Ο νεοελληνέζος ανακαλύπτει την Δημοκρατία (του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου)

Του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου, αρχισυντάκτη του news.princeoliver.com

Με τις ντουντούκες να κραυγάζουν δυνατά, παιάνες να να ταράζουν την καλοκαιρινή σιγαλιά, “σημαίες φοβερές” να ξεδιπλώνονται στον αέρα για να ανεμίσουν για λίγο υπερήφανα, προτού καταλήξουν σε κάδους απορριμάτων παρέα με λαδόκολλες από σουβλάκια και άδεια μπουκάλια κόκα-κόλα, ολοκληρώθηκε η σύντομη -ευτυχώς- προδημοψηφισματική περίοδος.  Και λέω ευτυχώς διότι λίγο ακόμα να διαρκούσε, ήμασταν έτοιμοι να αρχίζουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας, προσπαθώντας οι μεν να εξολοθρεύσουν τον ταξικό ή εθνικό εχθρό, οι δε να εξαφανίσουν τα μιάσματα της οπισθοδρόμησης που δεν μας αφήνουν δύο αιώνες τώρα να γίνουμε κι εμείς Ευρωπαίοι της προκοπής.

Αμεση Δημοκρατία στην Ελλάδα του 2015 και οι Εθνικιστές

 Ο Κοινός Παρονομαστής μένοντας σταθερός στις υποσχέσεις του, συνεχίζει να δίνει βήμα στους νέους εθνικιστές. Σήμερα δημοσιεύουμε το άρθρο -επιστολή του Φώτη Κραλίδη που εκφράζει την αγωνία του και διατηρεί τις επιφυλάξεις του ως προς τις εξελίξεις και το δημοψήφισμα. Εμείς ως ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ έχουμε τοποθετηθεί σχετικά με το δημοψήφισμα της Κυριακής πέρνοντας την θέση του ΟΧΙ. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε και δεν θα μας εμποδίσει να δημοσιεύσουμε απόψεις αντίθετων με τις δικές μας, ακριβώς γιατί μόνο ο ελληνικός εθνικισμός ως ιδεολογία είναι τόσο ισχυρός που μπορεί και δίνει αυτή την δυνατότητα γιατί ακριβώς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Κ.Π.

του Φώτη Κραλίδη

 Ραγδαίες εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα μας-έτσι τουλάχιστον αναφέρουν τα μεγάλα Μ.Μ.Ε – και καταπώς φαίνεται το καλοκαίρι των νεοελλήνων εκτός από τα τυπικά ( καφές, παραλία και λούφα ) θα περιλαμβάνει και έντονη πολιτική επικαιρότητα και μονόωρη αναμονή έξω από κάποιο ΑΤΜ των ‘χρεοκοπημένων τραπεζών’. Το πολύ πολύ ίσως να αναρωτηθεί για το μέλλον του κράτους ή να σιχτιρίσει κανέναν πολιτικάντη .

Το Έθνος πάνω από τα ψευτοδιλήμματα

Η πατρίδα μας το τελευταίο διάστημα, βιώνει τις τραγικότερες ίσως στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της, ουσιαστικά το κράτος βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας αν δεν έχει ήδη πτωχεύσει, ο ελληνικός πληθυσμός συνωστίζεται για ατέλειωτες ώρες στις ουρές των ΑΤΜ, προκειμένου να καταφέρει να πάρει τα ψιχία που του επιτρέπει ακόμη το τραπεζικό σύστημα, που όπως και το Ελληνικό κράτος χρεοκόπησε εν μια νυκτί όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του στέρησε την χρηματοδότηση. Στον αντίποδα όλων των παραπάνω οι Έλληνες έχουν χωριστεί σε υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, βαδίζοντας με βήμα γοργό σε ένα ακόμη Εθνικό Διχασμό, με αδιευκρίνιστες τις συνέπειες για την πατρίδα μας.

Ο διχασμός σκοτώνει!

