Τα Κοινωνικά Μέσα δικτύωσης και η νέα μορφή αντίστασης.

Ένα μανιφέστο των επαναστατών του πληκτρολογίου 

Μέρος 1ο

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*

Κάθε επανάσταση είναι καταρχήν μια ιδεολογική και εκπαιδευτική διαδικασία. Για να απελευθερωθούν οι Έλληνες από την Τουρκική σκλαβιά χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 150 χρόνια εθνικής αφύπνισης και καλλιέργειας επαναστατικής συνείδησης μέσω εκπαίδευσης και προετοιμασίας. Επαναστατικές φυλλάδες, τραγούδια, πνευματική ανάταση μέσω της διδασκαλίας της Ιστορίας, υπήρξαν τα οχήματα που μετέβαλαν τη νοοτροπία ενός σκλαβωμένου λαού από αυτήν του ραγιά σ’ αυτήν του ελευθερόφρονα ανθρώπου που αγωνίζεται ενάντια στους τυράννους.

Δεκάδες τα εθνικά εγκλήματα κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων και του Ελληνισμού, σε 45 μόλις χρόνια

του Νικηφόρου Λυκίδη 

Στη Νέα Δημοκρατία γιόρτασαν τα 45 χρόνια από την ίδρυσή τους και στην σχετική λιτή ανακοίνωση που εξέδωσαν καταγράφουν σαν βασικά τους επιτεύγματα τα εξής:

«Είμαστε η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και είναι ταυτισμένη με την πορεία της χώρας από τη Μεταπολίτευση και μετά. Από την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, την ένταξή μας στην ΕΟΚ, μέχρι τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που κράτησαν την Ελλάδα όρθια στα δύσκολα και μέσα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Να πούμε και εμείς μερικά απ’ όσα έκαναν αλλά “τα ξεχνούν”:

*Η Ανάληψη της εξουσίας από τον ιδρυτή τους με ορκωμοσία ενώπιον του Δικτατορικού Προέδρου Φαίδωνος Γκιζίκη με την ανοχή του Ταξιάρχου Ιωαννίδη.

*Η κατάληψη του 32% της Κύπρου από τους Τούρκους χωρίς καμία αντίσταση γιατί «η Κύπρος ήταν μακριά».

Ο πρόδρομος της ΕΟΚΑ - Μακάριος Β' Αρχιεπίσκοπος Κύπρου

γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος

Άξια ονομάσθηκε ο Παπαφλέσας της Κύπρου, ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου (1947-1950) Μακάριος ο Β', Μυριανθές το επίθετο (1870-1950).

Ορμόμενος από γνήσια πατριωτικά αισθήματα, παράτησε τα ράσα του Αρχιμανδρίτη το 1912 και βρέθηκε στο Μέτωπο των βαλκανικών πολέμων. Οι φωτογραφίες που σώζονται δεν υποδηλώνουν τίποτε που να φανερώνει το ιερατικό του σχήμα. Γενειοφόρος και επιβλητικός, ζωσμένος στ' άρματα και στα φυσελίκια του και με το σταυρό στο στήθος έμοιαζε περισσότερο με αγωνιστή του 1821. Το 1917 εξελέγη μητροπολίτης Κηρυνείας. Στον εθνικό ξεσηκωμό των Οκτωβριανών του 1931, συμμετείχε ενεργά γι αυτό οι Βρετανοί τον εξόρισαν. Παρέμεινε στην Αθήνα μέχρι το 1946. Μιλούσε πάντα για την Ελλάδα. Ηταν φλογερός πατριώτης και τα κηρύγματα και οι ομιλίες διακρίνονταν για τον παλμό τους. Συμμετείχεστη σύνοδο για την εκλογή του αρχιεπισκόπου Λεοντίου (1947) και μετά τον θανατά του Λεοντίου εξελέγη αρχιεπίσκοπος Κύπρου.