Δεν είναι δυνατόν να ηχεί ως «θεμιτή» άποψη μια φωνή που
κοπρίζει βάρβαρα κελεύσματα σε εθνικό έδαφος
«Το Δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες
στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις
τους Αγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα
την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου. - Δεν
λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων
παρά άλλο. Ο Θεός μού το 'δωσε, το παίρνω∙ θέλει να με δοκιμάση. Είμαι από τη
φυλή σας, εις ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία, φιλίες
εις την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα
συμβάντων του κόσμου εις τας ημέρας μου τα αφιερώνω εις την κοινήν πατρίδα, ας
υψώσω το μεγαλείον της, ώστε όποιος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώσει,
στερεωμένο εις ρίζες αρετής είναι ακαταμάχητο. Εκάματε έργα πολεμικά αθάνατα.
Βασιλείς και έθνη σάς επαίνεσαν, αλλά, πίστευσέ μου, διά πολυετίαν ακόμη η ζώνη
του προδρόμου πρέπει να είναι στολισμός μας, όχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα. [...]
Κατεβαίνω πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι
τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, τα
ονειροπολήματα των λογιωτάτων ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό
και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύη την καρδίαν
μας, θεός ζηλότυπος μόνο το αίσθημα το ελληνικό∙ ο φιλήκοος των ξένων είναι
προδότης».