Ο Μακρόν και οι φιλελε πολιτικές είναι οι τελευταίοι σπασμοί του παλιού που πεθαίνει.

Όσα "ΑvecMacron" και να φωνάζουν οι φιλελέδες, δεν μπορούν πια να κρύψουν πως τους έχει πάει το σκ@τό στην κάλτσα!
Και αυτό γιατί ο Μακρόν δεν είναι απλά ένας ακόμη αποτυχημένος Γάλλος Πρόεδρος αλλά ο άνθρωπος στον οποίο οι φιλελέδες είχαν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για την "ήττα του εθνολαϊκισμού", ειδικά αφότου το άλλο πουλέν τους, ο Τζάστιν ο Τριντώ τους προέκυψε ολίγον...καραγκιόζης (για να το θέσω ευγενικά). "Ηγέτη του ελεύθερου κόσμου", τον αποκαλούσαν μέχρι πρόσφατα και αυτός δεν τους άφησε παραπονεμένους, αφού προσπάθησε να εφαρμόσει όλη την φιλελέ ατζέντα : "πράσινοι" φόροι, "μπατρίδα μας η Ευρώπη", αυστηρές νουθεσίες σε όσες χώρες δεν εφάρμοζαν την πολιτική "Refugees Welcome", άφθονη πολιτική ορθότητα (μέχρι και το καμάκι ποινικοποίησε ο γελοίος!).

Πέρα όμως από τις πολιτικές του αυτό που ενθουσίαζε τους φιλελέδες στον Μακρόν ήταν το ύφος, το στυλ και η νοοτροπία του. Ξέρετε, αυτό το ύφος που μοιράζονται οι φιλελέδες σε όλον τον πλανήτη και τους κάνει να ξεχωρίζουν από μίλια μακριά : ανασηκωμένο φρύδι, αλαζονεία, μανταμσουσουδισμός ,βαθειά περιφρόνηση για τον λαουτζίκο και τις επιλογές του. Και τώρα που ο Μακρόν καταρρέει τους λούζει κρύος ιδρώτας γιατί ξέρουν καλά πως μαζί με τον καλό τους τον Μανού καταρρέουν και οι τελευταίες τους ελπίδες να διασώσουν τις αποτυχημένες πολιτικές τους.

Όσο για την "Νέα Δημοκρατία" του Κούλη, όπου άνοιγαν σαμπάνιες τη μέρα της νίκης του Μακρόν, είχα γράψει πριν ένα χρόνο -όταν ήδη είχε αρχίσει η δημοσκοπική κατάρρευση του Γάλλου προέδρου- κάτι που ισχύει ακόμη περισσότερο σήμερα : "Ίσως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουν στην Πειραιώς, έστω και για λόγους πολιτικού οπορτουνισμού, πως ο Μακρόν και οι πολιτικές του (αυτό το μίγμα ευρωλαγνείας, απολιτίκ τεχνοκρατισμού και“πολιτικής ορθότητας”), δεν είναι το καινούργιο που γεννιέται αλλά οι τελευταίοι σπασμοί του παλιού που πεθαίνει. Διαφορετικά, ακόμη και αν γίνουν κυβέρνηση, θα είναι εκτός τόπου και χρόνου, σε μια Ευρώπη και σε έναν πλανήτη που αλλάζουν ραγδαία. Και αυτό κάθε άλλο παρά εγγυάται την μακροημέρευσή τους στην εξουσία."

από το χρονολόγιο του Σπύρου Καραμπάτση