Οι Έλληνες έχουν αναρίθμητα πλεονεκτήματα και ελάχιστα, πλην ολέθρια, ελαττώματα. Αυτά τα λίγα ψεγάδια στην εικόνα μας έχουν προκαλέσει περισσότερα δεινά απ' όσα μπορούν να αντέξουν συνήθως οι κοινωνίες.

Ο Ελληνισμός επιζεί και καθορίζει την πορεία του κόσμου διά των επιτευγμάτων των αρχαίων προγόνων μας (θέατρο, επιστήμη, δημοκρατία κ.λπ.), αλλά ο πλανήτης κοντεύει να ξεμείνει από Ελληνες.

Ο βασικός λόγος της μείωσης του αριθμού των ένσαρκων εκπροσώπων του Εθνους μας είναι ο διχασμός. Αυτός έχει εκθέσει διαχρονικά τους ελληνικούς πληθυσμούς σε σφαγές, γενοκτονίες και έχει οδηγήσει σε μεγάλες στρατηγικές ήττες, τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν εχθρικές δυνάμεις, όπως οι Ρωμαίοι, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι, οι Τεύτονες και άλλοι πολλοί, που ταξίδεψαν στα εδάφη μας με το σπαθί στο χέρι και έφυγαν με αίμα αδελφών μας στα ρούχα τους και θησαυρούς του τόπου μας στις αποσκευές τους.

Νίκος Φίλης: Ο Τσίπρας όπως …ο Ι. Μεταξάς!! (του Σπύρου Παπαδόπουλου)

Νίκος Φίλης: Ο Τσίπρας όπως …ο Ι. Μεταξάς!! 

Αυτή ήταν  Η ΕΙΔΗΣΗ! Ο κ. Φίλης εκδότης της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» και βουλευτής του κόμματος δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή θέλοντας να δομήσει, να υποστηρίξει και να παραλληλίσει το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της Κυριακής με ένα.. άλλο όχι «Ο Ι. Μεταξάς είπε ΟΧΙ στους Ιταλούς και παρ’ ότι του έλεγαν ότι ότι αυτό δεν ήταν προς συμφέρον της Ελλάδος αυτός επέμεινε και βγήκε νικητής..»

ΟΥΑΟΥΟΥΟΥ!!! Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς! Δια στόματος κ. Φίλη ο Σύριζα προσχωρεί στις θέσεις των εθνικιστών ανατρέποντας ιδεοληψίες και πολιτικές θέσεις δυο αιώνων!

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΣΜΟΣ !

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το κατάντημα της Ελλάδος, αυτοί που ξεπούλησαν τον τόπο και οργάνωσαν την συρρίκνωση του Ελληνισμού είναι εδώ ! Οι ενορχηστρωτές του σχεδίου της υπαγωγής της πατρίδος μας στην μνημονιακή μέγγενη, δίνουν τα ρέστα τους επιχορηγούμενοι από τα αφεντικά τους. Τις τελευταίες μέρες έχουν εξαπολύσει στρατιές προπαγανδιστών και έχουν διαθέσει τεράστια κεφάλαια σε διαφημίσεις ( άραγε ποιοι τα δίνουν; ) για να μας πείσουν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να εκφράσουμε την γνώμη μας! Μια ζωή αυτός ο λαός και το κράτος, έρμαιο των ξένων δυνάμεων, των ρουφιάνων αλλά και των γνωστών λεσχών... Εκτός του βούδα της Ραφήνας που είχε να μιλήσει από τότε που παρέδωσε κατεστραμμένη την χώρα και αμαχητί στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου για να μας οδηγήσει στα χέρια της διεθνούς τοκογλυφίας, εμφανίσθηκαν και ως σημείο αναφοράς η γνωστή Διαμαντοπούλου της λέσχης Μπίλντεμπεργκ μαζί με Γιαννάκου Κουτσίκου να υπερασπιστούν το ναι..  

