίστι. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στη ζωή και τις χαρές της όταν δεν συντο­νιζόμαστε με αυτό που εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε και πιστεύουμε σαν πεμπτουσία της.. .Δεν έχουμε ούτε καν το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την δύσμοιρη πατρίδα μας, αν δεν θυσιασθούμε εμείς για την δική της σωτηρία, αν δεν καταστραφούμε εμείς για να γλυτώσουμε αυ­τήν από την καταστροφή, αν δεν αναλωθούμε για να αποφύγουμε την δική της ανάλωσι.

Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο ότι 30 χρόνια τώρα, από την εποχή της πρώτης μεταπολεμικής εμφανίσεως οργανωμένου εθνικιστικού φορέως στην Ελλάδα, ένα άριστο ανθρώπινο δυναμικό(σίγουρα πολύ ανώτερο από τις μετριότητες που στελεχώνουν την κατεστημένη πολιτική εξουσία), δεν κατάφερε να δημιουργήση ούτε ένα βιώσιμο πολιτικό φορέα.

Σίγουρα η Ελλάς προορίζεται όχι να ζήση αλλά να καταστροφή αν το ευγενέστερο τμήμα του Ελληνικού Έθνους, οι Εθνικιστές δεν μπαίνει στον κόπο να αγωνιστεί για το μέλλον της Ας σταματήσουμε όμως τις κλάψες, τα σάλια και τα μελάνια όπως έγραψε και ο Περικλής Γιαννόπουλος.

Θυελλώδεις άνεμοι κοσμογονικών αλλαγών σαρώνουν τον πλανήτη.

Στά χρόνια που έρχονται, με συνεχώς επιταχυνόμενους ρυθμούς που τους καθορίζουν οι νέες ταχύτητες στις διανθρώπινες επι­κοινωνίες και σχέσεις, άλλοι λαοί θα εξαφανισθούν από το πρόσωπο της γης αποτελώντας αντικείμενο μελέτης των αρχαιολόγων του μέλλοντος και άλλοι θά έλθουνστο προσκήνιο αποτελώντας την ηγέτιδα κάστα της μελλοντικής ανθρωπότητος.'Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται ο αγώνας αυτός δεν έχει ακόμη κριθεί. Οπως όλα τα ανθρώπινα είναι και αυτός δισυπόστατος, Ιανόμορφος. Στο υλικό επίπεδο, η νίκη των δυνάμεων της ύλης είναι μέχρι τώρα σαφής και προφανής, αλλά στο πνευματικό επίπεδο, η προ χιλιετη­ρίδων πολιτιστική μετάγγισι του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα και υφίσταται αλλά και επιτυχέστατα ανθίσταται αφ' εαυτής στίς παγκόσμια ενορχηστρωμένες λυσσώδεις εναντίοντης επιθέσεις.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!

Χρέος μας δε, απόλυτο και απαράβατο συνάμα, είναι να κρατήσουμε θαλερό το φυτώριο απ' όπου προέρχεται, ζωντανή την πηγή απ' όπου αναβλύζει.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ!

Αυτός είναι ο δρόμος ζωής, αγώνος και πολέμου που ξε­τυλίγεται εμπρός μας εις το διηνεκές και που πρέπει νά δια­νύσουμε.Είναι δρόμος μακρύς, δυσχερής και δύσβατος αλλά αξίζει κάθε κόπο, κάθε προσφορά, κάθε θυσία.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

--------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 12 τον Απρίλιο του 1995.