Τους μαθαίνω να σκέπτονται! (του Γιώργου Τσιτώνα).

Κριτική σκέψη, αντίληψη, κοινή λογική(;)! Παιδεία, μόρφωση και όχι στείρα εκπαίδευση, είναι κάποια από τα στοιχεία που λείπουν από το παιδαγωγικό μας σύστημα σήμερα –σε κάθε βαθμίδα-, στοιχεία τα οποία κάποτε διδάσκονταν ξεχωριστά σε τούτον εδώ τον τόπο!
Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα μάλιστα οι επιστήμες ήταν τρεις. Φιλοσοφία, Αστρονομία και Μουσική, και η υστάτη των επιστημών αυτών ήταν η Μουσική, όλες οι υπόλοιπες επιστήμες θεωρούνταν «τέχνες». Σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η μουσική θεωρείται “τέχνη” και οι υπόλοιπες «επιστήμες». Συμπληρώστε σε αυτή την δήλωση του μεγίστου Πυθαγόρα το ότι ολόκληρος ο Ελλαδικός χώρος δονούνταν από τα στάδια και τους αγώνες σε καθημερινή βάση, και έχετε τη τέλεια μαγιά-ζύμη για τον ιδανικό πολίτη-οπλίτη!

  “νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ” στην πράξη λοιπόν, και εδώ να αναφέρω ότι παρότι ως γνωστόν αυτή η φράση χρεώνεται επίσημα στον Ρωμαίο σατιρικό ποιητή Ιούνιο Ιουβενάλη ο οποίος στο έργο του με τίτλο “Σάτιρες” γράφει σε κάποιο σημείο “orandum est ut sit mens sana in corpore sano”, στην προσπάθεια του να πείσει δηλαδή τους Ρωμαίους πολίτες να ακολουθήσουν το δρόμο της αρετής έκανε αντιπαραβολή του τρόπου ζωής του Ηρακλή με τον τρόπο ζωής του Σαρδανάπαλου, αρκετά νωρίτερα ο δικός μας Θαλής ο Μιλήσιος δήλωνε “ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχή εύπορος, τη δε φύσιν ευπαίδευτος” όσον αφορά το ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος!

 

Σκεφτείτε λίγο και αντιπαραβάλετε το σήμερα με την τότε εποχή και θα βρείτε χωρίς δυσκολία την ρίζα του προβλήματος… Δεν σκεπτόμαστε, δεν μελετάμε, δεν γυμναζόμαστε! Αντί αυτών; Βλέπουμε τηλεόραση με τις ώρες, ξοδεύουμε πολύ χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε ανούσιες διαφορές περί ομάδων, ουτοπικών πολιτικών αντιπαραθέσεων, και κουτσομπολιού για τον γείτονα! Έτσι ξοδεύουμε την μέρα μας σήμερα σε γενικές γραμμές! Και πλέον βρείτε μου μια διαφορά στον τάδε επαγγελματία ποδοσφαιριστή ο οποίος πρόπερσι έπαιζε στην ΑΕΚ, πέρσι στον ΟΣΦΠ και φέτος στον ΠΑΟ, με έναν επαγγελματία πολιτικό που αλλάζει επίσης κόμματα σύμφωνα με τα συμφέροντά του, βλέπε Σπύρος Γεωργιάδης –καλλιτεχνικό- Άδωνις! Ποια η διαφορά τους;  Εμείς γιατί να ασχολούμαστε με όλους αυτούς αντί με τρόπους να οξυγονώσουμε τον εγκέφαλό μας; Να διευρύνουμε το πνεύμα και την αντίληψή μας; Να γίνουμε καλύτεροι σαν Έλληνες, να δώσουμε έναν λόγο ύπαρξης στην ανούσια καθημερινότητα μας; 

  

Θα μου πεις στην Αρχαία Αθήνα είχαν 400.000 σκλάβους, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με την εργασία  παρά κυρίως με την Πολιτική, την Φιλοσοφία, τις Επιστήμες και ασφαλώς την Γυμναστική, ενώ και στο άλλο άκρο, την Σπάρτη, το βάρος της καθημερινής βιοπάλης έπεφτε στους ώμους των Ειλώτων. Η απάντηση έρχεται από τα χείλη του μοναδικού και τόσο αδικημένου από την Ιστορία και το Ιερατείο Επικούρου:

“Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο μην του προσθέτεις χρήματα, αφαίρεσε του επιθυμίες” Πλούσιο όχι σε χρήμα, τα λεφτά ποτέ δεν τελειώνουν.. Πλούσιο στο πολυτιμότερο αγαθό, τον Χρόνο! Χρόνο για δημιουργική απασχόληση, μελέτη, ανάπτυξη κριτικής σκέψης, γυμναστική! Χρόνο για προβληματισμό, έρευνα, επαφή με την Φύση, γνωριμία με τον διπλανό μας! Αλλαγή ζητάμε όλοι από όλους, εκτός από τους εαυτούς μας! Δεν αντιλαμβανόμαστε το τόσο απλό: Οι “άλλοι” είμαστε εμείς!! Αλλάζοντας, βελτιώνοντας τον ίδιο μας τον εαυτό πρώτα από όλα, βελτιώνουμε την οικογένεια μας, το κύτταρο δλδ της Κοινωνίας μας, και κατά συνέπεια, τους “άλλους” που θα έρθουν σε επαφή μαζί μας!

  

Ο Dr John C. Maxwell, μια αυθεντία στον χώρο της Ηγεσίας και των διαπροσωπικών σχέσεων, -οι συνολικές πωλήσεις των βιβλίων του ξεπερνούν τα 20.000.000 αντίτυπα!- διδάσκει πως ο πιο εσωστρεφής άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του θα επηρεάσει 10.000 ανθρώπους! (John C. Maxwell, Becoming a person of Influence, εκδόσεις Nelson). Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στον αθλητισμό, στην βόλτα, την εργασία κοκ. Πως, με ποιόν τρόπο? Την απάντηση –και εδώ- την δίνει ο Ελληνικός Εθνικισμός! Κατά τον Εθνικιστή, ο αισιόδοξος και ο απαισιόδοξος είναι άτομα παθητικά με μία έμφυτη ψυχολογική προδιάθεση να βλέπουν τα πράγματα έτσι, αφού αυτά εκ φύσεως δεν είναι ούτε αίσια, ούτε απαίσια.

Ο αισιόδοξος κατέχει την ελπίδα ενώ ό απαισιόδοξος διακατέχεται από τον μεταφυσικό φόβο. Αντίθετα ο βελτιόδοξος είναι άτομο ενεργητικό πού παρεμβαίνει στην ροή των πραγμάτων, με κυρίαρχη βούληση και είναι απαλλαγμένο και απαθές έναντι τόσο της ελπίδος, όσο και του φόβου, είναι ελεύθερος! Και ακριβώς αυτό είναι το νόημα της ελευθερίας πού θέλησαν να δώσουν με φράσεις τους δύο Έλληνες:

Ό Δημώναξ, Αθηναίος Στωικός φιλόσοφος τού 1ου μ.χ. αιώνα ερωτηθείς πότε θα θεωρούσε ότι ήταν ελεύθερος απήντησε: όταν θα έχω απαλλαγή από τούς φόβους και τις ελπίδες, ενώ ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε: 

 ”Δεν ελπίζω σε τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος”.

 Η περιβόητη απάντηση του Αριστοτέλη στον Φίλιππο δεν έχει πάψει να με προβληματίζει από την στιγμή που την πρωτοδιάβασα…

  “Τους μαθαίνεις Μαθηματικά, Ιστορία, Φιλοσοφία”;

  “Όχι, τους μαθαίνω να σκέπτονται ”!

Η απάντηση στο σημερινό κοινωνικό-πολιτικό-ιδεολογικό μα κυρίως Εθνικό μας τέλμα αναφέρεται μέσα στην μοναδική Ελληνική μας Γραμματεία, είναι εκεί και μας περιμένει να την ανακαλύψουμε, εφαρμόσουμε, μεταλαμπαδεύσουμε… Κλείστε τις τηλεοράσεις, ανοίξτε ένα βιβλίο! Κάντε ερωτήσεις, αναζητήστε επιχειρήματα, αναρωτηθείτε πως και γιατί!

  Κλείνω με μια πρόταση-προτροπή: Ξεκινήστε το υπέροχο ταξίδι της αμφισβήτησης, της ανακάλυψης και της γνώσης, διαβάζοντας τον περίφημο “Μύθο του Σπηλαίου” του Πλάτωνα…!!

Γιώργος Τσιτώνας