Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Κυριακή 7 Απριλίου 2024

Η Αποχή είναι πράξη συνενοχής

 



γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Στις εκλογές του Ιουνίου, για αποστολή κομματικών εκπροσώπων στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν κρίνεται η τύχη και η σταθερότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως μας λένε.

Κρίνεται η ικανότητα του λαού να στέλνει σωστά μηνύματα και να χτίζει προϋποθέσεις ανατροπής καταστάσεων.



Κρίνεται η δημιουργία μιας ευκαιρίας
προκειμένου να παρεισφρήσει στο σύστημα κάποιος που, δεν θα κάθεται στα έδρανα του Στρασβούργου εισπράττοντας διψήφιο αριθμό χιλιάδων ευρώ αλλά, θα αξιοποιεί τον τίτλο και της δυνατότητες του Ευρωβουλευτή για να επικοινωνεί προς τους λαούς της Ευρώπης -αδιαμεσολάβητα- τα δίκαια και τις ανάγκες του Ελληνισμού. Να επικοινωνεί προς τους λαούς της Ευρώπης -αδιαμεσολάβητα- την ορθότητα του αξιακού συστήματος των Εθνικιστών, που είναι σύμφωνο με τη φύση, και όχι των συστημικών πολιτικών ομάδων που χτίζονται για να προωθούν συμφέροντα και παρά φύση αξίες και υποχρεώσεις στους Λαούς της Ευρώπης.

Κρίνεται η θέληση κάθε Πολίτη για απελευθέρωση, από την τυραννία της πολιτικής ορθότητας. Κάθε ψηφοφόρος, που για κάποιο λόγο αισθάνεται εγκλωβισμένος στον πολιτικό χώρο τον οποίο οριοθετούν τα συστημικά κόμματα της Ελλάδος, μπορεί να προσφέρει στον εαυτό του μια κίνηση απελευθέρωσης και ευθύνης, χωρίς να φοβάται πως θα πέσει η κυβέρνηση ή ότι θα χάσει την όποια πρόσβαση σε προσωπικές ρουσφετολογικές δυνατότητες. Αναγκαία προϋπόθεση… Αυτή η αίσθηση Ελευθερίας και Ευθύνης δεν πρέπει να περιλαμβάνει την πρακτική του απέχω, την οποία χρησιμοποίησαν κάποια δειλά και άβουλα βουλευτάκια στο νομοσχέδιο περί του γάμου των ομοφυλοφίλων.

Οι Εθνικιστές και οι Πατριώτες πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας την λύση της αποχής, η οποία είναι συνήθως συνδεδεμένη με τα ερωτήματα «και ποιον να ψηφίσω, όλοι ίδιοι είναι» ή «Ποιον να ψηφίσω μωρέ, τον τάδε;» ή ακόμα «και τι θα αλλάξει αν πάω να ψηφίσω». Να θυμόμαστε μια βασική πολιτική αρχή. Στις εκλογές, μεταφέρουμε μια σειρά από μηνύματα.

* Το μήνυμα της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.

* Το μήνυμα της αποδοκιμασίας των πολιτών κομμάτων

* Το μήνυμα της εντολής για δημιουργία πολιτικού χώρου.

Ανανέωση, στις εκλογές, σημαίνει αλλαγή προσώπων. Δεδομένου ότι οι υποψήφιοι των Ευρωεκλογών καθορίζονται από τους επικεφαλής των συστημικών κομμάτων, η όποια αλλαγή τυχόν επέλθει ως προς τα πρόσωπα θα αφορά αποκλειστικά το εσωτερικό του συστήματος και επομένως δεν αποτελεί αποτελεσματική επιλογή αγώνος.

Αποδοκιμασία, στις εκλογές, σημαίνει πως εκφράζω τη διαφωνία μου εμπράκτως για πρακτικές ή αποφάσεις εντός ή εκτός της Ελλάδος. Δεδομένου του τρόπου λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου και των κομμάτων, η αλλαγή των ποσοστών ενός κόμματος (θετική ή αρνητική) δεν επιφέρει ουσιαστική μεταβολή στην όποια πορεία σχεδιάζουν τα διάφορα εξωθεσμικά παράκεντρα. Η αποδοκιμασία μπορεί να αποτελεί παράγοντα λήψης αποφάσεων αλλά όχι τον ουσιώδη.

Η εντολή, στις εκλογές, είναι πάντοτε η ουσία. Ο Λαός είναι ο εντολέας και εντολοδόχος είναι ο λαμβάνων την εντολή. Εντολοδόχος που, όμως, οφείλει να ενεργεί σε ένα αξιακό πλαίσιο εντολών όπου πρώτη αξία είναι το Έθνος των Ελλήνων, δεύτερη προτεραιότητα το συμφέρον του κράτους των Ελλήνων και από εκεί και κάτω όλα τα άλλα. (Ευρωπαϊκή πολιτική, δικαιώματα, οικονομικές συναλλαγές κλπ).

Σαν αρχική προσέγγιση λοιπόν καταλήγω:

ΠΡΩΤΟΝ: Συμμετέχουμε και ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές. Η Αποχή ευνοεί το σύστημα.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ψήφος αποδοκιμασίας αποτελεί μια κάποια λύση πλην όμως η αλλαγή των προσώπων των Ευρωβουλευτών είναι «εσωτερική μεταβολή εντός του συστήματος και, κατά την Αρχή του Αρχιμήδους, ουδεμία μεταβολή θα επέλθει».

ΤΡΙΤΟΝ: Η ψήφος μας πρέπει να δίνει εντολή οριοθέτησης πολιτικού χώρου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Να συμβάλλει στη δημιουργία υποδομής και προϋποθέσεων μετεκλογικής εμφάνισης κομμάτων με προοπτική κυβερνησιμότητας. Πρέπει να οδηγηθεί προς κάποιο από τα κόμματα (μικρό ή μεγάλο) του Πατριωτικού –Εθνικιστικού χώρου, που (σχηματικά) τοποθετείται δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

(Το παρόν άρθρο αποτελεί το πρώτο μιας τριλογίας με τίτλο “Οριοθετώντας τον πολιτικό μας χώρο”. Τα επόμενα δύο θα αναρτηθούν τις επόμενες ημέρες).

Τίτλος του επόμενου άρθρου «Είναι εφικτό το πρόσημο 2 στα ποσοστά του οριοθετούμενου χώρου».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π