Ο Εθνικισμός έναντι του Εθνικοσοσιαλισμού ( 2 )

Συνεχίζοντας τήν άνάλυσί μας της περασμένης εβδομάδος θά δούμε σήμερα πώς διαφοροποιείται σέ φιλοσοφικό αλλά και  ιστορικό επίπεδο, ό Έθνικοσοσιαλισμός από τόν Εθνικισμό.

Είδαμε ποιοί είναι οί φορείς τού ανθρώπου, με τούς οποίους λειτουργεί σάν βιολογικός, ψυχικός και πνευματικός οργανισμός, καί πώς αυτοί εκπροσωπούνται στην συλλογική Φυλε­τική Ψυχή, τόν συλλογικό φορέα που παράγει τήν Εθνική Συνείδησι. Ή «δομή» της Φυλετικής Ψυχής μπορεί νά συνοψισθή σέ τρία «στρώματα»:

1. Τό συλλογικό υποσυνείδητο. Είναι ό «άστρικός» φορεύς τής συλλογικής ψυχής Εκεί ε­δρεύουν δυνάμεις όπως τά φυλετικά ένστικτα, οί επιθυμίες τών μαζών, άλλά καί ανωτέρα συλλογικά συναισθήματα, όπως αυτά πού έχουν σχέσι μέ τήν φιλοπατρία καί τήν εθνική υπερηφάνεια. Στό συλλογικό υποσυνείδητο αντανακλάται καί ή

βουλητική δύναμις τού α­νωτέρου φορέως Α σάν τάσεις απεριορίστου κυριαρχίας, ένώ στήν ανώτερη της έκδήλωσι ή βούλησις εμφανίζεται ώς τάσις αύτοπραγματώσεως. Η διαφορά αυτή είναι πολύ σημαντική. Στην κατωτέρα της εκδηλωσι. η βούλησις τείνει πρός μία ψευδή αυτοπραγμά­τωση μέσω τής απεριορίστου κοί άνευ ορίων επεκτάσεως καί κυριαρχίας. Στήν ανωτέρα της όμως εκδηλωσι ή βούλησις

αύτοπραγματώνεται μεσω τής πλήρους αναπτύξεως τού Λόγου καί τής διευρύνσεως τής Συνειδήσε­ως φθάνοντας στήν ένεργοποίησι καί τών τριών φορέων Α-Δ-Ν.

2. Ό συλλογικός νούς ό όποιος εκφράζεται ώς τρέχουσα κοινή γνώμη και

3. Τό συλλογικό υποσυνείδητο. Είναι ή τριάς Α-Δ-Ν τής συλλογικής ψυχής. Στό συλλογικό υποσυνείδητο γίνεται ή σύλληψις τών υψηλών πολιτιστικών άξιών, τής μυθολογίας κλπ.

Ή υίοθέτησι, σάν προοπτικής τού άνθρω­που, της εξελίξεως του πρός τά ανώτερα πε­δία, άτρμικά καί συλλογικά, αποτελεί τόν τρόπο τού Εθνικισμού. Ουσιαστικά ό Εθνι­κισμός, προτείνει τόν τρίτο φιλοσοφικό δρό­μο άπό αυτούς πού αναφέραμε στό πρώτο μέρος τής αναλύσεως μας. Προτείνει, δηλ., τήν προσπάθεια τού άνθρωπου γιά αυτοπρογμάτωσι μέσω τής αναπτύξεως πολιτισμών. Έ­τσι ό άνθρωπος ατομικά ή συλλογικά σάν Έθνος, μέ' κινητήριο δύναμι τήν Βούλησι προσπαθεί νά αναπτύξη τόν ανθρώπινο Λόγο σε θείο καί νά διευρύνη παράλληλα τήν συνειδητότητά του, μέσα στά πλαίσια της δημιουρ­γίας πολιτισμών. Ή κυριαρχία έπί τών άλλων μορφών ή τού περιβάλλοντος στον Εθνικισμό δέν είναι σκοπός. Μπορεί, όμως, νά καταστή απαραίτητη μέσα στήν προσπάθεια αύτοπραγματώσεως. Τελικώς ή κατάκτησις άνωτέρων ποιοτήτων τού άνθρωπου είναι αυτό πού επιδιώκει ό Εθνικισμός.

Διαφορετικός είναι ό τρόπος τού Έθνικοσοσιαλισμού. Έκεί σάν κυρίαρχος δύναμις θε­ωρείται ή Βούλησις, όχι όμως στήν ανώτερη της έκδήλωσι ώς τάσι αύτοπραγματώσεως. άλλά όπως εκδηλώνεται στό πεδίο τού συλλογικού υποσυνειδήτου, ώς τάσις κυριαρχίας. Στήν κατώτερη αυτή βουλητική

μορφή, ή κυ­ριαρχία τής βουλήσεως αποτελεί αυτοσκοπό, ένώ ό νούς καί ό Λόγος αποτελούν έννοιες ε­χθρικές πρός αυτήν. Κατά τήν άντίληψι του Έθνικοσοσιαλισμού ή σκέψις καί ό λόγος αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες γιά την βούλησι καί πρέπει νά παραμερίζωνται. Είναι προφανές ότι ή άντίληψις αυτή μόνον σέ φι­λοσοφικό αδιέξοδο κατατείνει. Μία πλήρης καί καθολική κυριαρχία της βουλήσεως θά ο­δηγούσε τήν ίδια τήν βούλησι στον θάνατο άφού δέν θά είχε πλέον πού νά έπεκτείνη τήν κυριαρχία της αυτή.

