γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Ζούμε σε μια εποχή όπου, πολιτικοί,
δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί και συστημικοί καλλιτέχνες ή συγγραφείς θεωρούν
υποχρέωσή τους να αναφέρονται “με ψύλλου πήδημα” στη Δημοκρατία και τις
Δημοκρατικές τους αξίες.
Έχουν μετατρέψει ένα απλό πολίτευμα,
δημιούργημα των Αρχαίων Ελλήνων, σε πολιτική θρησκεία του σύγχρονου κόσμου.
Με μία μικρή διαφορά. Την κονταίνουν ή την
φαρδαίνουν, την μακραίνουν ή τη στενεύουν, την κάνουν πλέρια ή πειθαρχημένη,
ειρηνική ή πολεμοχαρή, πάροχο δικαιωμάτων
ή αρνητή και ότι άλλο τους βολεύει, αρκεί να μπορούν να την εκπορνεύουν
και να εισπράττουν ως νταβατζήδες τις ανάλογες απολαβές από τους πελάτες στους
οποίους την πλασάρουν.
