ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

γράφει ο Κων/νος Τάταρης

Δεν είσαι ένας, είσαι ένα σώμα στρατού.

Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπα σου.

Κι ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερο σου.

Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα , το περασμένο, το τωρι νό, το μελλούμενο.

Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ήσκιος, αυτή το κρέας".

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ - ΑΣΚΗΤΙΚΗ.

Εάν δεν θέλεις να μείνεις σκιά αβέβαιη, δει­λή, φευγαλέα, πρέπει να νιώσεις την ύπαρξη σου σαν κύτταρο στο Μεγάλο Σώμα, σαν μόριο στο ενιαίο Σύνολο της δικής σου φυλής. Πως μπορείς να αγαπήσεις τον Ανθρωπο, να νιώσεις τους αγώνες και τις αγωνίες του, τη θέληση του για δύναμη αλλά και την όποια αδυναμία του, τη τραγική και ηρωική πορεία του στο Χώρο και στο Χρόνο, αν δε νιώσεις πρώτα τους αγώνεςκαι τις αγωνίες της δικής σου φυλής, εάν δεν ακολουθήσεις της Πορείας Της, εάν δεν εκτελέσεις τη θητεία σου στη ράτσα;

Τα δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Η απειλή του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργου Κουμουτσάκου, που εκτοξεύθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ εν ώρα λειτουργίας του κοινοβουλίου, έκαμψε και την τελευταία μου αμφιβολία για το αν πρέπει να γράψω το άρθρο αυτό ή όχι. Μια αμφιβολία που με βασάνιζε πολλούς μήνες τώρα.

Ήταν τόσο αποκαλυπτικά τα λεχθέντα, ως προς το περιεχόμενό τους, που με κάνουν να πιστεύω πως του ξέφυγαν. Ήταν η στιγμή που το κόμμα του στριμώχθηκε με την τροπολογία Κοντονή η οποία νομιμοποιούσε την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας και την οποία δήλωσαν οι ΑΝ.ΕΛ πως δεν θα ψηφίσουν. Η Νέα Δημοκρατία εγκλωβίσθηκε στο δίλημμα  «υπακοή στα ευρωπαϊκά ισχύοντα ή υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος» και βλέποντας τους ΑΝ.ΕΛ να λένε όχι (στα σίγουρα) αντέδρασε όπως αντέδρασε.

Πανό για τα κλεμμένα Μάρμαρα του Παρθενώνα στο ΑΠΟΕΛ - Τότεναμ

«Η ιστορία δεν μπορεί να κλαπεί» και «φέρτε τα Μάρμαρα πίσω», ενώ ανάμεσα στα δύο πανό είχαν υψώσει ένα ακόμη με τη φωτογραφία της Ακρόπολης

Ένα μεγάλο πανό, με το οποίο οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ «υπενθύμιζαν» στους Βρετανούς τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, υψώθηκε στην εξέδρα του ΓΣΠ, με αφορμή την αναμέτρηση της κυπριακής ομάδας με την Τότεναμ, στο πλαίσιο των ομίλων του Champions League.
Οι οπαδοί της κυπριακής ομάδας έγραψαν στο πανό «η ιστορία δεν μπορεί να κλαπεί» και «φέρτε τα μάρμαρα πίσω», ενώ ανάμεσα στα δύο πανό είχαν υψώσει ένα ακόμη με τη φωτογραφία του Παρθενώνα. 

Ο οδοστρωτήρας των μετριοτήτων και η εποχή των Ηρώων!

Ζούμε σε μια εποχή και σε ένα καθεστώς όπου, ο οδοστρωτήρας των μετριοτήτων ισοπεδώνει τις αξίες με τις μετριότητες. 
Όπου, το δρεπάνι που κρατά ο χάρος της αναξιοκρατίας κόβει τα κεφάλια όσων ξεχωρίζουν πιο πάνω από το επίπεδο των υπηκόων. 
Όπου, δεν κατανοούμε την διαφορά της Ελληνικής Παιδείας από την Εκπαίδευση των Πολιτών. 
Όπου, η νομιμότητα που κατασκευάζουν τα κόμματα υπερισχύει της Δικαιοσύνης της Φύσης, της Ράτσας, της Ηθικής της ομάδος και του συμφέροντος της Πατρίδας. 

