Η Κρίση, ο βοσκός με τις Ferrari κι οι μεταξοβρακωμένοι μας πωλητικοί!

Κάπως έτσι, πάντα έτσι, και γιουβέτσι. Η ελίτ του τόπου μάς έβαλε σε ένα κλαμπ των προνομιούχων με θεσμοθετημένους τους όρους άνισου ανταγωνισμού και την άρση κάθε εθνικού προστατευτισμού. Αντάλλαγμα στην Φαούστια συμφωνία για την ελίτ ο εύκολος δανεισμός σε προστατευμένα σκληρό νόμισμα, η εκμαυλιστική εξαγορά εξουσίας για την ελίτ (δύο πακέτα Ντελόρ, και πριν τα δάνεια, θυμάστε πρασινοφρουροί;) Και την εύκολη μεταφορά στο εξωτερικό των μερισμάτων της ελίτ από την κερδοσκοπία των ισχυρών του κλαμπ, της ευρωπαϊκής μητρόπολης, και μάλιστα με την ασφάλεια της φοροαποφυγής. Δες τα €60 δις στην Ελβετία, και όχι μόνο!

Η Ελλάδα (αλλά κι εδώ, το ξεπωλούμενο real estate που λέγεται Κύπρος) υποβαθμίσθηκε σε αποβιομηχανικοποιημένη και μη παράγουσα κοινωνία αβούλων καταναλωτών, εκμαυλισμένων από τους διαφημιστικούς συμβολισμούς του Ερυσίχθονα αδηφάγου καταναλωτισμού, επιδοτημένου από την κερδοσκόπο υπερχορήγηση δανείων. Μια υπερπλημμύρα μεταφερόμενων από τις Τράπεζες της Μητρόπολης πόρων που διεσφάλιζε αγορές των προϊόντων της Μητρόπολης με (άθελη ή ηθελημένη) συνέπεια την διαφθορά και τον εκμαυλισμό της όλο και πιο δεκτικής, με όλο και χαμηλότερες ηθικές πολιτικές αντιστάσεις κοινωνίας μας. Κι ήρθαν κι οι Ρωσίδες εδώ, οι Βουλγάρες στην Ελλάδα, οι Πόρσε - όρσε, κι εδώ κι εκει!

Ζωή Κωνσταντοπούλου για προβληματισμό

Ἀκούω τὴν Κωνσταντοπούλου καὶ προβληματίζομαι. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι οἱ ἰδεολογικές μας προσεγγίσεις διαφοροποιοῦνται σὲ μείζονα θέματα ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς πολιτικῆς. Δὲν μπορῶ ὅμως, νὰ μὴν ὑποκλιθῶ στὴ γενναιότητα τῆς συνειδησιακῆς καὶ ἰδεολογικῆς ὑπερασπίσεως τῶν ἀξιῶν ποὺ πιστεύει. Ὀδυνηρὲς καὶ οἱ συγκρίσεις μὲ κάποιους «δικούς μας», ποὺ εἴτε ξεπούλησαν ἰδέες καὶ ἀξίες στὸ ὄνομα ἑνὸς πολιτικάντικου ἀρριβισμοῦ, εἴτε μὲ τὴ στάση καὶ τὴ συμπεριφορά τους τὶς ἔδωσαν βορὰ στὰ σκυλιὰ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ. Δεῖτε τὸ βίντεο γιὰ νὰ νοιώσετε τί σημαίνει πίστη, ἀξιοπρέπεια καὶ αὐταπάρνηση. Ἀκόμη κι ἂν εἶναι κι αὐτὸ μία ψηφίδα σὲ ἕνα καλοστημένο

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ . . «ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ»

Ο Mikhail Turovsk είχε πει: "Ὅσο πιό μακρύ εἶναι ἕνα άδιέξοδο, τόσο πιό πολύ μοιάζει μέ δρόμο." Κάπως έτσι συμβαίνει με το αδιέξοδο που μας έχει φέρει ο κοινοβουλευτισμός εδώ και 41 χρόνια. Οι Έλληνες Εθνικιστές ήταν οι ΜΟΝΟΙ που μπόρεσαν και διέκριναν εξ αρχής το ατελείωτο αυτό αδιέξοδο που θα μας έφερνε το κόμμα των πολιτικών κομμάτων και ύψωσαν την φωνή της αντίστασης, όταν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού ήταν παραδομένο στις αγκάλες του κοινοβουλευτισμού και της .."αριστερής προόδου" .Σήμερα, μιας και οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος ακόμα ζεστό, ο Κοινός Παρονομαστής βάζει ένα ανάλογο άρθρο που γράφτηκε πριν 38 χρόνια και δημοσιεύθηκε στο εθνικιστικό περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 17 1η Ιουνίου 1976 και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Το κόλπο του...Δημοψηφίσματος 