Παράλληλα, όμως, έχει ήδη οδηγήσει τά όντα σέ διάλυσι, καταργώντας τόν Λόγο, άφού ό Λόγος είναι ή άρχή που όργανώνει το Σύμπαν. Δέν είναι, λοιπόν, άβάσιμη ή άποψις ότι Ιστορικά ό Έθνικοσοσιαλισμός υπήρξε ή έκφρασις τών δυνάμεων τής καταστροφής, άποψις πού ενισχύεται καί άπο τό γεγονός ότι υιοθέτηση σάν έμβλημα τό έλληνικό κοσμογονικό σύμβολο τού στρεφομέ­νου σταυρού (σβάστικα), άλλά σέ αριστερό­τερη φορά.

Ό Εθνικισμός, λοιπόν, υιοθετεί τήν έλλογο βούλησι μέ σκοπό τήν αύτοπραγμάτωσι τού άνθρωπου σάν βουλητικής καί νοητικής ενσυνειδήτου όντότητος, αποβλέπει στήν ι­σορροπία μεταξύ συλλογικού καί ατομικού στοιχείου καί βλέπει τήν έξέλιξι τής βουλή­σεως πρός τά άνω.

Ό Έθνικοσοσιαλισμός αντίθετα υιοθετεί τήν άλογο βούλησι τού συλλογικού υποσυνει­δήτου στήν οποία οί ατομικές συνειδήσεις πρέπει νά απορροφηθούν καί στήν κυριαρχία τής όποιας αποβλέπει μέ έξάπλωσί της ορι­ζόντια. Βλέπουμε πίσω άπό τά χαρακτηριστι­κά αυτά τού Έθνικοσοσιαλισμού νά σκιαγραφήται τό αποκρουστικό πρόσωπο τού εκδικη­τικού βιβλικού Ίεχωβά πού αναζητά στήν παγκόσμια έπικράτησί του νά σβύση τήν δί­ψα του γιά κυριαρχία, αντιπαρατιθέμενος μέ τό μέτρον τού Απόλλωνος. Καί ερχόμαστε στίς ιστορικές διαφορές τών δύο αντιλήψεων. Ό Εθνικισμός παραμένει σταθερά προσηλωμένος στήν ιστορική οντό­τητα τού Έθνους καί βεβαίως ό Ελληνικός Εθνικισμός υπηρετεί τό Ελληνικό Έθνος.

Ό Έθνικοσοσιαλισμός στήν πραγματικότητα έχει μία μερικώς διεθνιστική άντίληψι! Συμφωνα μέ τήν περί Άρείας Φυλής θεωρία (ή οποία επιστημονικώς

σήμερα απορρίπτεται), πρέπει νά άναζητήται ή συγκέντρωσις τού Αρείου

αί­ματος. Μέ τόν όρο άρειο αίμα υπονοείται όχι κυριολεκτικώς τό αίμα, άλλά τό σύνολο ώρισμένων γενετικών χαρακτηριστικών τής υποτιθεμένης πρωτογενούς άρείας φυλής. Όπως φιλοσοφικά δέχεται μόνον τήν απρόσωπη

ένέργεια τής βουλήσεως, έτσι καί ιστορικά ό Έθνικοσοσιαλισμός ενδιαφέρεται γιά τόν εν­τοπισμό εθνικών ομάδων - φορέων ύψηλου ποσοστού άρείου αίματος, άφού πιστεύει ότι οί ιστορικές τάσεις είναι άπ' ευθείας έκφράσεις τού άρείου αίματος. Πρόκειται γιά ένα διεθνισμό τού άρείου αίματος. "Ας σημειωθή ότι ή κατάταξις τών φυλών σέ Άρείους καί Σημίτες έχει τήν ρίζα της στή Βίβλο (Σήμ · Χάμ - Ίάφεθ) καί θεωρείται σήμερα άντιεπιστημονική. Άλλά καί ή θεωρία τής Ινδοευρωπαϊκής φυλής καί τών περιέργων μεταναστεύσεων της, πού έχει επίσης άπορριφθή άπό τήν επι­στήμη, έχει σάν αφανή της πηγή τήν Μυστι­κή Θεοσοφική Εταιρεία πού Ίδρυσε τόν περασμένο αιώνα ή Ελένη Μπλαβάτσκυ και πού σήμερα, μέ διάφορα παρακλάδια της. υ­πηρετεί τόν Σιωνισμό.

