Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Ελλάς και Ευρωπαϊκή Ένωση


Ή φαντασιακή θέσμιση τής Εύρώπης-Σωτήρα βρίσκεται μόνο στους ευσεβείς πόθους τής φιλελεύ­θερης ουτοπίας. Μόνο πού μέ ουτοπίες τα έθνη δεν σώζο­νται. Μόνο ναρκώνονται και πεθαίνουν. Μήπως αυτό στο­χεύουν oi ντόπιοι εκφραστές τοϋ "Ευρωπαϊσμού";
Το άρθρο δημοσιεύθηκε πριν 19 χρόνια στην Εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 26 τον Μάιο του 1996. Ο χρόνος και η πραγματικότητα δικαιώνουν τις αναλύσεις των Εθνικιστών 

Γράφει ο Χρήστος Χαρίτος
Τά τελευταία χρόνια γινό­μαστε μάρτυρες μιας εκτετα­μένης φιλολογίας και παραφι­λολογίας για τήν αξία της "Ε­νωμένης Ευρώπης", για τά κριτήρια σύγκλισης τοϋ Μάαστριχτ και της αναγκαιότη­τας, τοϋ νά γίνουμε Ευρω­παίοι.
Τήν ϊδια ώρα και σε παράλ­ληλη διάταξη, θεσμοί και έν­νοιες, όπως 'έθνος-κράτος", εθνική κυριαρχία", "εθνική πολιτική", "έλληνοκεντρισμός", "εθνικά θέματα", εξο­βελίζονται άπό τό κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνιολογικό λεξιλόγιο ώς "αναχρονιστι­κοί" και αντιτιθέμενοι στήν κυ­ρίαρχη αξία της Ευρώπης".

Στήν Ελλάδα δέ, αυτή ή πρακτική τείνει νά λάβει τήν μορφή μιας νέας ιδεολογι­κής τρομοκρατίας". Ή πα­λαιά, ήταν ή μόδα τοΰ μαρξι­σμού και τοΰ "ιστορικού προτσέζ τής σοσιαλιστικής επα­νάστασης"!! Και οί δύο είχαν και έχουν ώς στόχο νά δοθεί μιά διεθνιστική απάντηση σέ υπαρκτά εθνικά διλήμματα και προβλήματα!
Ό Κων/νος Καραμανλής και ό διεθνικιστικός φιλελευ­θερισμός πού εγκαθίδρυσε μεταπολιτευτικά είχαν ώς α­ντικειμενικό σκοπό τήν χειρα­γώγηση οποιασδήποτε εθνι­κής δυναμικής πού θά ξέφευ­γε άπό τον έλεγχο των ξένων. Έξαλλου, τό Σύνταγμα τοϋ 1974 είναι αρκετά διαφωτιστι­κό. Ή εξουσία και ή κυριαρχία δεν πηγάζουν πλέον άπό τό "έθνος", άλλά άπό τόν "λαό". Ή διαφορά δεν εΐναι λεκτική άλλά ουσιαστική.
Λάβαρο τοϋ Καραμανλισμοϋ είναι ή "Ευρώπη", μία Ευρώπη κοινοβουλευτική και συνταγματική, μέ μακραίωνο "κράτος δικαίου", μέ διάκριση των εξουσιών και ανεπτυγμέ­νους οικονομικούς θεσμούς, όπως ή οικονομία τής αγο­ράς, οί μεγάλες επιχειρήσεις, ό σεβασμός τοΰ ιδιώτη επιχει­ρηματία, πού παράγει τόν κοι­νωνικό πλούτο και προσφέρει απασχόληση.

Σέ αυτήν τήν Ευρώπη ό­φειλε νά μοιάσει ή Ελλάς, χώ­ρα μέ διαταραγμένο πολιτικό βίο, συνταγματικές εκτροπές, αδιαφάνεια στήν λήψη απο­φάσεων και οικονομία πού αρχίζει νά δείχνει σημάδια κόπωσης και ανταγωνιστικής υστέρησης.
Κατά αυτό τόν τρόπο, ή Ελληνική Δημοκρατία έγινε μιά Δημοκρατία ύπό Ευρωπαϊ­κή Επιτήρηση και έλεγχο θε­σμών και πολιτικής. Γιά νά μπορέσει αυτό νά γίνει απο­δεκτό έπρεπε νά νομιμοποιη­θεί ώς κάτι τό απολύτως ανα­γκαίο γιά τήν αποδοχή μας άπό τήν μεγάλη "ευρωπαϊκή οικογένεια" και τήν οικονομι­κή ευημερία πού αυτή προ­σφέρει.

