Η μέτρηση του χρόνου και η αλλαγή του έτους στην αρχαία Ελλάδα.

Πότε οι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα έτος χωρισμένο σε δώδεκα μήνες, δεν είναι γνωστό. Πιθανόν τούτο να έγινε το αργότερο στον 8ο αι. π.Χ., αφού μνεία της ύπαρξής του εντοπίζεται στον Ησίοδο.
Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι η σχέση ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος και στις διάφορες γιορτές ήταν για τους Έλληνες στενή, όπως αποδεικνύεται από το ότι τα ονόματα των περισσοτέρων μηνών τους προέρχονταν από ονομασίες γιορτών που τελούνταν κατά τους μήνες αυτούς. Οι γιορτές αυτές σπάνια σχετίζονται με επεισόδια από τη ζωή των ίδιων των θεών και συνήθως έχουν να κάνουν με τις αγροτικές ασχολίες που ελάμβαναν χώρα κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα και με τις οποίες ο άνθρωπος εξασφάλιζε τη σοδειά του συνεπώς και την ύπαρξη και διαιώνισή του.

Η συνέντευξη του Γεωργίου Γεωργαλά που αποκαλύπτει τον βρώμικο πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα

Ως τελευταίο αποχαιρετισμό στον Γεώργιο Γεωργαλά βάζουμε την συνέντευξη που είχε δώσει στο web radio, συνέντευξη χαστούκι  στην οποία αποκαλύπτει τον βρώμικο πόλεμο προς την Ελλάδα και το κατασκεύασμα - πομφόλυγα της Ινδοευρωπαικής φυλής και πιστοποιεί τεκμηριώνοντας με επιχειρήματα το αυτόχθονο της Ελληνικής φυλής καθώς μιλούσε για το βιβλίο του  ΟΙ ΡΙΖΕΣ Μια συνέντευξη που αξίζει να ακούσετε να την ακούσετε όλη!

 Ο Γεώργιος Γεωργαλάς γεννήθηκε από Έλληνες (Δωδεκανήσιους) γονείς στο Κάιρο, όπου και τέλειωσε την Αμπέτειο Σχολή. Έζησε νεότητα περιπετειώδη, κυρίως λόγω της αναμίξεώς του με την πολιτική. Μετά από πολλά ταξίδια και επταετή παραμονή του στις κομμουνιστικές χώρες, εγκαταστάθηκε οριστικώς στην Ελλάδα (1.1.57). Διετέλεσε συνεργάτης, αρθρογράφος, διευθυντής, εκδότης εφημερίδων και περιοδικών ειδικός συνεργάτης Γ.Ε.Σ. και Προεδρίας

Προπαγάνδα και Μάζα

Προπαγάνδα και Μαζάνθρωπος : «Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των οργανωμένων συνηθειών και των απόψεων σχετικά με τις μάζες είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημοκρατική κοινωνία. Εκείνοι που χειρίζονται αυτόν τον απαρατήρητο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά ολόκληρη τη χώρα.»
«Κυβερνόμαστε, τα μυαλά μας είναι φορμαρισμένα, οι προτιμήσεις είναι ήδη διαμορφωμένες, οι ιδέες μας είναι προτεινόμενες, κατά ένα μεγάλο μέρος από τα άτομα δεν έχουμε ακούσει ποτέ για αυτά. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο η δημοκρατική κοινωνία μας οργανώνεται. Οι τεράστιοι αριθμοί των ανθρώπινων όντων πρέπει να συνεργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως ομαλά λειτουργούσα κοινωνία. Οι αόρατοι κυβερνήτεςμας είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απληροφόρητοι της ταυτότητας των συντροφικών μελών τους στο εσωτερικό γραφείο.»

O tempora, o dementia! (Ώ καιροί, ώ χαλιφροσύνη)

Βιώνουμε μία εποχή απροσδιοριστίας. Η έννοια της κλασικής τροχιάς μιας χώρας, η οποία κινείται για να προσεγγίσει προκαθορισμένους στόχους ειρήνης και ευμαρείας, φαίνεται, ότι στην Ελλάδα σήμερα είναι ανεφάρμοστη. Για να επιχειρήσουμε μία πλέον εμπεριστατωμένη παρατήρηση στον χώρο που ζούμε πρέπει να στηριχθούμε επάνω σε μία βάση θεωρήσεων, η οποία βάση αποτελεί προαπαιτούμενο στοιχείο για την αναγνώριση και εδραίωση του έθνους στον αμείλικτο διεθνή χώρο, όπου ο ισχυρότερος επιβάλλει την θέλησή του, χωρίς να περιστρέφεται σε κανόνες υπερεθνικών δεοντολογιών. Συνέπεια των ανωτέρω είναι, ότι όλων μας η σκέψη κατευθύνεται προς την εφαρμογή της εννοίας της εθνικής ισχύος. Υπάρχει σε μας τέτοια ισχύς; Διότι αν υπάρχει εθνική ισχύς, τότε η πορεία μας ως οντότητα είναι: με όρους διεθνούς πολιτικής απρόσκοπτος, με όρους οικονομίας παραγωγική, με όρους ιστορίας αξιοπερίγραπτη και με όρους φιλομαθείας παραδειγματική.

ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

τοῦ Ἀναστασίου Στάμου

Ὅσοι νοιάζονται καὶ ἀγαποῦν τὸ Ἔθνος μας γνωρίζουν ὅτι ἔχει τέσσερα ἰσχυρὰ θεμέλια, διαχρονικῶς, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ προβάλουμε. Τὸ Ὅμαιμον, τὸ Ὁμόγλωσσον, τὸ Ὁμόθρησκον καὶ τὸ Ὁμότροπον. Ἤτοι, τὴν κοινὴ καταγωγὴ καὶ γλῶσσα, τὴν ἴδια θρησκεία, τὰ κοινὰ ἤθη καὶ ἔθιμα (παραδόσεις καὶ πολιτισμό). Τοῦτο ἔχει ὁρισθῆ ἤδη πρὶν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια: «Τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα» (Ἡρόδοτος). Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε πάντοτε Κράτος (δική μας δηλαδὴ Ἀρχή), ὅμως Ἔθνος καὶ Πατρίδα εἴχαμε ἀνέκαθεν. Θὰ ἀναδείξουμε μὲ τὸ παρὸν σημείωμα τὸ Ὁμόθρησκον, γιὰ νὰ καταδείξουμε στοὺς ἀμφισβητοῦντες τὴν συνέχεια τοῦ Ἔθνους μας, ὅτι καὶ ἐπ' αὐτοῦ τοῦ ζητήματος δὲν ἔχει ἀλλάξει τίποτε ἐπὶ τῆς οὐσίας στὴν Θρησκεία τῶν Ἑλλήνων ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Ἀρκεῖ μιὰ μικρὴ