Είναι παρατηρημένο πλέον Ιστορικά, ότι όποτε ή Ελλάς
βρίσκεται αντιμέτωπη μέ ζωτικά εθνικά προβλήματα, δποτε διακυβεύονται ή
ϋπαρξις και ή άκεραιότης της, τό εσωτερικό της αποσταθεροποιείται, μέ την
δημιουργία ενός νέου μετώπου: του Διχασμού.
Ή σημερινή περίοδος είναι μιά απ’ αυτές. Διακυβεύεται τό αν
ή Κύπρος θά δοθή σάν έπαθλο, μερικώς τώρα, ολικώς αργότερα, στόν Μογγόλο
εισβολέα που «κρατεί τά Στενά και συνορεύει μέ τον Καύκασο»... Διακυβεύεται το
αν ή Κοιτίς του Ελληνισμού, το Αιγαίο, πού μέ 6 αιώνων αίμα και πόνο ξαναγεννήθηκε,
θά εξακολούθηση ,νά είναι το ύγρό πυρ του Ελληνισμού... Διακυβεύεται το άν τδ
προαιώνιο όνειρο των Σλάβων, των απογόνων του Σαμουήλ, του Ντουσάν, του
Σβιατοσλάβου, θά μπορέση επιτέλους νά πραγματοποίηση, ολοκληρωτικά, μέ τήν
βοήθεια απογόνων του Εφιάλτη... Διακυβεύεται το άν οι "Ελληνες θά εξακολουθήσουν νά είναι Έλληνες...
Και για αύτό καλλιεργείται ο Διχασμός. Καί κλιμακώνεται...
"Οχι ο Διχασμός μεταξύ Ελλήνων και Σλαβοπρακτόρων. Αύτός δέν είναι
Διχασμός, Είναι καρκινοθεραπεία. Καλλιεργείται και κλιμακώνεται ο Διχασμός
μεταξύ Ελλήνων! Μεταξύ Εθνικοφρόνων Πατριωτών και Εθνικιστών Πατριωτών-Γιατί «αύτό»
πού το καλλιεργεί, ξέρει ότι μόνον μέ την Εθνική Παράταξι μεγαλούργησε ή Ελλάς.
"Οτι μόνον ή Εθνική Παράταξις βάζει τήν Ελληνική Φυλή και τήν Ιστορική
"Αλυσίδα της, πριν άπό τον προσωρινό καΐ μάταιο εγωισμό του καλοπερασάκια
Πουπουλοφυλαγμένου μιας «παρούσης» γενεάς...
Το παλαιό κατεστημένο, πού χαρακτηρίζεται άπό τον τύπο αύτό
του «ανθρώπου», εχει καταλάβει πόσο σαθρό είναι το πάτωμα όπου πατάει. Και προσπαθεί
μέ κάθε τρόπο καί μέ κάθε ποταπή έκφραση της ψυχοσυνθέσεώς του, νά άποφύγη το
επερχόμενο
Μοιραίο.
Μοιραίο.
Είναι βέβαια ανίκανο. 'Από κάθε πλευρά. Βιολογική καί
ψυχική. "Εχει λοιπόν τήν συμπαράστασι άλλων, ξένων κυκλωμάτων.
Καί άπό τον Απρίλιο 1974, έχει βάλλει μπροστά τον μηχανισμό
της κλιμακώσεως. Πού διευκολύνθηκε άπό τήν Εγκληματική "Αγνοια τών Ιστορικών
καί Πολιτικών δεδομένων τών τότε «Ιθυνόντων». Κατόρθωσε νά θάψη τά Εθνικά
θέματα. Κατόρθωσε νά εξαγόραση μία αναστολή, μέ τήν θυσία τών Ιδίων του τών
στηριγμάτων. Κατόρθωσε νά επίπλευση, παραδίνοντας τήν Κύπρο στους Μογγόλους,
το Αιγαίο στους Έβραίους καί τούς «πραμματευτάδες», τον Εθνισμό στους
τοκογλύφους της
«Κοινής» καί τήν ελπίδα του Αύριο στους χασάπηδες του
Μπούκλες καί του Δοξάτου.
'Αλλά δέν εφ'θανε αυτό... "Επρεπε —καί πρέπει— νά
καταστροφή δ Εθνικισμός, τδ «τέρας» πού δέν τούς αφήνει νά χορεύουν καί νά
τραγουδήσουν στόν νεοσκαμμένο τάφο, πού περιμένει ανοιχτός τδ επόμενο «γέμισμα»
του. Καί τά κυκλώματα μπήκαν πάλι μπροστά! Ποιά; Ό καιρό,ς θά τδ δείξη...
Στις 15 Δεκεμβρίου 1976, δολοφονήθηκε ένα άπδ τά στηρίγματα
των ιδίων εκείνων πού τον χλευάζουν καί τον φτύνουν τώρα... Δέν ήταν τυχαίο,
ούτε συμπτωματικό. Χρειαζόταν τό φυτίλι, γιά νά γίνουν όσα έγιναν καί όσα θά
επακολουθήσουν.