NAI, OXI, ή ΠΩΣ; (του Νίκου Τζιόπα)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το δημοψήφισμα έχει ήδη προκηρυχθεί, η προσοχή του κόσμου είναι στραμμένη στην Ελλάδα και ο ελληνικός λαός παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, που σίγουρα θα υποθηκεύσουν το μέλλον της Ελλάδας για πολλά χρόνια ακόμα.
Όταν τίθεται ένα τόσο σοβαρό και ζωτικό για την πατρίδα ερώτημα, όπως αυτό του δημοψηφίσματος, το πρώτο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να το αναλύσει: να καταλάβει ΤΙ τον ρωτούν κατά αρχάς και κατόπιν να προσπαθήσει να διαβλέψει ΓΙΑΤΙ τον ρωτούν. Κυρίως όμως, όταν η απάντησή του είναι αναγκαστικά μονολεκτική, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει κατά νου όλες εκείνες τις παραμέτρους οι οποίες θα τον οδηγήσουν στην απόφασή του. Κι αυτό γιατί, όπως έγραψα στην μικρή εισαγωγή μου, η όποια απάντηση είναι πολύ κρίσιμη για την συνέχεια αφού θα επηρεάσει την κατάσταση στην οποία θα περιέλθει η πατρίδα αμέσως μετά το δημοψήφισμα.

Η πρόταση του Γιώργου Σαγιά για το Δημογραφικό

Το μεγαλύτερο πρόβλημα τής Ελλάδας είναι το Δημογραφικό. Προτείνω μεγάλη οικονομική υποστήριξη των Ελλήνων το γένος που τεκνοποιούν τρίτο παιδί, μεγαλύτερη για το τέταρτο και μεγίστη -συνεχώς αυξανόμενη- για πέντε ή/και περισσότερα παιδιά. Χρηματοοικονομική μελέτη για το πού θα βρεθούν τα λεφτά

Την Κυριακή ψηφίζουμε υπογράφοντας λευκή επιταγή, με εγγύηση εξόφλησης …την τύχη των παιδιών μας.

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Όταν, στο Ελληνικό κράτος των Αρχαίων Αθηνών, «σχηματοποιήθηκε» και επικράτησε το πολίτευμα της Δημοκρατίας, κανείς δεν φανταζόταν τον ευτελισμό που θα υφίστατο στο μέλλον. Υπαίτιοι γι’ αυτό, οι εξ εσπερίας απολίτιστοι Φράγκοι, Ούνοι, Γαλάτες, Λατίνοι, Βησιγότθοι και Αγγλοσάξονες. Είναι αυτοί που καθιέρωσαν μια σειρά από διαστροφές του πολιτεύματος, ισχυριζόμενοι ότι έτσι θα λειτουργεί υπέρ του ανθρώπου και του ανθρωπισμού.

Η πρώτη και βασική διαστροφή ήταν η κατάργηση της άμεσης και, η άνευ όρων και προϋποθέσεων, καθιέρωση της έμμεσης δημοκρατίας. Μια διαστροφή που την ονόμασαν κοινοβουλευτισμό και την οποία στη συνέχεια, σε βάθος χρόνου, πέτυχαν να την ταυτίσουν με την δημοκρατία.  

Όλες οι γνωστές δημοκρατίες, Προεδρικές ή Προεδρευόμενες, Βασιλικές ή Βασιλευόμενες, Πρωθυπουργοκεντρικές ή ότι άλλο μπορείτε να σκεφθείτε, έχουν την ίδια βάση. Ο λαός διοικείται μέσω εκπροσώπων που εκλέγονται με έμμεσο τρόπο και με διάφορα καλπονοθευτικά εκλογικά

Κυνηγώντας για άλλη μια φορά ανεμόμυλους (του Κων/νου Μεταξά)

Αφορμή για το παρόν αποτελούν τα άρθρα του κυρίου Καρδαρά στον ιστότοπο σας. Έχω ως βασική αρχή το να τιμώ τους πρεσβύτερους, ειδικότερα ανθρώπους που ενώ θεωρώ πως μπορούσαν δεν εκμεταλλεύτηκαν την ενασχόληση τους με τα κοινά  προς απόκτηση προβολής και χρημάτων.