 Άπό τίς απόψεις τής Μπλαβάτσκυ επηρεάσθηκε ό Νίτσε, πνεύματικός πατέρας τού Έθνικοσοσιαλισμού. ό ο­ποίος καί άπό άλλη πλευρά, λόγω τής

σχιζοφρενείας πού έπασχε (οφειλομένη πιθανόν σέ κληρονομική συφιλίδα) είχε άμεσώτερη άν­τίληψι τών άλογων δυνάμεων τού υποσυνει­δήτου. Έξ άλλου ή Μυστική Εταιρεία τής Θούλης  αδελφή αυτής της Θεοσοφίας,

γνω­ρίζουμε ότι υπήρξε ό ιστορικός πατέρας του Έθνικοσοσιαλισμού ώς πολιτικής κινήσεως. Ό Έθνικοσοσιαλισμός άνεπτύχθη σέ μία άτυχή περίοδο γιά τό Γερμανικό Έθνος, ένα έθνος με πολλές αρετές που έδωοε στον κό­σμο πνευματικούς ανθρώπους όπως ό Λάιμπνιτς, ό Γκαίτε καί ο Ριχάρδος Βάγκνερ Χρησιμοποίησε τους πόθους τού Γερμανικού Λαού γιά έξοδο άπό τήν εθνική κρίσι καί εθνι­κή όλοκλήρωσι καί αύτοπραγμάτωσι, καί τήν άποτίναξι τής Βρεττανικής επιρροής άπό τήν Εύρωπη καί τής εβραϊκής διεισδύσεως

Χρησιμοποίησε επίσης τίς άρετες τού Γερμανικού Λαού γιά νά έπιτύχη ανάκαμψι καί ένδυνάμωσι. Έτσι ιστορικά ό Έθνκοσοσιαλισμός εμ­φανίζεται μέ δυο όψεις:

Αυτήν πού φέρει τα χαρακτηριστικά καί τίς τασεις τοϋ Γερμανικού Λαού καί είναι ή θετική πλευρά καί αυτήν που προέρχεται από τήν άντίληψι πού αναπτύξα­με, εβραϊκής στό βάθος ρίζας, τήν.ιδεολογική πλευρά, που περιέχει τα αρνητικά γνωρίσματα. "Αλλωστε κάθε ιδεολογία που εκφράζεται πολιτικά σέ ένα λαό χρωματίζε­ται άπό τά χαρακτηριστικά τού λαού αυτού.

Ή σύγκρουσις τού Έθνικοσοσιαλισμού μέ τόν εβραϊσμό δέν είναι καθολική άλλά μερι­κή, καί δέν οφείλεται τόσο σέ διαφορά αντι­λήψεων, όσο στόν δυισμο Άρείου - Σημίτου πού όπως είδαμε προέρχεται από τήν Βίβλο. Δέν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στά πρώτα βή­ματα του. τό Έθνικοσοσιαλιστικό κόμμα έχρηματοδοτήθη μεταξύ άλλων καί άπό εβραϊκές τράπεζες. Ή προπαγανδιστική θεωρία του ο­λοκαυτώματος τών 6.000.000 δέν θά πρέπει νά μάς παρασύρη και πιστεύουμε ότι τό υπο­τιθέμενο σχέδιο τής τελικής λύσεως είναι άποκύημα φαντασίας.

Ό Σιωνισμός υπεστήριξε αρχικά τόν Έθνικοσοσιαλισμό σάν αντίπαλο δύναμι πρός τόν Σταλινισμό, γέννημα του Γέρατος τού Μπολσεβικισμού, άλλου δημιουργήματος τού Σιω­νισμού πού όμως διέφυγε από τον έλεγχο του. Άλλη έπιδίωξις τού Σιωνισμού είναι ή έπίλυσις εσωτερικών διάφορων καί ή φυλετική έπιλογή τών ατόμων που θά αποτελούσαν το μελλοντικό κράτος τού Ισραήλ. Έτσι έρμηνεύεται η επιλεκτική συγκεντρωσις τών έβραίων στήν Γερμανία.

Τελικώς όμως ό Έθνικοσοσιαλισμός άκολούθησε ανεξάρτητη πολιτική, κυρίως μετά τήν προσέγγισι μέ τόν Σταλινισμό, πράγμα πού ώδήγησε τήν Βρεττανία νά κηρύξη ούσιαστικώς τόν Β" Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ό Εθνικισμός εντοπίζει την λανθασμένη φιλοσοφική και έν μέρει ιστορική βάσι τού Έθνικοσοσιαλισμού, αναγνωρίζει, όμως, καί τήν θετική συμβολή του στήν καλλιέργεια τού πατριωτισμού καί τού αγωνιστικού πνεύματος Συγχρόνως απορρίπτει τήν κριτική του άπό τό Σύστημα καί τό Διεθνές Κατεστημένο, το όποιο επίσης επιδιώκει σάν σκοπό τήν άπόλυτη παγκόσμιο κυριαρχία, μέ διαφορετικό όμως. επιμελώς συγκεκαλυμμένο, τρόπο.

Πρόδρομος Κούρτογλου