Τα κόμματα του «Δημοκρατικού Τόξου» λειτουργούν ως εξαπτέρυγα του Τσίπρα στον σχεδιασμό παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας

του Νικηφόρου Λυκίδη

Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά.

Άνοιξη 2017. Η Σερβία αρνείται να μπει στο ΝΑΤΟ.

Φθινόπωρο 2017. Ο Τσίπρας μεταβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου συναντάται και συνομιλεί με τον Τραμπ και άλλους παράγοντες. Ένα μήνα μετά την επιστροφή του Τσίπρα, η Ελλάδα αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την επίλυση του Σκοπιανού. Τις διαπραγματεύσεις αναλαμβάνει και φέρει εις πέρας, με εντυπωσιακή ταχύτητα και με εντυπωσιακές παραχωρήσεις, ο Νίκος Κοτζιάς.

Όλοι οι συστημικοί παράγοντες (Εκκλησία, Κόμματα, ΜΜΕ), με λίγες εξαιρέσεις, αρχικά υποστηρίζουν την παραχώρηση του ονόματος και τάσσονται κατά των συλλαλητηρίων ή παραμένουν αδρανείς και ουδέτεροι. Η πίεση των αυτόνομων Πατριωτικών και Εθνικιστικών προσπαθειών που συναποτελούν ένα άτυπο Δίκτυο, ανά την Ελλάδα, και η αυθόρμητη συμμετοχή εκατομμυρίων Ελλήνων σε περισσότερα από 100 συλλαλητήρια (κορυφαία αυτά της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών), ανατρέπει τα δεδομένα και καταγράφοντας την πλειοψηφική και μαχητική αντίθεση των Ελλήνων στις συμφωνίες της διεφθαρμένης αριστεράς και των συνενόχων της.

Καλοκαίρι 2018. Η κυβέρνηση υπογράφει τη ματωμένη συμφωνία των Πρεσπών, με τον Μητσοτάκη να περιορίζει την αντίδρασή του σε μια θεατρική πρόταση μομφής, αν και γνώριζε πως δεν είχε πλειοψηφία στην Βουλή.

Φθινόπωρο 2018. Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι θεωρώντας ως ασθενή κρίκο τους Σκοπιανούς επιχειρούν την μεγάλη εξαγορά. Παρελαύνει από τα Σκόπια όλη η αφρόκρεμα των κορυφαίων πολιτικών της Δύσης, πιέζοντας για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα Ζάεφ. Με την Ελλάδα δεν ασχολούνται. Ίσως γιατί είχαν τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις –εγγυήσεις. . (Κάπου εκεί, αν είπε αλήθεια ο Καμμένος, ο Σόρος διαθέτει 50.000.000 ευρώ για στήριξη της συμφωνίας).

Χειμώνας 2018. Το Δημοψήφισμα αποτυγχάνει! Η έγκριση αλλαγής της συνταγματικής ονομασίας, από την Βουλή των Σκοπίων δεν προχωρά. Ο Καμμένος μεταβαίνει στις ΗΠΑ για συνομιλίες με τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών. Αμέσως μετά, παρακάμπτοντας τον εντολοδόχο υπουργό Νίκο Κοτζιά, δημοσιοποιεί εναλλακτική πρόταση για έμμεση είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Την συνέχεια τη γνωρίζετε. Ο Τσίπρας συγκαλεί Υπουργικό Συμβούλιο. Αποδίδονται ευθύνες στον Κοτζιά για την αποτυχία προώθησης των διαδικασιών παραχώρησης του ονόματος. Ο Κοτζιάς οδηγείται σε παραίτηση με τον Τσίπρα να αναλαμβάνει προσωπικά την ολοκλήρωση της αποστολής και να στηρίζει τον Καμμένο που είναι προσδεδεμένος στον αμερικανικό στρατιωτικό σχεδιασμό.

Σταματώ την καταγραφή γεγονότων και επιχειρώ την καταγραφή κάποιων σκέψεων.

Η πρωτοβουλία για προώθηση συνομιλιών και συμφωνίας εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, πάρθηκε αμέσως μετά την επιστροφή Τσίπρα από τις ΗΠΑ, που επιθυμεί την στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας. Το συστημικό κατεστημένο έσπευσε να στοιχηθεί πίσω από την πολιτική που επιβλήθηκε. Η απρόσμενη κινητοποίηση των Ελλήνων δημιούργησε εμπλοκή στο σχέδιο. Δεν υπήρξε όμως πολιτική κεφαλαιοποίηση των αποτελεσμάτων που δημιούργησαν τα συλλαλητήρια.

Σήμερα, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση στρέφονται προς την κατεύθυνση της Ελλάδος πιέζοντας για πρόσθετες παραχωρήσεις. Η κυβέρνηση αποδέχεται και επιμένει να υλοποιήσει τα υπεσχημένα. Πιθανές ερμηνείες: Εντολή,  Απειλή και Εξαγορά.

Ο Κοτζιάς νοιώθοντας να χάνει το φωτοστέφανο της “επιτυχούς διαχείρισης” και βλέποντας τι ακόμη θα του φορτώσουν (Αλβανία –Κύπρος) αποχωρεί ή …“στυλώνει τα πόδια” και “τον αποχωρούν”. Ο Αλέξης Τσίπρας, εξαγοράζει για μια φορά ακόμη την παραμονή του στην εξουσία αναλαμβάνοντας ο ίδιος, και το εκτελεστικό τομέα της αποστολής.

Με όριο παραμονής του τον Απρίλιο 2019, οπότε και θα έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές διαδικασίες, ο Τσίπρας αναζητά και βρίσκει κοινοβουλευτική πλειοψηφία παραμονής στην εξουσία για ένα ακόμη εξάμηνο.

Λογικά προβάλλουν τα ερωτήματα…

Γιατί τα κόμματα δεν μεταφέρουν τον αγώνα κατά της συμφωνίας των Πρεσπών στην Κοινωνία, που βράζει εναντίον της παραχώρησης του ονόματος;

Γιατί παραχωρούν χρόνο στην κυβέρνηση της διεφθαρμένης αριστεράς και επιμένουν στην απάτη του «Δεν θα ψηφίσω τη συμφωνία στη Βουλή»;

Γιατί βγάζουν, τα κόμματα του Δημοκρατικού Τόξου, από το κάδρο το θέμα της ονομασίας και ταΐζουν τους εθελοτυφλούντες οπαδούς τους, με πολιτικές του τύπου είμαστε κατά της παραχώρησης της Εθνότητας και της γλώσσας;

Γιατί επιμένουν να υπηρετούν την πολιτική που επιθυμούν και οι ΗΠΑ και η Γερμανία, όπως ακριβώς κάνει και ο Τσίπρας;

Γιατί πουλάνε τα δίκαια και τα συμφέροντα της Ελλάδος για μια ακόμη φορά;