ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ

Του Κώστα Τάταρη

Η βιοθεωρία μας είναι ποιητική, ηρωική και τραγική. Ποιητική, διότι έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους ποιητές, παρά στους φιλοσόφους. Οι ποιητές προχωρούν πέρα από τις "προκαταλήψεις των φιλοσόφων", διασχίζουν αποστάσεις, όταν οι φιλόσοφοι παγιδευμένοι στις μονομέρειές τους σταματούν και από τους τελευταίους εμπνεόμαστε μόνον από εκείνους που διατυπώνουν τη φιλοσοφία τους "ποιητικά", ακόμα και όταν αλληλοαναγνωρίζονται ως αντίπαλοι (τι κι αν ο Νίτσε του "γίγνεσθαι" θέτει εαυτόν απέναντι στον Πλάτωνα του "είναι" ; Αγαπάμε και τους δυο εξ' ίσου).

Ηρωική, διότι "το αίμα των ηρώων είναι πιο ιερό από το μελάνι των σοφών και

Όχι μόνο οξυγόνο στον Τούρκο..αλλά και «αίμα»

η μόνιμη εξωτερική πολιτική στάση της
μεταπολίτευσης
"σφάξε με πασά μου να αγιάσω"

γράφει ο Ζαφείρης

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος που εφαρμόζεται με email από το υπουργείο εξωτερικών της Αμερικής δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για σχεδιασμούς από μέρους μας. Ειδικά όταν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις έχουν υιοθετήσει την κοινή στάση «στα τέσσερα». Πως μπορεί να χαράξει άλλωστε εξωτερική πολιτική ένα κράτος προτεκτοράτο. Ειδικά με επικεφαλής έναν κομμουνιστή πρωθυπουργό που διακήρυττε πως… το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, συνομιλητή του τούρκου σουλτάνου Ερντογάν που δείχνει με τις κινήσεις του ότι οι στόχοι που βάζει  για το συμφέρον της χώρας του, τους πετυχαίνει. Εκμεταλλευόμενος όλα τα «χαρτιά» που έχει στα χέρια του (μεταναστευτικές ροές, γεωπολιτική θέση κλπ) ο τούρκος δεν έρχεται εδώ για να δώσει, αλλά για να πάρει. Έχοντας πάρει και αυτός το πράσινο φως από τους Αμερικανούς, που όπως όλοι οι ειδικοί λεν, τον τσεκάρουν για το πώς θα συμπεριφερθεί με την εδώ παρουσία του. Όσοι περιμένουν ότι δεν θα είναι προκλητικός ζουν σε άλλο κόσμο..

Έλλειψη κοσμιότητας, πλεόνασμα παρακμής.

Η δημαγωγία που κατέστρεψε την Αθήνα (μαζί με την αλαζονεία της αδιαφιλονίκητης υπερδύναμης) δεν τέλειωσε με τον θάνατο του Κλέωνος 

Ο Κλέων φαίνεται πως διέφθειρε τον λαό περισσότερο από κάθε άλλον με τις υπερβολικές του παρορμήσεις και ήταν ο πρώτος που, ενώ βρισκόταν στο βήμα, φώναζε, έβριζε και έβγαζε λόγους φορώντας ζώνη, ενώ όλοι οι άλλοι ρήτορες αγόρευαν με κοσμιότητα».
Αριστοτέλους Άπαντα «Αθηναίων Πολιτεία», 28.3.1, τόμος 5, Αθήνα: 1993, εκδόσεις Κάκτος, σ. 111

Ο Αριστοτέλης στο «Αθηναίων Πολιτεία» φωτίζει πτυχές από τον πολιτικό βίο των Αθηναίων, που θα ήταν μάλλον δυσχερές να γίνουν γνωστές αν δεν αποτελούσαν αντικείμενο μελέτης του Σταγειρίτη φιλοσόφου.

Η Κοινωνία έχει τους πολιτικούς που της αξίζουν.

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Κάθε οργανωμένη κοινωνία, ανθρώπων, δομείται με βάση ένα Κώδικα Αξιών. Αξιών που είναι υπαρκτές στο DNA των μελών της και που -αενάως- ιεραρχούνται και κατατάσσονται, με βάση μια σειρά παραμετρικών μεταβολών.

Κάθε Αξία καταλαμβάνει μια θέση στην πυραμίδα δόμησης της κοινωνίας ανάλογα με την Τιμή που της αποδίδεται (στην συγκεκριμένη περίοδο και από τον συγκεκριμένο άνθρωπο). Όσο περισσότεροι, και όσο περισσότερο, τιμούν την συγκεκριμένη Αξία τόσο πιο ψηλά ανέρχεται στην κλίμακα, καταλαμβάνοντας μια ανώτερη θέση επιρροής. Μια θέση που, όμως, δεν παραμένει σταθερή αλλά που ανεβαίνει ή κατεβαίνει ανάλογα με την παραμετρική οπτική που την βλέπουμε. (Χρόνος, ηλικία, φύλλο, επάγγελμα, μόρφωση κλπ).

Ποια, όμως, είναι η παράμετρος που μας κάνει να αλλάζουμε άποψη και η αλλαγή αυτή να έχει τόσο μεγάλη επίδραση στην κλίμακα των αξιών μας και κατ’ επέκταση στην μεταβολή των προτύπων της κοινωνία μας;

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΄44 ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Λαός που λησμονεί τους νεκρούς του αλλά και ξεχνά τις δύσκολες και άσχημες στιγμές του, είναι δεδομένο ότι θα τις ξαναζήσει. Αυτό που κατάφεραν να πετύχουν οι κομμουνιστές μαζί με τους συνοδοιπόρους τους τα τελευταία 43 χρόνια, είναι, να μεταμορφώσουν έναν ξενοκίνητο συμμοριτοπόλεμο σε ..εμφύλιο. Να εξισώσουν τα θύματα με τους θύτες. Και να ηρωοποιήσουν τους δολοφόνους στήνοντας τους αγάλματα ξαναγράφοντας και παραχαράζοντας την ιστορία. Να προσβάλουν την μνήμη των δολοφονημένων Ελλήνων επιβραβεύοντας αυτούς που τους δολοφόνησαν, μοιράζοντας τους συντάξεις απλόχερα.