Αγωνιστικό Ημερολόγιο: Τιμή της μνήμης των σφαγιασθέντων Ελλήνων της Φενεού από τους Κομμουνιστοσυμμορίτες

ΕΝΕΚ - ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Κείμενα – Επιμέλεια : Ίων (Ιωάννης Σχοινάς)

Κυριακή 17 Ιουλίου 1983 : 

ΤΙΜΗΘΗΚΕ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ 3.061 ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΕΙΣ ΦΕΝΕΟΝ

Με χαρακτηριστική, ίσως και ύποπτη την τήρηση της τάξεως, εορτάστηκε και εφέτος η επέτειος της σφαγής των 3.061 σφαγιασθέντων ιερωμένων, στρατιωτικών και πολιτικών της Φενεού.

Αφού προηγήθηκε η λειτουργία στην Μονή, όπου τον Μάϊο του ’44 είχε μεταβληθή υπό των κομμουνιστών εις άντρον βασανισμού αθώων αγροτών και εργατών. Πλήθος λαού μετέβη στο μνημείο των θυμάτων παρά τις δυσκολίες που δημιούργησε το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως με το να απαγόρευσει την άνοδο των οχημάτων πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία.

Μέσα σε υποβλητική και έντονα πατριωτική ατμόσφαιρα ετελέσθη τρισάγιο, έγινε προσκλητήριο νεκρών. Ακολούθησαν ομιλίες αναφερόμενες στο ιστορικό της σφαγής και στα εξ αυτής διδάγματα για τους νεώτερους. Ιδιαίτερα ετονίσθησαν τα ειδεχθή σημεία του χρονικού της μεγάλης θυσίας,

Η αιτία του κακού.

γράφει ο Υπερείδης Γλαύκιππος

Η απόγνωση, είναι φυσιολογική γι’ αυτούς πού δεν καταλαβαίνουν την αιτία του κακού , δεν βλέπουν καμία διέξοδο και δεν έχουν την δύναμη να αγωνισθούν. Λένιν

Την τακτική που ακολουθεί η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας + ΠΑΣΟΚ, τα δυο κόμματα που διέλυσαν την Ελλάδα και την οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής και της υποτέλειας, στην γλώσσα της προπαγάνδας ονομάζεται τακτική της «σαλαμοποίησης» Δηλαδή η εφαρμογή των μέτρων που οδηγούν στον τελικό στόχο, φέτα φέτα, κομμάτι κομμάτι. Το πείραμα με τον βάτραχο αποτυπώνει καλύτερα αυτή την νεοφιλελεύθερη διαστροφή που βιώνουμε. Σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό αν ρίξουμε έναν βάτραχο τότε αυτός θα πηδήξει έξω. Αν όμως βάλουμε τον βάτραχο στην κατσαρόλα με κρύο νερό και η βράση είναι σταδιακή τότε το αποτέλεσμα θα είναι μοιραίο!

Φρειδερίκος Νίτσε

Ο Φρειδερίκος Νίτσε (Fricdrich Nietzsche, 1844-1900) υπήρξε πνευματικός μαθητής τού Σοπενχάουερ.

Κατά τα πρώτα χρόνια της φιλοσοφικής του δημιουργίας, κάτω άπό τήν επίδραση του Ριχάρδου Βάγκνερ (Richard Wagner, 1813-1883), ακολούθησε τό σύστημα του Σοπενχάουερ, τόσο στήν Κοσμοθεωρία, όσο και στη Βιοθεωρία, όπως ανάγλυφα φαίνεται στο πρω­τότυπο έργο του « Ή Γένεση τής Τραγωδίας». Μέ τόν καιρό όμως άνεκάλυψε τήν αντίθεση, πού υπήρχε ανάμεσα στή ρωμαλέα κοσμοθεωρία του μεγάλου διδασκάλου του και τής απαισιόδοξης Βιοθεωρίας του.

Προχώρησε έτσι, σέ μία καινούργια κοσμοθεωρία τής κοινωνίας, τού Πολιτισμού και τής Ιστορίας.

Στήν εισαγωγή του έργου του " Ή Θέληση για Δύναμη» γράφει:

«"Εφθασε ή αυγή αλλά πού είναι ό ήλιος; Αυτή ή μέρα θά φέρη τήν καταιγίδα— σύννεφα καταιγίδας πλανώνται στον όρίζοντα.

