Με καταστροφή ήλθε, με καταστροφές φεύγει η Μεταπολίτευση

Άσχετα με τις φανφάρες, τους ανιστόρητους πανυγηρικούς και τους φαντασιόπληκτους αντιστασιακούς, η Μεταπολίτευση – κοινοβουλευτική δημοκρατία ήλθε, μπόρεσε να επιβληθεί, εξαιτίας της κυπριακής τραγωδίας. Πάνω στο αίμα των στρατιωτών και πολιτών της Μεγαλονήσου και με΄σα από τους καπνούς των μαχών αι των καταστροφών έπεσε η χούντα και επέστρεψε η "ελευθερία" στην Ελλάδα. Και μπορεί κάποιοι χουντικοί να ευθύνονται για τον Αττίλα Α΄, στον Β΄ όμως οι δημοκράτες πολιτικοί υπό τον κ. Τριαντφυλλίδη – Καραμανλή πρεσβύτερο έμειναν ως χάνοι ή Νέρωνες, διαλέξτε εσείς, να παρακολουθούν μία μεγάλη εθνική καταστροφή.

Σε κάθε περίπτωση του 1974 χάθηκε ένα κομμάτι του ελληνισμού. Όμως κκαι κράτος υπήρχε και η οικονομία δεν ήταν κατεστραμμένη και οι Έλληνες δεν πεινούσανκαι ο στρατός δεν ήταν μόνο αποτρεπτικός. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν η Μεταπολίτευση με τις πολυπλόκαμες εξουσίες και παραεξουσίες της κατάφερε να ακυρώσει όλα τα παραπάνω. Το κράτος κατέστη ένας κομματικός μηχανισμός και ως εκ τούτου, εχθρός για πολλούς πολίτες όποτε αυτό λειτουργεί. Η οικονομία στηρίχθηκε στην παραγωγή αέρα κοπανιστού και γι' αυτό κατέρρευσε ως χάρτινος πύργοςς. Οι Έλληνες αφέθηκαν σε μία καταναλωτική ευδαιμονία για να ξυπνήσουν με΄σα στην οργή της σημερινής κρίσης. Όσο για τον στρατό, απλά έγινε ένα μιλιταριστικός ατάλοιπο. Δεν θα μιλήσουμε για την άνοδο της αριστεράς, τον αποχριστιανισμό, τον πόλεμο στις λαϊκές παραδόσεις τον εκμνοντερνισμό που επιβλήθηκε. Δεν θα πούμε για την καταστροφή της γλώσσας και της παιδείας, δεν θα αναφερθούμεσ τα ναρκωτικά αι στην διαφθορά ψυχών και σωμάτων. Γιατί για όλα αυτά θα χρειάζονταν να γραφεί μία εγκυκλοπαίδεια εγκλήματος και όχι ένα απλό κείμενο. Αντίθετα, θα έλθουμε στο σήμερα, στην Ελλάδατου μνημονίου και των μεταναστών. Δεν είμαστε από αυτούς που θεωρούν το μνημόνιο ως την απαρχή όλων των δεινών του Έλληνα, αλλά αντίθετα το θεωρούμε ως το φυσιολογικό αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών που ακολουθήθηκαν αό συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα. Το μνημόνιο όμως λειτούργησε κομβικά ώστε να αναδείξει τα κρυμμένα κάτω από το χαλί προβλήματα και επιτάχυνε τους ρυθμούς κατάρρευσης του μεταπολιτευτικού οικοδομήματος. Μία κατάρρευση που την διακρίνουν πρώτοι οι ίδιοι οι θιασώτες του, ελπίζοντας να βρουν τρόπο και λόγο ύπαρξης την επόμενη ημέρα. Όμως μία σειρά γεγονότων έχει ξεκινήσει και οδηγεί όχι σε μία αλλά σε πολλές εθνικές καταστροφές οι οποίες θα είναι και το πρελούδιο του τέλους αυτής της πολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης.
Το μεταναστευτκό που λόγω πολιτικής μυωπίας των κομμάτων εξουσίας και αριστερής ιδεοληψίας είναι σήμερα το μέγιστο εθνικό αλλά και κοινωνικό πρόβλημα. Με την εγκληματικότητα, την ανεργία και την υποβάθμιση να διαλύουν την καθημερινοτητά μας και την εθνική αλλοίωση να απειλεί το μέλλον του έθνους μας.
Το '74 χάσαμε ένα κομμάτι της Κύπρου. Σήμερα η Κύπρος κινδυνεύει να γίνει διζωνική ομοσπονδία, το Αιγαίο συνιδιοκτησία των τούρκων, η Θράκη αυτόνομηοικονοομική και γιατί όχι και πολιτική οντότητα, το όνομα της Μακεδονίας θα δοθεί χωρίς να το καταλάβει κανείς και όσο για το Βορειοηπειρωτικό, κανείς δεν ασχολείται με αυτό.