Κήρυγμα ελευθερίας από τον Ντ. Τραμπ (του Ευθύμιου Πέτρου)

Είναι πράγματι αξιοσημείωτο το πόσο «πρόχειρη» ήταν η ανάγνωσις της ομιλίας του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στον ΟΗΕ, από τα περισσότερα διεθνή μέσα ενημερώσεως. Αγνόησαν τα κυριότερα σημεία της, δια των οποίων μάλιστα δίδει ένα στίγμα πολιτικής ανατροπών και εκλογικεύσεως και περιορίσθησαν στον χλευασμό κάποιων διασταλτικώς και αποσπασματικώς παραποιημένων σημείων, ενώ τις προειδοποιήσεις του προς την Βόρειο Κορέα και το Ιράν τις ερμήνευσαν ως φιλοπόλεμες κραυγές. Ομοίως έσπευσαν να κατακεραυνώσουν και το εξοπλιστικό του πρόγραμμα λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με τα όπλα». Είναι γεγονός αυτό. Οι πόλεμοι κερδίζονται δια της ευφυίας και της συστηματικής προετοιμασίας. Στο πλαίσιο της τελευταίας όμως εντάσσονται και οι εξοπλισμοί.

Η κορυφαία λέξη στον κόσμο είναι ελληνική!

Kι όχι, δεν είναι, όπως θα ελπίζαμε, η λέξη 'λόγος', η μεγάλη διαφορά που έκανε ο λογοκεντρικός ελληνικός πολιτισμός στον κόσμο. Ούτε η λέξη 'ελευθερία', ούτε το 'καλόν', καν η 'αρετή', ή η 'πόλις', η 'δημοκρατία', η 'ευδαιμονία', ο 'άνθρωπος', έστω, το 'έλαιον'... ή το 'όψον'...

Είναι η εποχή των ευτελών αξιών, του 'υπό κάτω γάργαλου', που θα έλεγεν ο Αριστοφάνης, του εύκολου γαργαλιστικού ενδιαφέροντος, της 'παιδιάς' και της αφελούς παιδικότητας, της "ανέσεως", που θα έλεγεν ο Αριστοτέλης, χαρακτηρίζοντας την παιδιά μια μορφή ανέσεως: "και η παιδιά, άνεσίς της"... Κι είναι, φευ, η εποχή, που κι εμείς οι Έλληνες, αντί να διατρίβουμε κα να εντρυφούμε στα καλά και τα

ΕΛΛΑΣ και ΕΥΡΩΠΗ - ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

του Κωσταντίνου Καρδαρά

Η σχέση Ευρώπης και Ελληνισμού. μοιάζει περίεργα ερωτική. Κυμαίνεται από υποδειγματικές περιπτώσεις αυτοθυσίας αλληλοπροσφοράς (κυρίως από τον δεύτερο), μέχρι ανένδοτους ανταγωνισμούς και σκληρούς πολέμιους.

Πάντα, όμως. κυρίαρχο στοιχείο παραμένουν οι δεσμοί, είτε ορατοί και απτοί είτε άυλοι και αόρατοι, μα όλοι το ίδιο ισχυροί, πού συνδέουν τις δυο πλευρές και θα τις συνδέουν για όσο υπάρχουν.Ας αναλύσουμε, κάτω οπό το αυστηρό εργαστηριακό πρίσμα, το πολύμορφο αυτό φάσμα δεσμών στα συστατικό του μέρη και ας το μελετήσουμε ένα προς ένα ξεχωριστό.

Σαφή όρια μεταξύ των διαρκώς αλληλοδιαπλεουμένων αυτών στοιχείων δεν υφίστανται, ο δε τεχνητός μας διαχωρισμός θα είναι στιγμιαίος και με αποκλειστικό σκοπό την ευχερέστερη μελέτη τους.