Ζεστός είναι ό άέρας γύρω και πυρωμένη και ή αναπνοή τής γής. Γυμνοί

Οι επόμενες εκλογές θα γράψουν το τέλος τους.

άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Ήταν πολύ ενοχλητικό για τα κομματικά επιτελεία να διαβάζουν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά των πολιτών που απαντούσαν ότι: «από το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό και από τα λειτουργούντα κόμματα δεν προτιμούν κανένα». Και γινόταν ακόμη πιο ενοχλητικό, εκ του γεγονότος ότι, η επιλογή «κανένας» αντί να υποχωρεί -με τον καιρό- εμφανιζόταν να έχει αυξητικές τάσεις.

Οι αναλύσεις των καλοπληρωμένων παρατρεχάμενων ή των ημιεπαγγελματιών αιρετών, για το φαινόμενο "κανένας", είχαν όλες μια κοινή αφετηρία. «Είναι απολίτικη έκφραση που θα υποχρεωθεί να στοιχηθεί πίσω από τα κόμματα, την ώρα των εκλογών». Και με αυτή την αφετηρία, προχωρούσε ο καθένας στα συμπεράσματά του, που συνήθως ήταν του τύπου «ας δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης και ας ανοίξουμε ένα δρομάκι συνθημάτων και προς τις βασικές επιθυμίες του κόσμου». Κάποιοι, οι πιο ανόητοι ακολουθούσαν την άλλη συνταγή, που έλεγε «αφού ο αντίπαλος μου είναι πιο κάτω από μένα, όλα πάνε καλά».

ΟΙ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΙ ΠΙΘΗΚΟΙ, ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΧΑΛΚΕΙΣ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΠΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ..

Ενώ η Πατρίδα καί οι Ελληνες υφίστανται μία πρωτοφανή καί ολομέτωπη επίθεση , εντυπωσιακή είναι η απουσία τού πνευματικού κόσμου.

Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων..

Πού είναι ο καταγγελτικός λόγος, τό φρόνημα τού μετώπου, τό πνεύμα

τής αντίστασης , τό πανανθρώπινο σάλπισμα πού θά ξεσήκωνε τούς λαούς τής υδρογείου καί θά οικοδομούσε ένα αδιαπέραστο τείχος μπροστά στίς άνομες ορέξεις τών νεοβανδάλων;

Η κομματοκρατία , η οφιτσιοκρατία , η εγωπάθεια, ο καιροσκοπισμός καί η λαγνεία τής εξουσίας μετέτρεψαν σέ έρημο, ένα κόσμο πού θά έπρεπε νά αποτελεί τή δεξαμενή πνευματικότητας καί ζωής αυτού τού λαού.

Κάτω η Πηνελόπη Δέλτα !

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής Διαβάζοντας το άρθρο του Αντώνη Λιάκου για την Πηνελόπη Δέλτα δεν εξεπλάγην. Είναι οι ίδιοι ιστορικοί- Λιάκος, Ρεπούση, Καράβας, Καλύβας και λοιποί- οι οποίοι νυχθημερόν τα βάζουν με ό,τι έχει μετατραπεί σε εθνικό ιστορικό βίωμα, αγνοώντας φυσικά πως η ιστορία δεν είναι προϊόν του ιστορικού, αλλά των ίδιων των μαζών, των ορατών και μη ορατών διεργασιών, που λέει και ο Λε Γκοφ. 
Στο μένος τους αυτό, το οποίο έχει πολιτική στόχευση φυσικά, πρώτη θέση κατέχουν οι λογοτέχνες. Τά’ χουν βάλει εδώ και χρόνια με τον Σεφέρη, με τον Ελύτη, με τον Παλαμά, με τον Παπαδιαμάντη, με τον Εγγονόπουλο, με τον Βαλαωρίτη, με τον Μαβίλη, με τον Δροσίνη και γενικώς με όλους…Τώρα τάβαλαν και με την Πηνελόπη Δέλτα! Γιατί; Μα διότι αυτοί όλοι είναι εθνικιστές, σύμφωνα με τον Λιάκο! Δεν αποκλείεται σε λίγο να τα βάλουν και με τον Όμηρο. Όλα πιθανά είναι…