Παράλληλα σε μια προσπάθεια να σκεφτώ «έξω από το κουτί»  δε μπορώ να μη παραθέσω απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες με τα αναγραφόμενα. Όχι με μια δασκαλίστικη έπαρση της δικιά μου αλήθειας. Άλλωστε το περιβάλλον είναι τόσο ρευστό και με τόσους βαθμούς ελευθερίας που αυτά που λέμε σήμερα ίσως αύριο να είναι παρωχημένα. Όχι γιατί δεν εκτιμώ τους Δον Κιχώτες που κυνηγούν ανεμόμυλους. Άλλωστε όταν δεν καταφέρνω να αποστασιοποιηθώ από το πρόβλημα που εξετάζω ένας τους είμαι και εγώ.    

Η στάση νοημόνων ανθρώπων  σε διάφορα θέματα ανεξαρτήτως της φύσης τους πάντα ταλανιζόταν μεταξύ δύο θεωρήσεων. Της «φαναριώτικης» (εδώ συστημικής) στάσης ζωής και αυτής της «ηρωικής» στάσης (εδώ αντισυστημικής), αυτής της κλεφτουριάς. Εξηγούμαι:

'Απόψε η νύχτα είναι κακιά, μαχόμενη, βαλλόμενη Ελλάς, Ελλάς μου...

Δραματικά κρίσιμο το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκονται οι Έλληνες. Συνθλιμμένοι ανάμεσα στον εξαναγκασμό της λογικής και την λογική του εξαναγκασμού, ανακαλύπτουν ότι η ίδια σκαιά βία κρύβεται πίσω κι απ' τα δύο. Πέφτουν οι μάσκες όσο πιο αδύναμη σύρεται η Ελλάδα σε όλο και σκληρότερους όρους εκθεμελίωσης των κοινωνικών, οικονομικών κι εθνικών δομών της κι εξαθλίωσης κι εξανδραποδισμού όσο στενότερα τα περιθώρια μπροστά στα αμείλικτα δρέπανα των εκβιασμών. Πέφτουν οι μάσκες της 'πολιτισμένης' Ευρώπης, οι προφάσεις περί ισότιμων 'εταίρων', οι φερετζέδες μπροστά στους σαρκοβόρους κυνόδοντες των πιστωτών.

Στυγνά ζητεί την έσχατη ταπείνωση της Ελλάδος, οσμιζόμενος αίμα ο Ντάιζεμπλουμ απόψε, καλώντας για 'άλλη στάση', δηλαδή καμμία αντίσταση,

Το ΟΧΙ γεφυρώνοντας τους τεχνητούς διχασμούς συγκροτεί ένα Ενιαίο Εθνικό Μέτωπο. (μερικές επισημάνσεις)

Με αφορμή τις παρατηρήσεις φίλων στη δημοσίευση των συλλογισμών μου με μορφή αρθριδίου  στον «ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗ» (ΕΔΩ) θεωρώ υποχρέωση μου να καταθέσω κάποιες σχετικές μου απόψεις:

1.       Η "δεξιά" και η "αριστερά" με την μορφή του ψυχροπολεμικού διχαστικού προτύπου, αποτελεί τεχνητό πολιτικό διαχωρισμό, πολιτικά παρωχημένο πλέον, που συντηρείται και χρησιμοποιείται για λόγους διχασμού του λαού και "μαντρώματος" των οπαδών των κομματικών κοπαδιών ένθεν και ένθεν. Το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα αν και παλαιότερα συνέπλευσε πολιτικά με την εθνικής προθήκης τότε «δεξιά», υπηρετώντας το εθνικό συμφέρον, σήμερα έχει ξεκάθαρα ταχθεί εναντίον και υπεράνω αυτού του τεχνητού διαχωρισμού. Μια σειρά άρθρων σηματοδοτούν τις θέσεις αυτές του εθνικιστικού κινήματος και κατ' επέκταση των ελλήνων πατριωτών. Παραπέμπω σε ένα παλιό σχετικό άρθρο μου που ξεκαθαρίζει αρκετά αυτές τις θέσεις: (πατήστε ΕΔΩ) Υπάρχει επιπλέον, πλειάδα ιδεολογικών καταθέσεων συναγωνιστὠν με την ίδια κεντρική άποψη.