Ανακαλύψαμε προσφάτως και τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια, τα οποία παρουσιάζονται από πολλούς ως η λύση "δια κάθε νόσο και κάθε μαλακία" του τόπου. Κανείς δεν μιλά όμως για τις συνθήκες με τις οποίες θα αντληθούν, τις συμφωνίες που θα γίνουν με τις διάφορες αμερικανοεβραϊκές εταιρείες. Δεν μιλούν γιατί οι συμβάσεις θα είναι αποικιακού τύπου και οι μόνοι που θα κερδίσουν θα είναι οι διάφοροι γνωστοί εργολάβοι.
Όσο για την κοινωνία, αυτή επιτέλους εκμοντερνίζεται με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μετατρέπεται σε μία κοινωνία δηλαδή όπου θα υπάρχει μία μικρή ελίτ εχόντων πλούτο και γι' αυτό κατεχόντων δύναμη. Παράλληλα με αυτή θα υπάρχει μία μεγάλη μάζα κατεστραμμένων αστών που θα συναγωνίζεται ένα αλλοδαπό προλεταριάτο για την επιβίωση. Αυτό έγινε επειδή ο νεοκαπιταλισμός δεν μπορεί να έχει ανθρώπους με ιδιοκτησία, ρίζες στην γη και παραδόσεις. Δεν ανέχεται μεσαία τάξη, παρά μόνο πλούσιου και φτωχούς.
Στα αποκαίδια μίας αδύναμης Ελλάδας, καταχρεωμένης στους τοκογλύφους ως κράτος και με καταχρεωμένη την κοινωνία στους τραπεζίτες, κλείνει η αυλαία της Μεταπολίτευσης. Όι με μία αλλά με πολλές εθνικές καταστροφές θα δώσει αυτή η διεφθαρμένη δημοκρατία την σκυτάλη στο επόμενο καθεστώς. Με υποχωρήσεις παντού, με τρόικες, με τοκογλύφους και πολλούς, πάρα πολλούς μετανάστες να απειλούν τις ζωές, τις όποιες εναπομείνασες περιουσίες και κυρίως το μέλλον μας. Και μετά;
Το μετά κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Αυτό που γνωρίζουμε είναι οι προτάσεις που γίνονται για να "σωθεί" η χώρα, δηλαδή να σωθούν οι εξουσίες και τα προνόμια των διαφόρων αποχρώσεων στυλοβατών της μεταπολιτευτικής εξουσίας. Δυστυχώς πολλοί από τους πατριώτες, αφελώς ή με σκοπιμότητα εισέρχονται στην λογική των "λύσεων" του συστηματος και αυτ΄΄ο συμβαίνει γιατί ως χώρος δεν επεξεργαστήκαμε ποτέ ένα εναλλακτικό μοντέλ διαυβέρνησης, ένα μοντέλο γεωπολιτικής ύπαρξης της ελλάδας.
Τι μας προτείνουν λοιπόν ως λύσεις; Σχηματικά δύο είναι οι διέξοδοι για το μέλλον της Ελλάδας. Η πρώτη πρόταση θέλει ένα φεντεραλιστικό μοντέλο διακυβέρνησης στην Ευρώπη, χωρίς έθνη-κράτη, με υποταγμένους τους λαούς στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών και φυσικά συγκεκριμένους πιστωτές – τοκογλύφους. Η δεύτερη πρόταση θέλει μία Ελλάδα, με αυτόνομη οντότητα, που θα έχει βγάλει τα πετρελαιά της, θα έχει αναηρύξει την ΑΟΖ της, παραδιδοντάς τα όλα αυτά όμως σε κάποιον αμερικανοεβραίο νταβατζή. Έτσι μία πολιτική ελίτ θα συνεχίσει να κυβερνά παίρνοντας ένα μικρό κομμάτι της πίτας αι οι υπόλοιποι θα είναι έναεγχώριο προλεταριάτο. Κάτι όπως το Κατάρ ή το Κουβέιτ. Ένα κρατίδιο με επιχρυσωμένη ανεξαρτησία και συγκεκριμένους προστάτες.
Διαλέξτε λύσεις λοιπόν. Γιατί όντως στην δημοκρατία και δη στην μεταπολιτευτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μπορούμε να είμαστε είτε μία πολυεθνική επαρία της Ευρώπης, είτε ένα πολυεθνικό κρατίδιο μαριονέτα του Σόρος. Άλλες λύσεις δεν υπάρχουν; Στην τέφρα της Μεταπολίτευσης ας αγωνιστούμε να τις βρούμε.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος


www.elkosmos.gr