Με το ζόρι δεν κτίζονται συνειδήσεις

Η μητέρα μου, μου διηγήθηκε πολλές φόρες ιστορίες που έζησε μικρό παιδί, μια από αυτές ήταν η ένταξη της στα αετόπουλα  έτσι έλεγαν την μαθητική οργάνωση καθοδήγησης στα χωριά κατοχής από τo μαρξιστικό ΚΚΕ

Η ενημέρωση γινόταν στο σχολειό του χωριού, χώρο που τον ήξεραν  καλά μιας και κει ο παπαδάσκαλος τους έμαθε τα πρώτα γράμματα, να κάνουν τον σταυρό τους να λένε τον εθνικό ύμνο και την προσευχή τους στην Παναγιά

Τώρα ωραίες αντάρτισσες και λεβεντόκορμοι

αντάρτες αναλάβανε την εκπαίδευση  τους

Τραγουδάκια, χειροτεχνίες, μαθήματα πρώτων βοηθειών και ότι συγκινούσε τα μικρά παιδιά Το καθένα  είχε και μια ξεχωριστή ικανότητα, πράγμα το όποιο μπορούσαν να αντιληφτούν ακόμα και οι αγράμματοι αντατροδάσκαλοι, μέσα από απλές ερωτήσεις και μάλιστα να επιβραβεύσουν την ωραία απάντηση.

Ακόμα και σήμερα η μητέρα μου παρόλα τα ογδόντα της μου λέει με θαυμασμό, όταν με ρώτησε η αντάρτισσα τι θα κάνεις αν  δεις ένα άνθρωπο να ζητάει βοήθεια; Της απάντησα,  θα τρέξω να τον βοηθήσω και αν σου ζητήσει και νερό; θα πάω να του φέρω

Μέσα από αυτή την απλή απάντηση η μάνα μου πήρε την επιβράβευση και ανέλαβε να κάνει και σε άλλα συνομήλικα παιδάκια μάθημα 

Με τον ίδιο τρόπο έμαθαν να παίζουν θέατρο να πλέκουν κάλτσες να τραγουδάνε αντάρτικα τραγούδια  και να σέβονται  τους καθοδηγητή τους

Ο καιρός περνούσε τα μικρά αετόπουλα  έπρεπε να  πλέξουν  κάλτσες και μέλινες φανέλες να ζυμώσουν ψωμί για τον λαϊκό στρατό που τώρα δεν κάνει απελευθερωτικό αγώνα κατά των κατακτητών αλλά κατά του ντόπιου φασιστικού πλουκτοκρατισμού

Τους περίμενε όμως και παιδομάζωμα για το καλό τους Πολλά χάνουν την ζωή τους περπατώντας στα βουνά μέσα στα χιόνια ξιπόλητα και  τραυματισμένα.

Τα μεγαλύτερα αναγκάστηκαν να πάρουν στα χεριά τους όπλα ,γίνονται  τοίχος στις μάχες στο Γράμμο και Βίτσι και όσα έζησαν βρέθηκαν στον κομμουνιστικό παράδεισο του ανατολικού μπλοκ

Αυτή είναι μια μικρή ιστορία από τις πολλές που άκουσα 

Η μητέρα  δεν είχε την ατυχία κάποιων άλλων παιδιών αλλά ούτε και  έγινε ποτέ κομμουνίστρια αν και έβγαλε με άριστα το σχολειό του ΚΚΕ ως αετόπουλο

Θα έλεγα εθνικίστρια παρέμεινε και το αποδεικνύει η ιδεολογία της όπως  και των παιδιών της

Θα μου πείτε γιατί έγραψα αυτή την μικρή ιστορία απλά γιατί πριν  κάποιες ημέρες είδα σε πολιτικά γραφεία κάτω από τα κομματικά  λάβαρα κάποιοι να κάνουν κομματική καθοδήγηση σε μικρά παιδιά .

Πράγμα που το θεωρώ απαράδεκτη για μας τους Έλληνες εθνικιστές και αντίθετο με την ιδεολογία μας

Υγ στα 35 χρόνια εθνικιστικού μου  αγώνα δεν βρήκα ούτε ένα εθνικιστή που να ήταν μέλος στην ΕΟΝ αντίθετα βρήκα ΕΟΝΙΤΕΣ που έγιναν κομμουνιστές

Με το ζόρι δεν κτίζονται συνειδήσεις

Ε.ΒΑΡΔΑΣ