Στις 17 Δεκεμβρίου, προκλητικοί καί αναίσχυντοι, οί κήρυκες
του «εγγράφου μίσους» πήγαν νά χλευάσουν τον πόνο τών συγγενών καί τών θυμό τών
Εθνικοφρόνων. Τά έκτροπα ήσαν προδιαγεγραμμένα καί υπολογισμένα. Γιά νά
σπηλωθοΰν υποψίες, νά φυλακισθούν αθώοι, νά κτυπηθούν κατακέφαλα τά Σώματα
Ασφαλείας.
Στις 23 Ιανουαρίου, ή πρόσκλησις κλιμακώθηκε ενα ακόμη
σκαλί. "Ότι δέν επετράπη στήν κηδεία (ή Κυριακή αργία, ή Μητρόπολις
κ.ο,κ.) επετράπη, ξαφνικά καί περίεργα στο Μνημόσυνο. Ηταν όμως χονδρό, καί δέν
έγινε ότι ήθελαν νά γίνη.
Τό επόμενο σκαλί: οί Βόμβες... Όλες σέ γραφεία καί
βιβλιοπωλεία... άδεια, ή φρουρούμενα άπό τούς κουκουέδες κάθε «είδους» καί —
περίεργο — μή φρουρούμενα εκείνη τήν στιγμή ακριβώς... Είχε ξαναγίνει καί
παλαιότερα το «κόλπο». Τώρα πιό συντονισμένο καί μέ ψυχολογική προετοιμασία
της οργανωμένης συκοφαντίας.
Καί ξανά στηλώθηκαν υποψίες, ξανά ή εκστρατεία κατά του
«τέρατος» του Έθνικισμοϋ...
"Οποιος όμως θέλει τά πολλά, χάνει καί τά λίγα. Καί ή
τραγικοκωμωδία του μικρού θλιβερού νεαρού, πού γέμισε κόσμο μέ τά ψέμματα πού
του είπαν (ποιοί άραγε;) νά πή καί πού, τρομοκρατημένο, καταλαβαίνοντας τήν
ανοησία του, προσπαθεί νά αναιρέση, έδειξε καί τά πολύ στενά όρια του
παιγνιδιού πού θέλησαν κάποιοι νά παίξουν. Ό «Λεοναρδισμός» καί ή «Ήλένια»,
έχουν τά όριά του,ς. Καί κάποτε σκάνε στά χέρια τών αυτοσχεδίων «βομβιστών».
'Ως πότε, οποιοσδήποτε, στήν Χώρα αυτή, θά μπορή νά
συκοφάντη, νά σπιλώνη, νά λασπώνη, οποιονδήποτε καί νά μένη ατιμώρητος; Ώς
πότε ένας Λεονάρδος καί οί παραγγελιοδόχοι του, θά κοροϊδεύουν ανέμελα ενα
βούλευμα - καταπέλτη; 'Ως πότε ένας παρανοϊκός θά μπορή νά κατηγορή
οποιονδήποτε σέ οποιονδήποτε, γιά λίγη θλιβερή δημοσιότητα; 'Ως πότε θά
κατασκευάζωνται «θύματα ξυλοδαρμών», πού δέν έγιναν ή πού προκλήθηκαν
αναίσχυντα, μέ σκοπό νά ρεζηλεύουν τήν ασπίδα της χώρας κατά του Σλαβοκομμουνισμού,
τά Σώματα Ασφαλείας; 'Ως
πότε θά διώκεται ή Εθνική Παράταξις, πού έσωσε τήν Ελλάδα
καί θά τιμάται ή κοπρογονιά τών Σλάβων; "Ως πότε θά παραδίδεται ή Νεολαία
στους «κονσερβοκουτάδες» γιά νά συνεχίσουν τήν λαμπρή παράδοσι; Ως πότε θά
συνεχιστή ή απάτη της κυβερνήσεως του 54% πού στις φοιτητικές εκλογές παίρνει...
14%;
Καί όλα αυτά, τήν στιγμή πού ξεπουλιούνται όλα τά οικονομικά
μας συμφέροντα — καί ή ίδια ή Χώρα! — στήν Κοινή Αγορά, ή Κύπρος (20, 27, 32%
αδιάφορο) στους Μογγόλους,, τό Αιγαίο 15, 25, 30, 50% αδιάφορο στους
Τουρκοαμερικανοεβραίους καί οί Σλάβοι εγκαθιστούν «προγεφυρώματα οικονομικά»
στήν Θεσσαλονίκη καί τό Πόρτο - Λάγος!
Τά Κυκλώματα δουλεύουν! Άλλα... υπάρχουν καί τά
Βραχυκυκλώματα!
ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 30 τον Φεβρουάριο του 1977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π