Δυο νομοσχέδια ειδαν μια γρήγορη και κάπως επικίνδυνα επίκαιρη "γέννησι",στίς...29 Μαΐου,αποφράδα ημέρα ώς γνωστόν."Οσο και αν, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται τελείως άσχετο το γεγονός μέ την ημερομηνία, πολύ πιθανόν είναι, τά νομοσχέδια αυτά,νά αποτελέσουν μιά άκόμα ιστορικά άποφράδα ήμέρα

Όχι στους πλειστηριασμούς κατοικιών

Από το Φθινόπωρο, με βάση και τη συμφωνία - κόλαφο, θα αρχίσουν οι πλειστηριασμοί σπιτιών. Οι περισσότεροι από μας, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, έχουμε χωθεί στα δάνεια. Η εκκίνηση των πλειστηριασμών θα δημιουργήσει μια καταραμένη γενιά Ελλήνων άστεγων. Το να χάσω το σπίτι μου, την πατρική μου περιουσία, θα αποτελούσε ντροπή ανεξίτηλη. Ακόμα χειρότερα, όμως θα αποτελέσει ανεπανόρθωτη κηλίδα για όλους μας, αν δεν ξεκινήσουμε έναν αγώνα να διατηρήσουμε όσα ψήγματα ηρωισμού διαθέτουμε μέσα μας ως λαός. Δεν "πολεμήσαμε" ως σήμερα σχεδόν για τίποτε. Αφεθήκαμε να μας εξαθλιώσουν. Αφεθήκαμε να μας υπουδουλώσουν οικονομικά. Αφεθήκαμε να μας καταστήσουν επαίτες κι από πάνω να μας λοιδωρούν. Αφεθήκαμε στα ψεύτικα λόγια, στις ψευδεπίγραφες επαναστάσεις.

Ο Περικλής Γιαννόπουλος για τους Γερμανούς και τους Ευρωπαίους..

Έλθωμεν λοιπόν εις τα Μόναχα.

Εκεί ουρανός Κλειστός. Αιωνία Συννεφιά. Αιωνία Μαυρίλα. Αιώνιον Πένθος. Αιωνία Ομίχλη, Αιωνία Πάχνη. Αιωνία Υγρασία. Αιωνία Μούχλα. Αιωνία Σαπίλα. Καμπουρογραμμία Γης. Ξυλογραμμία δένδρων. Και βάρος και πάχος και πύκνα αέρος. Και στούπωμα των πάντων με μπαμπάκια ομίχλης. Ο Ουρανός κλειστός. Η Γη κλειστή. Ο Αέρας κλειστός. Το Σπίτι κλειστόν. Το Ρούχον κλειστόν. Το Σώμα κλειστόν. Ο Άνθρωπος κλειστός. Το Πνεύμα κλειστόν. Ο Ουρανός σκότος. Η Γη πένθος. Τα Φώτα λύπη. Τα Ζώα μελαγχολία. Ο Αέρας υγρά πηκτή μαυρίλα. Όλος ο ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΣ σπρώχνει τον Άνθρωπον εις ένα καταφύγιον, εις ένα υπόγειον. Και εκεί ζη μίαν ζωήν τεχνητήν. Το Πνεύμα και αι Τέχναι είναι Επιστήμαι, είναι Μηχανήματα, εμπορεύματα, βιομηχανήματα. Κάμετε μίαν εικόνα, ένα άγαλμα, όπως και κάθε άλλη μηχανή και βίδα.

Τους Προδότες ΔΕΝ τους ξεχνάμε

Το θράσος απύθμενο! Η ΟΝΝΕΔ η Οργάνωση των Νέων του κόμματος που κατέστρεψε την πατρίδα μας, η Νέα Δημοκρατία, έβγαλε και ηλεκτρονική αφίσα μήπως καταφέρει να μας  κάνει να ξεχάσουμε την μεγάλη προδοσία του ιδρυτή της και ψευτοεθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή και περισσότερο απευθυνόμενη στα νέα παιδιά που δεν γνωρίζουν ότι αυτός είναι που απέκλεισε την αποστολή στρατιωτικής βοηθείας με την αισχρή δικαιολογία ότι η Κύπρος κείται μακράν. Και την αφίσα την κοινοποιούν οι γνωστοί αριβίστες του χώρου που αντιγράφουν το ίνδαλμά τους: Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αυτόν που οδήγησε την Ελλάδα στην κοινότητα την Εβραιωπαική για να την καταστρέψουν ολοκληρωτικά. Αυτόν που είναι υπεύθυνος για την συρρίκνωση του Ελληνισμού.
Ζαφείρης

Στά μονοπάτια της τιμής καί του καθήκοντος

Ξεκινήσαμε άργα τη νύχτα 20 Ιου­λίου, με κατεύθυνση τον Άγιο Ίλαρίωνα. Μπροστά ήταν οί τρείς λόχοι κρούσεως καί πίσω ό λόχος υποστηρίξεως. Προχω­ρούσαμε κατά μήκος του δρόμου πού περνά άπο τό αγρόκτημα του Πέλλαπαϊς καί οδηγεί στo Κιόνελι. Περπατούσαμε δεξιά καί αριστερά τοΰ δρόμου, ό ένας πίσω από τόν άλλο.