Ή Αριστερά, ενώ αντιτά­χθηκε στήν είσοδο τής Ελλά­δος στήν ΕΟΚ, ουδέποτε αμ­φισβήτησε τήν εισαγωγή τοΰ "δυτικού πολιτικού μοντέλου" στήν Ελλάδα. Και αυτό διότι πάντα φοβόταν τήν επιστρο­φή τής παραδοσιακής δεξιάς μέσω τοΰ Στράτου ή τοΰ Βα­σιλιά.
Σήμερα μέ τήν εμπειρία 15 ετών άπό τότε πού γίναμε Ευρώπη", τό ελάχιστο πού θά μπορούσε νά πούμε εϊναι ότι τά πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ή Ελλάς μέσω τών Ευρωπαϊκών Θεσμών, Εύρωκοινοβούλιο-Συμβούλιο τής Ευρώπης, μέλος τής Ε.Ε., Comission,  Δυτικοευρωπαϊκή "Ενωση, δέν κατόρθωσε νά λύσει δύο βασικά της προ­βλήματα. Τό αμυντικό και τό οικονομικό.
Ή εθνική μας άμυνα εξα­κολουθεί νά στηρίζεται στις δικές μας δυνάμεις και αντι­στάσεις. Ούτε ή Κοινή εξωτε­ρική πολιτική και πολιτική Α­σφάλειας (ΚΕΠΠΑ), οΰτε ή ΔΕΕ μπορεί νά προσφέρει αυτό πού δέν κατόρθωσε 40 χρόνια τό NATO. Νά ασφαλί­σει τά Ανατολικά σύνορα τής Ελλάδος. Όταν δέ, ακούμε α­ναφορές ό,τι "τά σύνορα τής Ελλάδος είναι σύνορα τής Ευρώπης" πρέπει νά γνωρί­ζουμε ότι αυτό γίνεται αντιλη­πτό άπό τούς Ευρωπαίους μέ τήν οικονομική σημασία του όρου "σύνορα".

Γιά τούς Ευρωπαίους τά Ελληνικά σύνορα σχετίζονται μέ τίς' διασυνοριακές οικονο­μικές συναλλαγές και τό εξω­τερικό κοινοτικό εμπόριο, τό  κοινό εξωτερικό δασμολόγιο και τόν έλεγχο τών τελωνειακών εισόδων. Δέν έχουν νά κάνουν μέ θέματα αμυντικής συνεργασίας ή πολύ περισσό­τερο με την αμυντική-στρατιωτική ασφάλεια τών Ελληνι­κών συνόρων.
Ή δέ συμμετοχή μας στήν ΔΕΕ έγινε, άφοΰ ουδετεροποι­ήθηκαν τά άρθρα 5 και 10 τής Ενώσεως γιά άμεση στρατιω­τική συνεισφορά της σ' ένα κράτος-μέλος άπαξ και δεχτεί επίθεση άπό τρίτους. Καΐ όλα αυτά γιά νά μη δυσαρε­στηθεί ή Τουρκία που είναι συνδεδεμένο μέλος τής ΔΕΕ!
Στον οικονομικό τομέα τώ­ρα, οί μεταβιβαστικές πληρω­μές τής Κοινότητος μέσω τών ΜΟΠ, τών διορθωτικών τα­μείων, τής ΚΑΠ και τοΰ Κοι­νού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) ανέρχονται σέ δις ECU και τρις δραχμές άλλά οί ωφέ­λειες τής Ελληνικής κοινω­νίας και οικονομία είναι δυσ­διάκριτες. Βεβαίως τήν μέγιστη ευθύνη φέρει τό ανίκανο Ελλαδικό πολιτικό κατεστη­μένο πού χρησιμοποίησε ό­λους αυτούς τούς πόρους γιά νά στηρίξει τό μεταπολι­τευτικό κομματικό κράτος ε­ξαγοράζοντας ψήφους.
Άλλά και οί προθέσεις τών Ευρωπαίων δέν ήσαν αγαθές.

α) Τό μεγαλύτερο ποσο­στό τών πόρων αυτών σχεδιά­στηκε νά δοθεί σέ τηλεπικοι­νωνιακά, ενεργειακά, οδικά έργα υποδομής, ώστε νά διευκολυνθεί ή παρουσία τοΰ πολυεθνικού κεφαλαίου στήν Ελλάδα.
β) Αυξήθηκε ή αγοραστική δύναμη τοΰ πληθυσμού ού­τως ώστε ό Έλλην καταναλω­τής νά συνδεθεί μέ τις αγο­ρές τής Βιομηχανικής Δύσης. Δέν είναι τυχαίο ότι ή Εισαγω­γική Διείσδυση στήν Ελληνική αγορά, αυξήθηκε άπό τό 20% στο 40% τά τελευταία 20 χρό­νια.
γ) Δημιουργήθηκε ένα υ­ποδειγματικό μεταπρατικό Ελλαδικό κράτος, πλήρως
υ­ποταγμένο στις εντολές τών ξένων και ανίκανο γιά οποια­δήποτε εθνική πολιτική, αντί­βαρο στά σχέδια - συμφέρο­ντα τών ξένων στήν Χερσόνη­σο τοϋ Αϊμου - Μ. Ανατολή - Κέντρ. Ασία.
Και σέ τελική ανάλυση ποιά είναι ή σημερινή οικονο­μική Ελληνική πραγματικότη­τα; Όλόκληροι νομοί τής Ελ­λάδος χάνουν τήν παραδοσια­κή τους παραγωγική υποδομή (βλέπε Αχαία, Μαγνησία, Βοιωτία), ενώ περιοχές όπως ή Δυτική Θράκη, Ανατολική Μακεδονία και Άν. Αιγαίο, α­ποτελούν υπόδειγμα οικονο­μικής υστέρησης και ύπό-άνάπτυξης!
Το κατά κεφαλήν εισόδημα σέ σχέση μέ τό Ευρωπαϊκό μειώθηκε άπό τό 65% στο 55%, τό δημόσιο χρέος (εσω­τερικό και εξωτερικό) είναι 33 τρις (160% τοΰ ΑΕΠ), τά τοκο-χρεολύσια άποζυμοϋν τό 80-90% τών δημοσίων εσόδων, ή ανεργία ξεπέρασε τό φράγ­μα τοΰ 10% τοΰ ενεργού πα­ραγωγικού πληθυσμού. Τό σύστημα εκπαίδευσης, υ­γείας, κατοικίας νοσεί βαρύ­τατα μέ μεγάλες κοινωνικές δυσλειτουργίες. Τήν Ίδια ώρα οί Ελληνικές εξαγωγές μειώνονται, οί εισαγωγές αυξά­νουν, τό εμπορικό ισοζύγιο έ­χει νόμιμο παθητικό δις δολά­ρια, τό αγροτικό εμπορικό ι­σοζύγιο είναι επίσης παθητι­κό τά τελευταία 10 χρόνια, πρωτάκουστο γιά μιά αγροτι­κή χώρα, οί Ελληνικές επιχει­ρήσεις περνούν μαζικά στον έλεγχο ξένων κεφαλαίων (Motor oil, Avian, Αθηναϊκή Ζυ­θοποιία, ΑΓΕΤ-Ήρακλής, κ.α).

Πού είναι λοιπόν ή οικονο­μική ευημερία πού θά μάς έ­φερνε ή Ευρώπη; Και όλα αυ­τά χωρίς τήν υλοποίηση τής Συνθήκης τοΰ Μάαστριχτ, μέ τό όποιο θά ασχοληθούμε σέ προσεχές άρθρο. Ποιά τά οι­κονομικά οφέλη τής Ελληνι­κής οικονομίας και παραγωγι­κής ικανότητας;
Εις απάντηση μας ή "συ­νωμοσία τής σιωπής" τοΰ πο­λιτικού κατεστημένου.
Βλέπουμε λοιπόν, ό,τι ή Ελλάς εντασσόμενη στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς δέν ε­πέλυσε ούτε τό αμυντικό, ού­τε τό οικονομικό της πρόβλη­μα. Καμιά ύπερ-έθνική οντό­τητα (Ε.Ε., Ο.Η.Ε., NATO) δεν μπορεί νά επωμιστεί τά δικά μας εθνικά θέματα Ή φαντασιακή θέσμιση τής Εύρώπης-Σωτήρα βρίσκεται μόνο στους ευσεβείς πόθους τής φιλελεύ­θερης ουτοπίας. Μόνο πού μέ ουτοπίες τα έθνη δεν σώζο­νται. Μόνο ναρκώνονται και πεθαίνουν. Μήπως αυτό στο­χεύουν oi ντόπιοι εκφραστές τοϋ "Ευρωπαϊσμού";




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π