Το ΟΧΙ θεμελιώνει ένα ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΓΝΗΣΙΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΟΛΟ.

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου από μόνο του, είναι μία "δημοκρατική" υπεκφυγή, ένα "στρίβειν δια του αρραβώνος", αφού οι συριζαίοι είχαν πρόσφατη εντολή και μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν (λέτε να μην εύρισκαν τα κατάλληλα επιχειρήματα; -ή αν όχι θα τους πολυέννοιαζε;-). Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι: 

1. Η έμπρακτη δήλωση και στάση ευθείας αντιθέσεως των Ελλήνων στην ευρωκατοχή, την εξαθλίωση, το ξεπούλημα και τον διασυρμό, παρά τον τρομοπόλεμο των βρωμοΜΜΕ και των πουλημένων "αντιπολιτευτικών" κομμάτων. 

Φρ. Μπελέρης: Ο Αγώνας συνεχίζεται!

Αγαπητοί συμπατριώτες,
πριν πολλούς μήνες ξεκινήσαμε τον αγώνα για την διεκδίκηση του διευρημένου δήμου Χιμάρας, ξέροντας ότι θα είναι δύσκολος.
Είχαμε απέναντί μας ολόκληρο το κράτος και τους μηχανισμούς του που τελικά έκαναν χρήση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου εναντίον μας.
Είναι βέβαιο πως το αποτέλεσμα δεν αντικατοπτρίζει την βούληση των ψηφοφόρων αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε την δική μας ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα και θέλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη που δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες όσωνσυστρατεύθηκαν με πίστη στο όραμα και το πρόγραμμά μας.

Περί πάτρης

του Δημητρίου Γκίκα
Σ' αυτές τις πολύ δύσκολες ώρες θα φανούμε όλοι. Στην Ιστορία μας γνωρίσαμε πολλές τέτοιες. Πάντα ο αγώνας ήταν δυσχερής, πάντα ήμαστε μικροί στους αριθμούς, αλλά πάντα υψώναμε ανάστημα γιγάντων. Έχουμε πλείστες παθογένειες ως λαός και δεν είναι εύκολο να τις ξεπεράσουμε. Είμαστε, όμως ένας λαός με περισσή δύναμη ψυχής. Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Αλλά δεν πέσαμε ακόμα, δεν ξοφλήσαμε ακόμα. Αρκεί να αφήσουμε στην άκρη τις κομματικές παρωπίδες, να σταματήσουμε να υιοθετούμε διχαστικές πρακτικές και, το κυριότερο, να πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Ό, τι βιώνουμε είναι απόρροια της μεγαλύτερης πολιτικής παρακμής που έχει γνωρίσει η γενιά μας.

Η αγωνία της μάνας !

Δεν είμαι με κανέναν Σαμαρά , με κανέναν Παπανδρέου, με κανέναν Τσίπρα..... με κανένα λαμόγιο από όσα πέρασαν τόσα χρόνια από την πολιτική σκηνή. Με ανάγκασαν να μην είμαι κ να φοβάμαι να ανοίξω κάθε μέρα τα μάτια μου μην ξέροντας τι με περιμένει. Με ανάγκασαν να αμφιβάλλω αν έπρεπε να φέρω στον κόσμο αυτά τα υπέροχα αγγελούδια μας που μας γέμισαν τη ζωή μόνο ευτυχία, αλλά τρέμω μήπως δεν τα καταφέρω να τους προσφέρω τα απολύτως απαραίτητα. Όχι δεν έχουμε λεφτά καβάτζα, αλλά κ να είχαμε ως ποτέ θα έφταναν..... Όχι Δεν θέλω να φύγουμε από την Ευρώπη γιατί υποτίθεται πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά κ Όχι πίσω..... Όμως κ που είμαστε;;;;; τι μου προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι αυτή τη στιγμή;;;;; Μια μείωση μισθού σχεδόν

Καλύτερα χρεοκοπημένοι παρά υποταγμένοι

 Φτάσαμε τελικά σε δημοψήφισμα… Εδώ και κάτι χρόνια ακούγεται αυτή η λέξη στα αυτιά μας, χρόνια το ζητάμε και επιτέλους αποκτάμε φωνή.

 Κλειστές τράπεζες, ουρές σε ΑΤΜ και σούπερ μάρκετ, πανικός και φόβος στην κοινωνία, προπαγάνδα από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση να σκυλιάζουν ότι έπρεπε να αποφύγουμε το δημοψήφισμα, να πούμε ΝΑΙ σε όλα και να γλιτώσουμε την καταστροφή.

 Η καταστροφή όμως δεν μας είπαν ποια θα είναι… Δηλαδή με ένα χρέος μη βιώσιμο, χωρίς ανάπτυξη, πεθαμένη αγορά και τσεκουρεμένους μισθούς και συντάξεις, όλα αποτέλεσμα της Τρόικας, των Θεσμών ή όπως θέλετε πείτε το, θα σωθούμε εάν

Πρώτα το Εθνικό συμφέρον

Προέκυψε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική εξέλιξη. Η αναγγελία δημοψηφίσματος. Ερωτήματα που προκύπτουν, πολλά: 
Α. Γιατί γίνεται τώρα δημοψήφισμα; Δεν υπάρχει νωπή εντολή με σαφές πολιτικό περιεχόμενο; 

Β. Ποιά είναι η πλήρης πρόταση των δανειστών; Διότι με τη γνώση αυτών των στοιχείων οφείλουμε να αποφασίσουμε - κι όχι με ό, τι βγάζει ο κάθε πικραμένος έως βλαμένος κομματικός υποστηρικτής ή δημοσιογράφος. 

Γ. Πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη ενός πολιτικού ηγέτη και δη ενός πρωθυπουργού; Δικαιολογείται η μετάθεση αυτής της ευθύνης στον λαό και με ποια κριτήρια; Για ποιο λόγο, δηλαδή δεν έγινε δημοψήφισμα για το θέμα της ιθαγένειας; Είναι λιγότερο σημαντικό αυτό το θέμα; Δ. Γιατί αυτό το διχαστικό κλίμα; Τίποτε δεν μας έχει μάθει, λοιπόν η ιστορία; Χωριζόμαστε ακόμα σε "αριστερούς" και "δεξιούς", "Ευρωπαϊστές" και "Αντιευρωπαϊστές" και ξεχάσαμε

Οι Εθνικιστικές θέσεις περί του Δημοψηφίσματος

Ο Κοινός Παρονομαστής αναδημοσιεύει σήμερα το άρθρο του συναγωνιστή Γιάννη Παναγιωτακόπουλου το οποίο γράφτηκε και δημοσιεύσαμε τον Ιανουάριο, στις 16,  του 2014 (εδώ) Κ.Π.

 Ασχέτως των πολιτικών προθέσεων που μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως, το δημοψήφισμα είναι η μοναδική Δημοκρατική διαδικασία που θα έχει διεξαχθεί τα τελευταία 38 χρόνια (θυμίζω οτι η ψήφιση αντιπροσώπων -σύμφωνα με την ελληνική νοοτροπία-είναι ολιγαρχική πρακτική η δε Δημοκρατική είναι μόνο η άμεση διαδικασία). Ως εκ τούτου από μόνο του είναι θετική εξέλιξη...
Από κει και πέρα το ερώτημα απ' 'ότι φαίνεται είναι συγκεκριμένο: Αν δεχόμαστε τα μέτρα των 11 δις που απαιτούν οι τοκογλύφοι από τον ελληνικό λαό προκειμένου να καλυφθούν οι τόκοι τους. Όποιος θεωρεί οτι μπορεί να πληρώνει τα επόμενα χρόνια με ακόμα μικρότερους μισθούς, ακόμα μεγαλύτερους φόρους, ας ψηφίσει ναί. 

Αν τώρα “Ευρώπη” σημαίνει κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και υπαγωγή μας σε μια φεουδαρχία των τραπεζιτών, τότε η απάντησή πρέπει να είναι δύο φορές ΟΧΙ!

ΟΧΙ στα ....... ναί τους !

Ας διδαχτούμε από τα Όχι τους !