Ολη τή νύχτα πορευόμαστε στό βουνό καί πολύ νωρίς τό πρωί προσεγγίσαμε τα πρώτα φυλάκια των Τούρκων. Μέ τό πρώτο φως δόθηκε τό σήμα γιά επίθεση. Είχαμε ήδη υπερκεράσει τά πρώτα φυ­λάκια καί προχωρούσαμε άργά πρός την πλατεία.

Εισήλθαμε στον "Αγιο Ίλαρίωνα, μέ­σα στό Καστρο.Σέ διάφορες τοποθεσίες Τούρκοι στρατιώτες δεμένοι στους τρί­ποδες τών πολυβόλων. Πάνω σ' ένα άπό τά πολυβολεία του Κάστρου, υπήρχε μία θυρίδα, άπ 'όπου έβαλλε πρός τίς θέσεις μας ένα πολυβόλο.

Εκδήλωση στους «Δεσμούς Ελλήνων» για τα 41 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Οι «Δεσμοί Ελλήνων» σας προσκαλούν στην εκδήλωση που διοργανώνουν για τα 41 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος της ελληνικής μεγαλονήσου. Ομιλητής ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Νικόλαος Βασιλειάδης. Την εκδήλωση θα πλαισιώσει ο τραγουδοποιός Κωνσταντίνος Στυλιανού που θα έλθει από την Κύπρο και θα παρουσιάσει τραγούδια του για την εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή. Η

Εκδηλώσεις στην Λευκωσία για τα 41 χρόνια από την τουρκική εισβολή

Εκδηλώσεις στην Λευκωσία για τα 41 χρόνια από την τουρκική εισβολή

 Τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας την 20η Ιουλίου 1974.

Η μέρα αυτή πρέπει να θυμίζει σε όλους μας το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που στις 20 Ιουλίου του 1974 εισέβαλε στην πατρίδα μας. Λεηλάτησε τα ιερά χώματα μας. Έδειξε τι πραγματικά επιδίωκε για την Κύπρο.

Σήμερα, 41 χρόνια μετά εμείς παραμένουμε στις επάλξεις του αγώνα. Επιμένουμε πεισματικά, κόντρα στις ενδοτικές φωνές να μην ξεχνάμε. Να διεκδικούμε αυτό που μας στέρησαν. Να απαιτούμε αυτό που μας έκλεψαν. Η αξιοπρέπεια μας σαν

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Θέλω να μιλήσω κι εγώ για την ελπίδα. Την ελπίδα μου στον άνθρωπο.

Θέλω να μιλήσω κι εγώ για την ελπίδα. Την ελπίδα μου στον άνθρωπο. Την πίστη μου ότι, ακόμα και στα πιο σκοτεινά χρόνια, αυτή δεν θα εκλείψει. Ακόμα κι απέναντι στις συμφορές που μοιάζουν ανίκητες, αυτή δεν θα νικηθεί. Η ελπίδα μπορεί να περιγελαστεί. Να γίνει τέχνασμα και προεκλογικό σύνθημα των επιτήδειων που θέλουν να εξαπατήσουν. Να είναι απατηλή και ψεύτικη. Αλλά η δύναμή της είναι ασύγκριτη.

Ένας άλλος δάσκαλος είπε κάποτε ότι πρέπει να πιστεύουμε στη δύναμη της αλλαγής. Είμαι κι εγώ δάσκαλος. Πιστεύω κι εγώ στην αλλαγή. Κυρίως, όμως πιστεύω στην ελπίδα. Μα δεν πιστεύω στην ελπίδα που βρίσκεις στην αήθη, την πιο αηδή μορφή της «επαγγελματικής» - με τη χειρότερη σημασία της λέξεως – πολιτικής. Πιστεύω στην ελπίδα που παρηγορεί τον άνθρωπο. Που τον ενδυναμώνει να παλέψει. Που τον κάνει να αισθάνεται ελεύθερος, ακόμα και μέσα στα δεσμά μιας ιδιότυπης κατοχής.

Είμαι ένας δάσκαλος που πιστεύει στην ελπίδα.

Είμαι δάσκαλος κι η μεγαλύτερη ευθύνη μου είναι να διδάξω στα παιδιά, το μέλλον μας, ότι τίποτε δεν έχει χαθεί, ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι. Να τους διδάξω όχι την απογοήτευση, αλλά την ελπίδα. Όχι την εξαπάτηση, αλλά την