Η αριστερά, όπου κι αν κυβέρνησε, είχε
τον τρόμο ως κύριο όπλο της. Και όταν λέμε «αριστερά», δεν εννοούμε
φυσικά τα αστικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Αυτά, από τους ριζοσπάστες
της αριστεράς, δεν θεωρήθηκαν ποτέ «σύμμαχοι» ή συνοδοιπόροι τους,
άσχετα αν πολλοί αργότερα «εκλογικεύτηκαν» και κατέληξαν σε αυτά.
Αλλά, αυτά είναι εσωτερικά θέματα του
ευρύτερου χώρου τους. Εδώ στην Ελλάδα, έχουμε τώρα τελευταία το εξής
παράδοξο φαινόμενο: η αστική αριστερά, αντί να ενσωματώσει την
ριζοσπαστική, όπως συνήθως συμβαίνει, ενσωματώνεται σε αυτήν. Και τα
αποτελέσματα, αν δεν αναστραφεί αυτή η διαδικασία και ενισχυθεί η
ριζοσπαστική αριστερά, θα είναι ΟΛΕΘΡΙΑ για την κοινωνία μας και θα τα
πληρώνουμε