άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου
Στον Γράμμο και στο Βίτσι κάποιοι νίκησαν και κάποιοι
ηττήθηκαν. Με μόνη την διαφορά ότι «κάποιοι, σκεπτόμενοι υστερόβουλα, φρόντισαν
να μην βρεθούν στην πρώτη γραμμή του πολέμου». Εκεί δηλαδή όπου σημειώνονται οι
απώλειες. Έτσι, και από τους μεν και από τους δε, σκοτώθηκαν, σακατεύθηκαν ή
περιθωριοποιήθηκαν αυτοί που είχαν Πίστη (σε ιδανικά) και Γενναιότητα
(ψυχής).
Απορφανίσθηκαν οι ηγετικές πυραμίδες των αντιμαχόμενων πλευρών. Και ανέβηκαν στις κορυφές οι δεύτεροι. Αυτοί που έμειναν πίσω, «τα βρήκαν μεταξύ τους». Νεκροί και τραυματίες της μιας παράταξης έδωσαν συντάξεις στους συγγενείς τους, σχεδόν αμέσως, ενώ της άλλης παράταξης, μερικές δεκαετίες αργότερα.
Απορφανίσθηκαν οι ηγετικές πυραμίδες των αντιμαχόμενων πλευρών. Και ανέβηκαν στις κορυφές οι δεύτεροι. Αυτοί που έμειναν πίσω, «τα βρήκαν μεταξύ τους». Νεκροί και τραυματίες της μιας παράταξης έδωσαν συντάξεις στους συγγενείς τους, σχεδόν αμέσως, ενώ της άλλης παράταξης, μερικές δεκαετίες αργότερα.
Τη ιστορία την γράφουν οι νικητές. Όχι όμως αυτοί, των
πεδίων των μαχών, αλλά εκείνοι που κερδίζουν τον πολιτικό πόλεμο. Και ακόμη πιο
σωστά, αυτοί που εδραιώνουν την πολιτιστική τους κυριαρχία. Αυτό ζούμε σήμερα. Την
πολιτιστική ήττα των αξιών του Ελληνισμού. Γι’ αυτό οι αιώνιοι αντίπαλοι,
εφαρμόζοντας το δόγμα «ο εχθρός υποχωρεί, εμείς επιτιθέμεθα», εντείνουν τις
επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα.