Άδικο να μην γεμίζεις μπιλιαρδάδικο...

Τη στιγμή που συντάσσεται το παρόν έγγραφο, ο συνωστισμός είναι αφόρητος. Συριζαίοι που συνέρρευσαν κατά εκατομμύρια από όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης (δηλαδή των Εξαρχείων, του Κολωνακίου, των βορείων προαστίων αλλά και των νοτίων, εκεί όπου μένει ο Ριχάρδος) δεν χωράνε στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης (αυτό που κακώς συνηθίζουν να αποκαλούν Παλαί ντε Σπορ). Ξεχείλισε ο λαός και οι ενθουσιώδεις τσιπρολάτρες έχουν περάσει τα

Η ανεργία των Ελλήνων (του Σαράντη Καργάκου)

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.

Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές "κουλοχέρηδων"... παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.

Η αλήθεια για τους Έλληνες από τον Νίτσε

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι, ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ό, τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. 

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς.