Αν μας κυβερνούσαν Έλληνες!

Μια τέτοια Ελλάδα αύριο θα μας ένωνε; Αλλού όλα τούτα γίνονται πράξη, εμείς ακόμα ούτε να τα φαντασιωθούμε!...

1. Ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, καμμία χρήση του ονόματος Μακεδονία – Μακεδονικός για τα Σκόπια.

2. Αναπροσανατολισμός της εξωτερικής μας πολιτικής για επιθετική διασφάλιση των δικαιωμάτων του ελληνισμού σε Ελλάδα, Κύπρο και Βόρεια Ήπειρο.

3. Ξήλωμα του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και του μηχανισμού του, διάσωση της πομακικής ταυτότητας, δημιουργία ελληνικών σχολείων στην ύπαιθρο.

Ο Αλβανός Λιουμπόνια και ο Έλληνας Γραμματικάκης για τον Κατσίφα

Του Αχιλλέα Σύρμου

O Φατός Λιουμπόνια (Fatos Lubonja), ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της μετακομμουνιστικής αλβανικής διανόησης, αποτελεί αναμφίβολα το πιο σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς στην ακανθώδη και βραδυκίνητη πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία. Αν και υπήρξε γόνος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της προνομιακής ελίτ του καθεστώτος Χότζα, καταδίκασε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια την προσωπολατρία και την υποκρισία του δικτάτορα, γεγονός για το οποίο διώχθηκε απηνώς και καταδικάστηκε σχεδόν ισόβια.

Τα ξεχασμένα δικαιώματα των παιδιών μέσα από την οπτική του Ελληνικού Εθνικισμού

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Εορτάζεται σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων των παιδιών. Είναι άξιο επισήμανσης το γεγονός ότι οι παράγοντες του παρηκμασμένου αριστερόστροφου κατεστημένου που καθορίζουν την πορεία της κοινωνίας, αναφέρθηκαν στα δικαιώματα των παιδιών βλέποντάς τα με μια οπτική κοινωνικής πρόνοιας και άρνησης της δυνατότητας να μαθαίνουν τις ευθύνες τους και να διεκδικούν τον καθορισμό της ζωή τους.

Υπάρχει όμως και μια άλλη οπτική. Η οπτική των Ελλήνων Εθνικιστών για τα Δικαιώματα των Παιδιών των Ελλήνων (και όχι μόνον).

Τα 10 βασικά Δικαιώματα που σήμερα στερούν από τα παιδιά μας

ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΑΤΣΗ ταπεινά γονατίζουμε στην δική σου μνήμη.

Ο Κυριάκος Μάτσης φοιτητής στην Θεσσαλονίκη

Αν δώσουμε τη ζωή μας για την πατρίδα, τότε η χαρα μας πρέπει να vαι απέραντη.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ 

"Πιστεύουμε ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα και εσείς  πρέπει να είστε περήφανοι για εμάς. Αν ο θεός μας επιφυλάσσει την λαμπράν τύχην να δώσομεν την ζωή μας για την πατρίδα τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη.

Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη απο αυτήν.

Και δεν μπορώ να σκεφτώ γονείς που να είναι πιο περήφανοι παρά για τα παιδιά τους που έπεσαν για την πατρίδα"....

Αυτά έγραψε ο ήρωας Κυριάκος Μάτσης στους γονείς του Χριστοφή και Κυριακού στο Παλαιχώρι λίγο πριν την Πρωτοχρονιά του 1958, του χρόνου που δεν έμελλε να δει το τέλος, αφού ενάμισι σχεδόν μήνα πριν, έπεσε μαχόμενος για την ελευθερία της Κύπρου σε κρυσφήγετο στο κατεχόμενο σήμερα Δίκωμο.

Μαζί του οι αντάρτες Ανδρέας Σοφιόπουλος, από τη Λάπηθο, και Κώστας Χριστοδούλου (Κωσταρής) από το Πέλαπαϊς (Από αυτούς, ο δεύτερος ζει).

Ο Μάτσης τάφηκε στα Φυλακισμένα Μνήματα - κοντά στους εννιά απαγχονισθέντες και στους Αυξεντίου, Λένα και Δράκο - μακριά από το χωριό του.

Η παρακμιακή φιέστα είναι εδώ

Η πορεία του Πολυτεχνείου και ο ψυχαναγκασμός της μονοήμερης… εκδρομής στην «επανάσταση» συνοψίζουν μεγάλο κομμάτι της μεταπολιτευτικής συλλογικής νόσου. 

Η Αριστερά προσπαθεί να ξεπεράσει την απόρριψη των ιδεών της από την Ιστορία περιφέροντας μια φορά τον χρόνο τα ράκη της έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Προσπαθεί να πείσει -κυρίως τους αφελείς- ότι έχει κι άλλον λόγο ύπαρξης, πέρα από την εξουσία και τα καλούδια της.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η Αριστερά, η πολιτική δύναμη που πολέμησε την Ελλάδα, ηττήθηκε στον πόλεμο αλλά επιβλήθηκε στην ειρήνη και κατόρθωσε να χρεοκοπήσει τη χώρα, αποδείχθηκε από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων ως η βασική αντιπρόσωπος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών θέσεων στο εσωτερικό της πατρίδας μας.