Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

Δύο πράγματα: 

1. Η μεταπολίτευση δεν πήρε τέλος. Οι βρυκόλακες, τα τσουτσέκια και οι τσάτσοι της είναι παντού γύρω μας. Το πνεύμα της κυριαρχεί ακόμα στον τρόπο εκτιμήσεως από τον απλό άνθρωπο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Οι θέσεις ισχύος και προβολής αντηχούν ακόμα τους απόηχους των μεθόδων και των επιλογών της. Ο εχθρός δέχθηκε ένα πλήγμα αλλά είναι ακόμη όρθιος. 

2. Η μεταπολίτευση δεν είναι από μόνη της ούτε κοσμοθεωρία ούτε πολιτικό σύστημα. Αποτελεί την απροκάλυπτη εξαχρείωση του πλέον απανθρώπου πολιτικού συστήματος, του φιλελευθερισμού

Γ. Σαγιάς: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ - ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΝIΚΩ

Το φωνάζουμε δεκαετίες και το επαναλαμβάνουμε από καιρού εις καιρόν: Πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο λεγόμενος "Φάκελος τής Κύπρου". Με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, την ιστορική συνέχεια τού ελληνισμού και την αλήθεια, με αδιαπραγμάτευτη επιστημονική ακεραιότητα, γενικευμένη έρευνα όλων των διαθέσιμων πηγών και έγκυρη και ατράνταχτη επιχειρηματολογία, να δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για να συμπληρωθεί και αυτή η ψηφίδα ιστορικής μνήμης αλλά και να καταστεί εφικτό να χρεωθούν όπου πρέπει πολιτικές, στρατιωτικές, ηθικές και κάθε είδους ευθύνες.

Τα κρυφά σχέδια των Τούρκωv

Οι ηγεσίες έρχονται και παρέρχονται, αλλά το συλλογικό πνεύμα που εκφράζουν αλλάζει σπάνια, ελάχιστα και με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του προαναφερθέντος, ο «τουρκισμός».

Τώρα, που προσπεράστηκε η παγίδα που είχε στηθεί για την Κύπρο μας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για την «επίλυση» του προβλήματος της εισβολής και της κατοχής τμήματος της νήσου από την Τουρκία, ο πρόεδρος Ερντογάν αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις του για το νησί.

Από το Αμβούργο, όπου βρισκόταν ως συμμετέχων στη Σύνοδο του G20, εξέφρασε την απογοήτευσή του για το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.

Πάρε την εξουσία στα χέρια σου. Ζήσε ως Έλληνας, όχι ως σκλάβος

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*

Το να διδάσκεις για τον Ελληνικό Πολιτισμό είναι σα να διδάσκεις για την Ελευθερία. Αυτό λέω στους μαθητές μου. Διότι ελπίζω να ξεπεράσουμε κάποια στιγμή τις σύγχρονες στρεβλώσεις που έχουν καταστήσει τον άνθρωπο περισσότερο ανελεύθερο από ποτέ. Στην πολιτική ζωή, για παράδειγμα, σήμερα κυριαρχεί μια αντίληψη που προσδοκά λύσεις από αυθεντίες και πεφωτισμένους. Όμως, οι αυθεντίες δεν γεννούν παρά μονάχα μαθητές. Οι απόλυτες αυθεντίες, οι χαρισματικοί και πολιτικοί "μεσσίες", γεννούν μονάχα πιστούς, όχι σκεπτόμενους ανθρώπους. Ψάχνουμε παντού για μεσσίες, για ηγέτες, για οδηγούς πάρα πολλά χρόνια. Ας σταματήσουμε, λοιπόν! Κανείς άνθρωπος δεν θα μπορέσει να είναι πραγματικά ελεύθερος, όταν παραμένει υποτελής σε άλλους ανθρώπους και προσδοκά τη σωτηρία από αλλού!